Τρέλα και Έρωτας

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα
και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην
Ανία της
πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και
περίμενε να ακούσει,
ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τι είναι το
κρυφτό;"
Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά,
άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και
την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι
αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια
στιγμή θα
την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η
Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

'Ένα, δύο, τρία" άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον
πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια
κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε
να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να
κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για
να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και
έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως
βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για
αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και
ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε
βρει ακόμη
κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε
ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

"....1000", μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ
μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για
θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του
ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει
και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη
αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον
Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε
πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα
παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει
νευρικά ώσπου άκουσε
ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια
από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε
πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε
να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον
συνοδεύει....................

Σχόλια

  1. Αυτό είναι ένα απίθανο κείμενο.

    Έχω διαβάσει την ιστορία με το Καρό από την αρχή και τώρα με τις τελευταίες εξελίξεις συγκινούμαι πάρα πολύ. Κάθομαι και μυξοκλαίω μπροστά από μία οθόνη που μου θυμίζει ταλαιπωρίες χθεσινές, σημερινές, αυριανές, δικές μου, αλλωνών, αιώνιες και παγκόσμιες. Ο έρωτας είναι σκέτη ταλαιπωρία, αλλά τουλάχιστον νιώθεις ΖΩΝΤΑΝΟΣ. Βλέπεις ότι κάτι κινείται εκεί πέρα και το ζεις εσύ ο ίδιος. Ενώ με τη μοναξιά γίνεσαι απλά ένας ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ των εσωτερικών σου καταστάσεων, των σκέψεών σου, ακόμα και των φυσικών κινήσεών σου στο χωρό. Βασανιστικά κινηματογραφικό.

    Φρικάρω με αυτό το βράδυ Παρασκευής, φρικάρω που έρχεται ένα ολόκληρο τριήμερο που θα κλείσει μάλιστα με μία λαμπρή, ανοιξιάτικη, εργατική Πρωτομαγιά, λουλούδια, πορείες, τραγούδια, συνθήματα και τόσα άλλα που εγώ θα δω πίσω από έναν νοερό γυάλινο φακό. Κινηματογραφικά βασανιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Το νησί μου

Άνομοι