Κρίμα κι άδικο(2)

Λυπάμαι για τις φιλίες που τελείωσαν...
...για τους ανθρώπους που αλλάζουν
...που αλλάζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν,
αλλά οι γύρω τους το αντιλαμβάνονται και αναγκάζονται χωρίς να το θέλουν να τους παραμερίσουν...
Λυπάμαι για τους ανθρώπους που δεν αντέχουν...

Χαίρομαι για τους ανθρώπους που προσπαθούν...
Ενεστώτας...

Χαίρομαι για την τύχη που έχω να έχω φίλους.
Χαίρομαι για την τύχη που έχω να αποκτώ καινούργιους... που δεν το λένε, αλλά είναι...

Χαρμολύπη λοιπόν... Δε πειράζει... Όσο και να μην περιμένουμε κάποια πράγματα...δυστυχώς συμβαίνουν... Κρίμα.. Αλλά συμβαίνουν... Ας μάθουμε από αυτά λοιπόν...
Πάμε μπροστά. Οι αλλαγές έγιναν πολύ πριν τις καταλάβουμε...Αν ποτέ τις καταλάβουμε δηλαδή και ταρακουνηθούμε λίγο.

Ας βρεθεί άλλος για να ταρακουνήσει τα νερά. Εμένα δε μου πέφτει λόγος...

Καληνύχτα και καλή τύχη.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Το νησί μου

Άνομοι