Κι έπειτα;
Δεν είμαι ακόμα έτοιμος να εξιστορίσω διεξοδικώς τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν από την προηγούμενη Τρίτη το βράδι.
Ήρθε ο πατέρας μου, μιλήσαμε, φυσικά δε βγήκε συμπέρασμα και μείναμε σχετικά ήρεμοι όταν έφυγε... Για τη μητέρα μου ανησυχώ περισσότερο. Και για το μέλλον μου...
Εύχομαι να μην νοιώσει κανένας αυτό που ένοιωσα για 2 μέρες εγώ...Γιατί είναι ίσως το πιο σκληρό πράγμα το να τρελαίνεσαι, να το καταλαβαίνεις, αλλά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα...
Ήρθε ο πατέρας μου, μιλήσαμε, φυσικά δε βγήκε συμπέρασμα και μείναμε σχετικά ήρεμοι όταν έφυγε... Για τη μητέρα μου ανησυχώ περισσότερο. Και για το μέλλον μου...
Εύχομαι να μην νοιώσει κανένας αυτό που ένοιωσα για 2 μέρες εγώ...Γιατί είναι ίσως το πιο σκληρό πράγμα το να τρελαίνεσαι, να το καταλαβαίνεις, αλλά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα...
Δεν τρελαίνεσαι, απλά κοιτάς κατάματα μια κατάσταση και νιώθεις φόβο και πανικό για το μέλλον σου, είναι λογικό (μέσα στον παραλογισμό της κατάστασης), πρέπει να φανείς όμως δυνατός, ΕΣΥ και μόνο εσύ έχεις τη δύναμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να ακούγονται κούφια τα λόγια μου αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις στο τέλος, για κανέναν η προσωπική ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση δεδομένη, θέλει αγώνα και πολλές φορές δάκρυα για να την κατακτήσουμε αρκεί να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες...
Μακάρι τα λόγια σου να τα διάβαζε και ο καλός μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε από εκείνο τον τομέα διακρίνω φως...
Όλα ένα σκοτάδι..
Όλα καλά θα πάνε, δεν ξέρω πώς είναι η σχέση σου αλλά για μένα το σημαντικότερο είναι να είμαστε πρώτ' απ' όλα δυνατοί από μόνοι μας...περιόδους αφόρητου σκοταδιού βιώνουμε όλοι μας αλλά όταν ελπίζεις να δεις το φως εκείνο ξεπετιέται την στιγμή που δεν το περιμένεις, τετριμμένη κουβέντα αλλά αληθινή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην κάνεις πίσω σε τίποτα, τον δρόμο τον φτιάχνουμε εμείς και μόνο εμείς...
Ακριβώς αυτά θα έπρεπε να εμπεδώσει κι αυτός Αφροδίτη μου. Γιατί δεν έχω καμία όρεξη να χαντακωθώ με κάποιον που δεν το καταλαβάινει αυτό το πράγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να είμαστε δυνατοί από μόνοι μας... Το να μη φοβόμαστε να εκφράσουμε τους φόβους και τις ενοχλήσεις μας...
Δεν θα πω δεν αντέχω, γιατί όταν το είπα την τελευταία φορά το εννοούσα πραγματικά και η κατάσταση ήταν πολύ πιο τραγική...
Θα πω μόνο ότι κουράστηκα...
Σίγουρα αντέχεις, ακούγεσαι άνθρωπος που έχει γερές άμυνες και ξέρει να παλέψει, είναι απόλυτα λογικό επίσης να νιώθεις ότι κουράστηκες αλλά σίγουρα θα την βρεις την άκρη κι ας φαίνεται κουβάρι τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν κάποιες καταστάσεις σε στεναχωρούν άλλαξέ τες, είναι τόσο απλό που εμείς το κάνουμε πολύπλοκο (τα λέω για να τ' ακούω κι εγώ), δεν αξίζει να χαραμιζόμαστε για κανέναν, η ψυχική μας ισορροπία είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε!
Ούτε οι σχέσεις είναι απλές, πρέπει να βιώσουμε διάφορες καταστάσεις για να βρούμε τι πραγματικά μας αξίζει, απλά πάρε μια βαθιά ανάσα και άλλαξε ό,τι σε ενοχλεί, από το πιο απλό, μέχρι το πιο σύνθετο, φαράσι-σκούπα και διώξε την αρνητικότητα!
Ακριβώς έτσι είναι, πρέπει να βιώσουμε πολλά διαφορετικά πράγματα για να εμπεδώσουμε τι μας αξίζει πραγματικά και για ποιούς λόγους αξίζει να χαραμιστούμε και πότε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έχω πει τόσες φορές όλα, που έχω κουραστεί και δε θέλω ούτε να τα γράψω. Ποιός; Εγώ που έγραφα και ηρεμούσα... Κι ας με έλεγαν στο δημοτικό τηλεγραφιστή για τις εκθέσεις μου.
Σημασία έχει που τα σκέφτεσαι και οφείλεις στον εαυτό σου να ηρεμήσεις και να αποδεσμευτείς από όλη αυτή την δίνη κακής ενέργειας που σε μπλοκάρει, άμα ένα κομμάτι ξεμπλοκαριστεί θα ακολουθήσουν και τα άλλα και στο εύχομαι ολόψυχα!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε είχα χάσει τόσες μέρες
ΑπάντησηΔιαγραφή:*
Είχα κι εγώ τα δικά μου σκοτάδια αυτόν τον καιρό αλλά το παλεύω ;) όπως κι εσύ θα κάνεις και θα βρούμε τη νιρβάνα μας, στο χέρι της είναι να το σκάσει νομίζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. πάντως παρακολουθώ το blog σου πολύ συχνά :)