24

Οι πρώτες 24 ώρες χωρίς εσένα...

... δεν περίμενα να με παίξεις έτσι.

δεν είσαι εσύ αυτός...

Ντρέπομαι για σένα.
Σε λυπάμαι...

Σχόλια

  1. Μα τόσο γρήγορα; Κρίμα :(
    Να είναι η απόσταση που δε μπόρεσε να σας κάνει τα επαναφέρετε τα πράγματα στην αρχή; Η πίεση του άλλου που τον "στράβωσε";

    Τι λες; Πιστεύεις πως αν από το Φεβρουάριο και μετά θα "ηρεμήσει" (και με τη βοήθειά μας -όσο γίνεται), υπάρχει περίπτωση να ξαναζήσουμε μέρες Αυγούστου ή -όπως διαισθάνομαι από προχτές- έσπασε ότι υπήρχε;

    Ένα ναι, όχι, ίσως. Αυτό θέλω μόνο. Μια μονολεκτή απάντηση. Αυτήν που βγαίνει μέσα από την καρδιά σου. Παρ' όλο που είμαστε λίγο μετά το πρώτο 24ωρο και ακόμα λειτουργείτε με το συναίσθημα και όχι τόσο με τη λογική (ότι κι μπορεί να σημαίνει αυτό).

    Πάντως, είμαστε κοντά σας. Και στους δύο. Επειδή ξέρουμε πως κατά βάθος θέλετε να είστε μαζί. Ανεξάρτητα τι φαίνεται και λέτε για τους όποιους λόγους.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η επιλογή ήταν καθαρά δική του αγαπητέ.

    Είχαμε το Χ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ και θέλησε να το κάνει Χ-100.

    Δε γίνεται αυτό.
    Δεν θα με πάρει μαζί του στην αυτοκαταστροφή.
    Θέλω να ζήσω.
    Δε μου αξίζει.

    Ας το ξανασκεφτεί.
    Δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, δεν ζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν είναι να χάσεις τον εαυτό σου σε κάτι που μόνο δάκρυα σου χαρίζει ε τότε ναι πρέπει να ζήσεις!

    Αν εσύ καταφέρεις να είσαι συγκροτημένος όλα τ' άλλα θα 'ρθουν, εμείς οι ίδιοι καλουπώνουμε την ευτυχία μας αλλά και τη δυστυχία μας, κάποια στιγμή επιλέγουμε τι πραγματικά είναι ωφέλιμο για μας, έστω κι αν πονάει αρχικά αυτή η επιλογή...

    Αλλά μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, πρέπει να συνέλθεις και πίστεψέ με θα συνέλθεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Το νησί μου

Άνομοι