Amy Winehouse,τοξικοεξαρτημένοι με ονοματεπώνυμο.
Πολλά άρχισαν να λέγονται σε διάφορα social media, για το θάνατο της Amy Winehouse. Πως "ξεχάσαμε" ξαφνικά το Όσλο, ειρωνικά σχόλια για το πόσο "αναπάντεχος" ήταν ο θάνατός της και άλλες λοιπές σαχλαμάρες.
Σαν να της άξιζε ο θάνατος. Σαν να μην ήταν κι αυτή μια ψυχή, όπως οι εκατοντάδες ψυχές που γυρίζουν στα σοκάκια του κέντρου της Αθήνας, αλλά και των άλλων πόλεων της Ελλάδας, του κόσμου ολόκληρου, ζαλισμένοι και εξουθενωμένοι από την ίδια τους την ψυχή.
Γιατί είναι λοιπόν αυτά τα σχόλια κακεντρεχή και κακόψυχα; Τι κάνει την Amy Winehouse πιο σημαντική ώστε να έχει ο θάνατός της, που πιθανώς να προήλθε από τις διάφορες ουσίες που κατά καιρούς χρησιμοποιούσε; Ποια η διαφορά της από τον Κώστα, την Αφροδίτη, τον Ηλία και το Δημήτρη της Ομόνοιας;
Καμία. Ούτε τα λεφτά, ούτε η δόξα, ούτε η φήμη, ούτε οι ευκαιρίες. Τοξικοεξαρτημένοι υπάρχουν σε όλες τις συνομοταξίες. Σε όλες τις κάστες. Δεν είναι το χρήμα που το καθορίζει. Ούτε η δόξα, ούτε οι ευκαιρίες.
Η διαφορά είναι η εξής. Η Amy, επειδή ήταν η Amy, προικισμένη ή όχι, κατ' εμέ ταλαντούχα σίγουρα, με το θάνατό της, έφερε, φέρνει, όλα αυτά τα ανώνυμα παιδιά κοντά μας. Ναι, δεν έχουν όνομα για τις ειδήσεις τα άλλα παιδιά. Ναι, δεν τα γνωρίζει κανείς. Τι πάει να πει αυτό;
Μόνο κουφιοκέφαλοι και αμπλαούτηδες μπορούν να διασύρουν τη μνήμη ενός νεκρού, πολλών νεκρών, επιφορτίζοντάς τον αρνητικά με τη φήμη που είχε εν ζωή. Τα άλλα παιδιά, έχουν κι αυτά γονείς, αγαπημένους, φίλους, εχθρούς. Απλώς κανείς δεν τους γνωρίζει.
Υπάρχουν όμως. Και αξίζουν το ίδιο. Η ζωή τους, η ζωή της Amy, οι ζωές τόσων ανθρώπων που χάθηκαν στη Νορβηγία, έχουν το ίδιο βάρος στη ζυγαριά.
Ο @FivosV έγραψε αναφέροντας τον Godard:
Εγώ γράφω:
Το λευκό
είν' της ψυχής
και των Αγγέλων
Σαν να της άξιζε ο θάνατος. Σαν να μην ήταν κι αυτή μια ψυχή, όπως οι εκατοντάδες ψυχές που γυρίζουν στα σοκάκια του κέντρου της Αθήνας, αλλά και των άλλων πόλεων της Ελλάδας, του κόσμου ολόκληρου, ζαλισμένοι και εξουθενωμένοι από την ίδια τους την ψυχή.
Γιατί είναι λοιπόν αυτά τα σχόλια κακεντρεχή και κακόψυχα; Τι κάνει την Amy Winehouse πιο σημαντική ώστε να έχει ο θάνατός της, που πιθανώς να προήλθε από τις διάφορες ουσίες που κατά καιρούς χρησιμοποιούσε; Ποια η διαφορά της από τον Κώστα, την Αφροδίτη, τον Ηλία και το Δημήτρη της Ομόνοιας;
Καμία. Ούτε τα λεφτά, ούτε η δόξα, ούτε η φήμη, ούτε οι ευκαιρίες. Τοξικοεξαρτημένοι υπάρχουν σε όλες τις συνομοταξίες. Σε όλες τις κάστες. Δεν είναι το χρήμα που το καθορίζει. Ούτε η δόξα, ούτε οι ευκαιρίες.
Η διαφορά είναι η εξής. Η Amy, επειδή ήταν η Amy, προικισμένη ή όχι, κατ' εμέ ταλαντούχα σίγουρα, με το θάνατό της, έφερε, φέρνει, όλα αυτά τα ανώνυμα παιδιά κοντά μας. Ναι, δεν έχουν όνομα για τις ειδήσεις τα άλλα παιδιά. Ναι, δεν τα γνωρίζει κανείς. Τι πάει να πει αυτό;
Μόνο κουφιοκέφαλοι και αμπλαούτηδες μπορούν να διασύρουν τη μνήμη ενός νεκρού, πολλών νεκρών, επιφορτίζοντάς τον αρνητικά με τη φήμη που είχε εν ζωή. Τα άλλα παιδιά, έχουν κι αυτά γονείς, αγαπημένους, φίλους, εχθρούς. Απλώς κανείς δεν τους γνωρίζει.
Υπάρχουν όμως. Και αξίζουν το ίδιο. Η ζωή τους, η ζωή της Amy, οι ζωές τόσων ανθρώπων που χάθηκαν στη Νορβηγία, έχουν το ίδιο βάρος στη ζυγαριά.
Ο @FivosV έγραψε αναφέροντας τον Godard:
115 άντρες
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ: ... φρουρά ήδη αποδεκατισμένη από τους Βιετκόνγκ, οι οποίοι έχασαν 115 άντρες...
ΓΥΝΑΙΚΑ: Είναι φριχτό, δεν είναι; Είναι τόσο ανώνυμο.
ΑΝΤΡΑΣ: Ποιο;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Λένε 115 αντάρτες, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα, γιατί δεν ξέρουμε τίποτα γι'αυτούς τους ανθρώπους, ποιοι είναι, αν αγαπάνε κάποια γυναίκα, αν έχουν παιδιά, αν προτιμούν τον κινηματογράφο απ'το θέατρο. Δεν ξέρουμε τίποτα. Απλώς λένε... 115 νεκροί.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Είναι φριχτό, δεν είναι; Είναι τόσο ανώνυμο.
ΑΝΤΡΑΣ: Ποιο;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Λένε 115 αντάρτες, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα, γιατί δεν ξέρουμε τίποτα γι'αυτούς τους ανθρώπους, ποιοι είναι, αν αγαπάνε κάποια γυναίκα, αν έχουν παιδιά, αν προτιμούν τον κινηματογράφο απ'το θέατρο. Δεν ξέρουμε τίποτα. Απλώς λένε... 115 νεκροί.
Εγώ γράφω:
Το λευκό
είν' της ψυχής
και των Αγγέλων
Λυπήθηκα που έφυγε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο θλιβερό δεν είναι ο θάνατός της, αλλά το ότι οι περισσότεροι την χλεύαζαν και την αποδοκίμαζαν για την εξάρτησή της και στη συνέχεια, μετά το θάνατό της, αυτοί οι ίδιοι εγκωμίαζαν το πόσο σημαντική καλλιτέχνιδα ήταν και το κενό που άφησε πίσω της.
ΑπάντησηΔιαγραφή