Συνεχίζω να γράφω

γιατί δεν έχω κανέναν φίλο δίπλα μου. Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στο τσαφ είμαι να μπω στο IRC με nick BOITHEIA. Νοιώθω απελπισία.

Ο γείτονας θέλει να στείλει γράμμα στον συγκάτοικο για να του την πει γιατί τον είπε απολίτιστο το πρωί. Πρώτη φορά τέτοιος ρατσισμός.

Αν δεν ήξερα τυφλό σύστημα αμφιβάλλω αν θα έγραφα από το κλάμμα. Όλοι έχουν κάτι να κάνουν. Κάτι καλύτερο από δυο κουβέντες.. Νοιώθω όπως εκείνο τον Οκτώβρη.. Για άλλους λόγους.. πνίγομαι.. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΡΕ ΣΕΙΣ! ΕΝΑΣ!

Σχόλια

  1. ΑνώνυμοςΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:14:00 μ.μ.

    Geia soyy diavazw to blog soy edw kai 1 hrono peripoy, kai pragmatika sympashw, ws foitiths makria apo to spiti.
    Elpizw na vreis kapoion konta soy syntomai kai sta epomena soy post na eisai kalytera :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. AnilikosΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:17:00 μ.μ.

    Μου κάνει και ένα απλό msn, αλλά που...κανείς..

    Σ'ευχαριστώ..
    Τουλάχιστον κάποιος εκεί έξω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. UnknownΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:39:00 μ.μ.

    Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πέρασα τρία χρόνια στο Παρίσι πολύ δυσάρεστα. Ένοιωθα πολύ έντονη υπαρξιακή μοναξιά λόγω διαφόρων προβλημάτων. Τότε πίστευα ότι στην Ιταλία θα ήταν καλύτερα. Μετά από δέκα χρόνια έχω να σου πω ότι κάπου ανεπαίσθητα ανοίγει μια χαραμάδα και αρχίζει να φωτίζει η πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑνώνυμοςΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 10:45:00 μ.μ.

    Ωραίο post.Mόνο εσύ και ο πολίτης γράφετε καλά.Κοίτα ​​​​​εδώ​​​​​

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑνώνυμοςΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 1:31:00 π.μ.

    anilike se diavazo anellipos, allo an den afino comments (gt genikotera den afino)...

    an pia niotheis kai aurio etsi, rikse ena comment na sou steilo to email mou na milisoume msn..

    ki ego eksoteriko eimai, ki ego theorisa oti to episodeio me ton desmond apla kicked ass opote kati tha vroume na poume

    filia apo agglia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. g for georgeΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 4:48:00 μ.μ.

    Ελπίζω να είσαι καλά.. δηλαδή, καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. AnilikosΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 5:00:00 μ.μ.

    Είμαι ελαφρώς καλύτερα Γιώργο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. revqueerΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 5:14:00 μ.μ.

    Τώρα ελπίζω να είσαι ακόμα καλύτερα! Έστω και με καθυστέρηση πάρε μια e-αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑνώνυμοςΠέμπτη, Μαρτίου 13, 2008 11:25:00 μ.μ.

    Τι έπαθες ρε φίλε?Είναι απο τις περιπτώσεις που ξυπνάς και νιώθεις οτι θές να μιλήσεις σε κάποιον?Το παθαίνω όλη την ώρα.Ούτε εγώ έχω κανέναν.Αν θές να μιλήσεις,εδώ είμαι να το ξέρεις.Για οτιδήποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. AnilikosΠέμπτη, Μαρτίου 13, 2008 11:27:00 μ.μ.

    Είμαι πολύ καλύτερα στρατιώτη μου. Σ'ευχαριστώ πολύ :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ
Διαβάστε περισσότερα

Το νησί μου

Εικόνα
Εσύ που ενθουσιάζεσαι εύκολα στη ζωή σου. Εσύ που αντικαθιστάς ανθρώπους στην καθημερινότητά σου κατά το δοκούν. Εσύ που ξέρεις μόνο να παίρνεις βολικά, χωρίς να πιεστείς έστω και μια στιγμή να επιστρέψεις πίσω κάτι. Σ' εσένα μιλάω. Σ΄εσένα που πρέπει πρώτα να μάθεις τι σημαίνει συναίσθημα βαθύ.  Σ' εσένα που πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα χαραχτεί από μοναξιά. Σ' εσένα που δεν πρόσεξες και έδωσες άφεση σ' αυτούς που σε έμπλεξαν. Σ' εσένα μάτια μου. Σ' εσένα ψυχή μου. Κάτω από τις Περσείδες σου έδωσα την ψυχή μου. Γκρέμισα τα τείχη μου που είχα χτίσει χρόνια τώρα.  Θρύψαλα τα έκανα για το χαμόγελό σου. Δεν μας προσέχει πάντα φύλακας Άγγελος... Μόνοι μας είμαστε και μόνοι πορευόμαστε. Κι αν τύχει και βρεθεί άνθρωπος να μας φροντίσει, ένα να θυμάσαι: Μην τον πετάξεις ποτέ σαν τσαλακωμένο σκουπιδάκι. Γιατί νοιάστηκε, χωρίς να παίρνει τίποτα.  Γιατί πείστηκε πως ξεχώρισε κάτι ανάμεσα σε ξερά στάχυα και πράσινα βρ
Διαβάστε περισσότερα

Άνομοι

Παρακαλώ πολύ όλους αυτούς τους Ελληνάκιδες, έξυπνους, παρτάκιδες, ωχαδερφούς, να μην τολμήσουν μπροστά μου να πουν ποτέ ξανά, ότι οι πολιτικοί δεν τιμωρούνται, οι πολιτικοί πρέπει να διώκονται, ότι μόνοι φάγαν τα λεφτά και οποιαδήποτε άλλη αηδία άκουσα και διάβασα όλο αυτό το διάστημα. Δεν νοείται ΚΡΑΤΟΣ, δεν νοείται ΧΩΡΑ, δεν νοείται κοινωνική ΣΥΝΑΦΕΙΑ, όταν κανείς, δεν σέβεται. ΤΕΛΟΣ. Υπάρχει νόμος φίλε. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ. Τι πάει να πει το βράδυ καπνίζουν στο κατάστημα. Στα καταστήματα; Είμαστε καθόλου σοβαροί; Στην πλειονότητα, γιατί ακόμα δεν πήγα σε όλα, τα καταστήματα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ, φίλε αναγνώστη, γίνεται ντουμάνι. Όχι φίλε καταστηματαρχίδι. Αν δεν θέλεις τα λεφτά ΜΟΥ, του ΜΗ καπνιστή, γιατί θα έπαιρνα κι άλλη μπύρα, και άλλη ακόμα, αν μπορούσα να ανασάνω, πάρε τα λεφτά του καπνισΤυραννου. Εμένα δεν θα με ξαναδείς. Στην Ελλάδα είστε(και με το δεύτερο πληθυντικό αναφέρομαι σε όλους όσους συμμερίζονται τέτοιες λογικές), ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ και άνομοι. ΆΝΟΜΟΙ. Δεν υπάρχει σεβασμός
Διαβάστε περισσότερα