Χιόνι και φέτος

Είπε και φέτος ο χιονιάς να μας κάνει ένα τζα μέρες που 'ρχονται.. Εκεί που διάβαζα στη σχολή αμέριμνος, κοιτάω έξω απ' το παράθυρο, χιόνιζε..

Ε εντάξει, χαλαρό το είδα, δεν αγχώθηκα. Έκλεισαν τις περσίδες όμως και δεν έβλεπα τι γινόταν έξω. Πως κάνω ένα διάλειμμα, έξω, ο χιονοπανικός...

Συνεπώς για να μη κάνω Σαββατοκύριακο στη σχολή, τα μάζεψα και ήρθα σπίτι. Αλλά ένα θα πω. Είναι ΓΑΜΑΤΑ να οδηγείς με χιόνι!!!!!! Κι ας γλυστράς! Έβγαλα άπειρες φωτό ήδη :)

Σχόλια

  1. g for georgeΠαρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 11:41:00 μ.μ.

    Α ρε παλιοτυχερέ!
    Εδώ ίσως ξυπνήσουμε με χιόνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. LouieΣάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2007 1:28:00 π.μ.

    Δεν είναι τέλεια!!!!!!!!Και εδώ άρχισε δειλά δειλά.Μου λες πως θα πάω στο μωρό μου που μένει Πολύγυρο και γίνετε εκεί ο πανικός???Αλυσίδες και άγιος ο Θεός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ...
Διαβάστε περισσότερα

Απορία

Εικόνα
Πώς αλλάζουν τις λάμπες εκεί ψηλά; Και το θέατρο χάθηκε. Και τη θέση του πήρε ένας τεράστιος κήπος από λουλούδια,  κάτω απ'τον ουρανό,  με τ' αστέρια να τρεμοπαίζουν,  ροδαλά, θαμπά,  έξυπνα...
Διαβάστε περισσότερα

Αντίβαρο - Τα πρέπει

Αφόρητη η ζυγαριά που ζύγισε, τα πρέπει. Και σκουριασμένη, κι ανακριβής και κρύα. Και βράδια θα αφουγκράζεσαι τριγμούς της. Στο ζύγι να μην κλέβεις, πρέπει. Κι όσα φτερά κι αν έβγαλες το ένα δώρο ήταν. Ετούτο αντίβαρο να βάζεις. Πρέπει. Ασήκωτη η Σισύφεια πέτρα είναι. Κι όλο πέφτει. Και δίχως κορυφή φαντάζει το ανηφόρι. Πρέπει. Το σπιτικό σου η αγάπη είναι κι αυτό πρέπει. Παράδειγμα ζωής να ακολουθείς, θα πρέπει. Κι ως τη γραμμή του ορίζοντα, όπως πρέπει.     Στα θέλω, στα πρέπει, η πλάστιγγα που γέρνει; Κι αν πρέπει; Στον κυκεώνα των ονείρων σου, στα πρέπει χρυσό το δόντι χρόνου ασυμβίβαστου, γέρου με μπαστούνι που όλο τρέχει, να μην το μετανιώσεις, για τα πρέπει.
Διαβάστε περισσότερα