Απαισιοδοξία
Είναι γνωστό σ'όλον τον κόσμο και ντουνιά ότι κάνω τρέλλες αυτήν την εποχή για το καρό.
Στήθηκα λοιπόν και σήμερα από τις 9.50 μέχρι τις 10.30 στο γνωστό σημείο-γωνία που τον πέτυχα χθες, με παταγώδη αποτυχία ομολογουμένως. Δεν μου έκοψε βέβαια μόλις πήγα να περάσω μια βόλτα από τις καφετέριες...
Πέρασα στις 10.30. Καθόταν με το μηχανάκι, κακός βραχνάς μας βρήκε, σε μια καφετέρια. Τι ώρα βγήκε αυτό το παιδί να πιεί καφέ, απορώ ειλικρινά! Φορούσα ένα άσπρο σακάκι, ε, και με είδε το πουλάκι μου, μπαμ έκανα από μακριά. Κάνω τη μία περασιά, κάνω και τη δεύτερη, και καλά δεν έγινε καλή συνεννόηση με την παρέα και γυρίζω πίσω, με ξαναβλέπει, μιας και περνώντας από μπροστά του μιλούσα στο κινητό (το τι μονάδες έχω φάει έτσι, δεν περιγράφεται, ούτε αυθεντικό σκωτζέζικο κιλτ θα μου κόστιζε τόσο όσο το καρό δηλαδή).
Τέλος πάντων, πάω στην ταβέρνα που ήταν η παρέα μου. Μάζεψα αρκετό κρύο όμως, και άρχισα να νοιώθω κάπως πεσμένος.
Πήγαμε μετά στο γνωστό πλέον κλαμπάκι, όπου μετά από λίγο, ενεφανίσθη το καρό, μετά του μηχανακίου φυσικά. Με είδε, αλλά πήγαν και χαντακώθηκαν σε ένα σημείο χωρίς καλή οπτική, γιατί εκεί τους περίμενε αρκετά μεγάλη παρέα.
Κάποια στιγμή περνάει από μπροστά μας, τον παίρνω από πίσω μήπως πήγαινε στο μπάνιο, αλλά τζίφος... Άλλη μια φορά πέρασε για να οδηγήσει άλλο ένα σκέλος της παρέας του εκεί που ήταν όλοι και μετά γύρισε 2-3 φορές λίγο και αυτό ήταν...
Μετά από ώρα και αφού δεν είχα καλή οπτική και δεν στάμπαρα συνέχεια, τον έχασα εντελώς, προφανώς έφυγε χωρίς να το πάρω είδηση, παρόλο που στεκόμουν κοντά στην πόρτα.
Δεν ξέρω... Ίσως δεν θέλω να το σκεφτώ άλλο γι' απόψε. Έκανα ό,τι περνούσε πραγματικά απ' το χέρι μου για να προχωρήσει η διαδικασία. Από εκεί και πέρα, το καλοκαίρι είναι κοντά...
Σημείωση: Ευτυχώς πάντως όπως και να'χει, που το προαίσθημά μου ότι δεν θα το ξαναέβλεπα βγήκε λανθασμένο.
Σημείωση 2: Σήμερα απέκτησα άλλη μια φωτογραφία του καρό από τοπική εφημερίδα που έχει φωτό από νυχτερινά μαγαζιά στο ανάλογο σεξιόν, κατινάζ.
Στήθηκα λοιπόν και σήμερα από τις 9.50 μέχρι τις 10.30 στο γνωστό σημείο-γωνία που τον πέτυχα χθες, με παταγώδη αποτυχία ομολογουμένως. Δεν μου έκοψε βέβαια μόλις πήγα να περάσω μια βόλτα από τις καφετέριες...
Πέρασα στις 10.30. Καθόταν με το μηχανάκι, κακός βραχνάς μας βρήκε, σε μια καφετέρια. Τι ώρα βγήκε αυτό το παιδί να πιεί καφέ, απορώ ειλικρινά! Φορούσα ένα άσπρο σακάκι, ε, και με είδε το πουλάκι μου, μπαμ έκανα από μακριά. Κάνω τη μία περασιά, κάνω και τη δεύτερη, και καλά δεν έγινε καλή συνεννόηση με την παρέα και γυρίζω πίσω, με ξαναβλέπει, μιας και περνώντας από μπροστά του μιλούσα στο κινητό (το τι μονάδες έχω φάει έτσι, δεν περιγράφεται, ούτε αυθεντικό σκωτζέζικο κιλτ θα μου κόστιζε τόσο όσο το καρό δηλαδή).
Τέλος πάντων, πάω στην ταβέρνα που ήταν η παρέα μου. Μάζεψα αρκετό κρύο όμως, και άρχισα να νοιώθω κάπως πεσμένος.
Πήγαμε μετά στο γνωστό πλέον κλαμπάκι, όπου μετά από λίγο, ενεφανίσθη το καρό, μετά του μηχανακίου φυσικά. Με είδε, αλλά πήγαν και χαντακώθηκαν σε ένα σημείο χωρίς καλή οπτική, γιατί εκεί τους περίμενε αρκετά μεγάλη παρέα.
Κάποια στιγμή περνάει από μπροστά μας, τον παίρνω από πίσω μήπως πήγαινε στο μπάνιο, αλλά τζίφος... Άλλη μια φορά πέρασε για να οδηγήσει άλλο ένα σκέλος της παρέας του εκεί που ήταν όλοι και μετά γύρισε 2-3 φορές λίγο και αυτό ήταν...
Μετά από ώρα και αφού δεν είχα καλή οπτική και δεν στάμπαρα συνέχεια, τον έχασα εντελώς, προφανώς έφυγε χωρίς να το πάρω είδηση, παρόλο που στεκόμουν κοντά στην πόρτα.
Δεν ξέρω... Ίσως δεν θέλω να το σκεφτώ άλλο γι' απόψε. Έκανα ό,τι περνούσε πραγματικά απ' το χέρι μου για να προχωρήσει η διαδικασία. Από εκεί και πέρα, το καλοκαίρι είναι κοντά...
Σημείωση: Ευτυχώς πάντως όπως και να'χει, που το προαίσθημά μου ότι δεν θα το ξαναέβλεπα βγήκε λανθασμένο.
Σημείωση 2: Σήμερα απέκτησα άλλη μια φωτογραφία του καρό από τοπική εφημερίδα που έχει φωτό από νυχτερινά μαγαζιά στο ανάλογο σεξιόν, κατινάζ.
Αναλογίζομαι εγώ τον παράγοντα του τυχαίου στη διαδικασία της στερεοτυποποίησης, ή όπως λένε και στο χωριό μου, τα Πατήσια, "κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά τ' όνομα". Θέλω να πω, μία φορά βγαίνεις με ένα ωραίο ρούχο (ενδεικτικά αναφέρω ένα ωραίο καρό πουκάμισο), σε τιράει ο άλλος και δεν πα' να βγεις και με ζαρτιέρες, από κει κι ύστερα στην ιστορία μένεις ως το Καρό. Δηλαδή, αυτό το πράγμα δεν το έχει βγάλει από πάνω του ένα χρόνο τώρα;; Και τουλάχστιον το "Καρό" είναι και σχετικά καλόηχο, φαντάσου να τον πετύχαινες την κρίσιμη στιγμή με ένα Ριγέ, ή Κοτλέ ή Τζιν. Ή ακόμα χειρότερα, θα μπορούσε η ανάλυση κινήσεων και βλεμμάτων να γίνεται για κάποιον υπό το κωδικό όνομα Βαμβακερό, Κρεμ, Μουσελίνα, Λινό κ.τ.ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έφερες το χαμόγελο στα χείλη αγαπητέ Πλάτωνα, πράγμα που έλειπε όλη μέρα από το πρόσωπό μου σήμερα
ΑπάντησηΔιαγραφή