Πώς νοιώθω;

Ανίσχυρος...
ανίσχυρος...

ανίσχυρος...




ανίσχυρος...

Σχόλια

  1. γροθιά στο μαχαίρι, δε βγαίνει αλλιώς....

    απόφαση! =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω τώρα αν χωράει να πω την γνώμη μου, αλλά να ξέρεις ότι πολύ περνάνε αυτή τη φάση. Και εγώ την έχω περάσει. Θέλει λίγο κατανόηση και υπομονή τον πρώτο καιρό. Και... επέτρεψέ μου να πώ... ίσως είναι καλό να τους δώσεις και εσύ ένα μικρό πάτημα να ελπίζουν. Πιστεύω ότι θα το αποζητούν απελπισμένα. Άσε ένα μικρό περιθώριο.. ένα "ίσως". Ότι κάτι μπορει να αλλάξει στο μέλλον. Βάλε και λίγο "καθυστερημένη εφηβεία" .. τέλος πάντων, φτιάξε ένα μικρό μήγμα ελπίδας . Δεν γνωρίζω την κατάσταση, αλλά πάνω κάτω όλοι οι γονείς το ίδιο είναι. Όπως και να χει, καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. A big step indeed my friend!
    Not easy, but now you will not live in a lie anymore...they will know. Be ready, to live your life.
    If they want they can be part of your happiness.
    Do not worry, now what is done is done.If you said it, it means you needed to get it out. I have been there,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν νιώσεις ότι φτάνεις στον πάτο είσαι ένα βήμα πριν την αναγέννηση, μιλάει η πείρα ;) πρέπει να βιώνεις πάντα το κάθε συναίσθημα, έστω κι αν αυτό είναι του απόλυτου κενού, του απόλυτου πόνου γιατί σου δίνει την ώθηση να γευτείς και να εκτιμήσεις την ευτυχία που βρίσκεται στα σκαριά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Το νησί μου

Άνομοι