Πώς νοιώθω;

Ανίσχυρος...
ανίσχυρος...

ανίσχυρος...




ανίσχυρος...

Σχόλια

  1. .Σάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006 1:05:00 π.μ.

    γροθιά στο μαχαίρι, δε βγαίνει αλλιώς....

    απόφαση! =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑνώνυμοςΣάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006 1:36:00 π.μ.

    Δεν ξέρω τώρα αν χωράει να πω την γνώμη μου, αλλά να ξέρεις ότι πολύ περνάνε αυτή τη φάση. Και εγώ την έχω περάσει. Θέλει λίγο κατανόηση και υπομονή τον πρώτο καιρό. Και... επέτρεψέ μου να πώ... ίσως είναι καλό να τους δώσεις και εσύ ένα μικρό πάτημα να ελπίζουν. Πιστεύω ότι θα το αποζητούν απελπισμένα. Άσε ένα μικρό περιθώριο.. ένα "ίσως". Ότι κάτι μπορει να αλλάξει στο μέλλον. Βάλε και λίγο "καθυστερημένη εφηβεία" .. τέλος πάντων, φτιάξε ένα μικρό μήγμα ελπίδας . Δεν γνωρίζω την κατάσταση, αλλά πάνω κάτω όλοι οι γονείς το ίδιο είναι. Όπως και να χει, καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. alximistΣάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006 2:04:00 π.μ.

    A big step indeed my friend!
    Not easy, but now you will not live in a lie anymore...they will know. Be ready, to live your life.
    If they want they can be part of your happiness.
    Do not worry, now what is done is done.If you said it, it means you needed to get it out. I have been there,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑνώνυμοςΠαρασκευή, Σεπτεμβρίου 22, 2006 7:53:00 μ.μ.

    Όταν νιώσεις ότι φτάνεις στον πάτο είσαι ένα βήμα πριν την αναγέννηση, μιλάει η πείρα ;) πρέπει να βιώνεις πάντα το κάθε συναίσθημα, έστω κι αν αυτό είναι του απόλυτου κενού, του απόλυτου πόνου γιατί σου δίνει την ώθηση να γευτείς και να εκτιμήσεις την ευτυχία που βρίσκεται στα σκαριά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ...
Διαβάστε περισσότερα

Απορία

Εικόνα
Πώς αλλάζουν τις λάμπες εκεί ψηλά; Και το θέατρο χάθηκε. Και τη θέση του πήρε ένας τεράστιος κήπος από λουλούδια,  κάτω απ'τον ουρανό,  με τ' αστέρια να τρεμοπαίζουν,  ροδαλά, θαμπά,  έξυπνα...
Διαβάστε περισσότερα

Δράματα

Υπάρχουν πολλών ειδών δράματα στη ζωή. Άλλα με μείζονα και άλλα με ελάσσονα σημασία. Προσωπικά θεωρώ μείζονος σημασία δράματα της τυπολογίας του προηγούμενου άρθρου. Δυστυχώς οι γονείς μου και δη, η μάνα μου, έχει διαφορετική άποψη. Τα πράγματα είχαν κοπάσει για ένα χρόνο σχεδόν. Δεν αναφερόταν κανένας στο συγκεκριμένο θέμα. Όπως είχαμε συμφωνήσει άλλωστε.. Μέσα στα Χριστούγεννα υπήρξαν διάφορες διαμάχες, για άσχετα θέματα πάντα μεταξύ της μάνας μου κι εμένα. Αλλά προφανώς, επειδή η κατάσταση, η μάνα μου, ο κόσμος όλος, είναι αλληλένδετος και περιπεπλεγμένος όσο δεν περιγράφεται, τίποτα δεν είναι άσχετο. Την ημέρα λοιπόν που θα έφευγα, τη προηγούμενη Τρίτη, πριν βγω απ' το σπίτι, η μάνα μου μου έδωσε ένα γράμμα το οποίο μου είπε να το διαβάσω όταν φτάσω στην Ιταλία. Υπέθεσα ότι περιελάμβανε σκέψεις της για τον τσακωμό που είχαμε μέσα στα Χριστούγεννα. Με γελάσανε όμως. Το γράμμα το διάβασα μόλις πάτησα στην Αθήνα. Φυσικά μέσα, δεν έγραφε τίποτε λιγότερο από τη χιλιοστή προσπάθειά τ...
Διαβάστε περισσότερα