Κρίμα κι άδικο

Ήτανε μια φορά ένα αγόρι. Είχε ένα ιδιαίτερο δέσιμο με ένα κορίτσι. Και οι δυο μικροί. Άμαθοι. Το αγόρι όμως κάποια στιγμή κατάλαβε πως δεν ήταν σωστό για το κορίτσι να μην δέχεται αυτά που πραγματικά άξιζε. Αυτά που το συγκεκριμένο αγόρι δεν μπορούσε να δώσει με τη μορφή που τα ήθελε το κορίτσι.

Έτσι λοιπόν έμειναν φίλοι. Η σχέση τους πέρασε από κύματα διάφορων μεγεθών και βαθμίδων. Η φιλία τους γιγαντώθηκε. Η φιλία τους πέρασε κρίση. Κρίση γιατί το αγόρι, όχι μόνο προς το κορίτσι αλλά και προς τους άλλους φίλους του έγινε λίγο απόμακρο. Το αγόρι πήρε απόφαση ότι ήταν ομοφυλόφιλο. Σιγά σιγά λοιπόν άρχισε να ανοίγεται στους φίλους του.

Όλοι το αγκάλιασαν με περισσή αγάπη, γιατί άλλωστε αυτό είναι η φιλία. Πάντοτε όμως ήθελε να μιλήσει σε εκείνο το ευαίσθητο κορίτσι. Σε εκείνη την ευαίσθητη ψυχή που παρόλο το φύλο της, το είχε αγγίξει ψυχικά και ήθελε να είναι αξιοπρεπές και ειλικρινές μαζί της.

Το κορίτσι δέθηκε με ένα άλλο αγόρι. Δέθηκε πολύ. Γίναν ένα. Το αγόρι της ιστορίας μας όμως παρέμεινε φίλος με το κορίτσι. Κάποια στιγμή μάζεψε όσο κουράγιο είχε και, παρόλο που δεν ήταν κατα πρόσωπο, έγινε η εξομολόγηση. Η μόνη προϋπόθεση; Όσο "ένα" και να ήταν το κορίτσι με το αγόρι της, τα προσωπικά μεταξύ φίλων να μείνουν προσωπικά... Συγχωρέστε το αν είναι υπερβολικό, κατά τη γνώμη μου δεν είναι. Απλώς είχε την πεπείθηση πως η φιλία είναι κάτι Ιερό. Και όπως και οι σχέσεις βασίζονται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αυτός ήταν και ο λόγος που εξωτερίκευσε τα συναισθήματά του στο κορίτσι. Για να είναι αξιοπρεπής και ΦΙΛΟΣ με όλη τη σημασία της λέξης, κατ'αυτόν.

Πήρε τη διαβεβαίωση πως, παρόλη τη δυσκολία του αιτήματός του, θα παραμείνει μεταξύ τους, μέχρι να αποφασίσει αυτός, αν και εφόσον γίνει φίλος με το αγόρι του κοριτσιού, να ειπωθεί κάτι. Και έμεινε πεπεισμένος, με μια μικρή υποψία γιατί ήξερε το κορίτσι αρκετά καλά...

Όπως πάντα το αγόρι ήταν λίγο επιφυλακτικό. Δεν είπε στο κορίτσι για την ύπαρξη ιστοσελίδας που εξιστορούσε την πραγματική ζωή του για αρκετό καιρό. Όταν είδε πως δεν υπάρχει λόγος να κρύβεται πλέον γιατί όντως το κορίτσι είχε κρατήσει το λόγο του, ανοίχτηκε εντελώς μπροστά της.

Στη πιο ευτυχισμένη περίοδο της μικρής μέχρι τώρα ζωής του αγοριού, το κορίτσι του λέει πως το αγόρι της, το έμαθε, με όχι και ιδιαίτερα ξεκάθαρο τρόπο.

Η εμπιστοσύνη του αγοριού κλονίζεται....
Η φιλία του αγοριού παραπέει....
Η απογοήτευση από φίλο σε θέμα εμπιστοσύνης για το αγόρι αυτό, είναι ό,τι μεγαλύτερο και χειρότερο είχε νοιώσει ποτέ στη ζωή του....και οι μνήμες από εκείνη τη σκοτεινή περίοδο απόψε ζωντανεύουν...

Το αγόρι δεν κάθησε να ακούσει τις εξηγήσεις. Δεν είχαν κανένα νόημα. Για το αγόρι πλέον τα γεγονότα μετράνε πολύ περισσότερο από τα λόγια...
Οι πράξεις...

Το κορίτσι νόμιζε ότι δεν θα το πείραζε τόσο, το γεγονός ότι η ανακοίνωση είχε γίνει 6 μήνες πριν...
Εν αγνοία του...
Δεν γνώριζε προφανώς αρκετά καλά το αγόρι, όσο κι αν το αγόρι πίστευε το αντίθετο...
Το αγόρι σαν κουφός σε ένα δωμάτιο γεμάτο ήχους νόμιζε πως όταν μιλούσε με το κορίτσι και έλεγε ό,τι έλεγε, έπρεπε να φυλάγεται μην ψιλιαστεί τίποτα ο άλλος...

Το αγόρι είναι απογοητευμένο από τον άνθρωπο που τον έκανε να πιστέψει ότι οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν σπανίζουν. Ότι οι άνθρωποι που έχουν φιλότιμο κυκλοφορούν ελεύθεροι και ότι είχε την τιμή να γνωρίσει πολύ καλά έναν από αυτούς, ασχέτως της κατάληξης...

Το αγόρι

Το αγόρι μόνο λύπη μπορεί να εκφράσει... Οποιαδήποτε άλλη μορφή συζήτησης για το συγκεκριμένο θέμα, μόνο πόνο μπορεί να προκαλέσει...

Το αγόρι δεν μπορεί να διαγράψει εύκολα τους ανθρώπους που το περιβάλλουν. Το πώς μπορεί να τους κρατήσει σε μια απόσταση και για ποιούς λόγους πιστεύω το έχετε καταλάβει παλιότερα...
Μερικές φορές, η λύσεις είναι μονόδρομοι. Μουντοί. Γεμάτοι αγκάθια. Σκοτεινοί. Κρύοι. Αλλά μονόδρομοι...

Αγάπη είναι....

...να σκέφτεσαι την καρδιά σου και να ηρεμείς ακόμα και σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση