Φουντούνια

Αυτές τις ημέρες, έχει έρθει για επίσκεψη μια πολύ πολύ καλή μου φίλη, η Μαρία. Η Μαρία πήρε το πτυχίο της πέρσι τέτοιο καιρό. Μέναμε για 5 χρόνια στην ίδια πολυκατοικία. Περάσαμε μαζί πολλές καταστάσεις. Γελάσαμε, κλάψαμε, χαρήκαμε, κάναμε πλάκα, κουτσομπολέψαμε, σκεφτήκαμε, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε. Είναι από τους ανθρώπους-σημάδια, που γνωρίζει κανείς στη ζωή του. Και δεν είναι πολλοί αυτοί..

Χθες βράδυ(με Υ κατά την επιθυμία κάποιου που ξέρω) ήρθε από το σπίτι, μιλήσαμε, είπαμε τα πιο πρόσφατα νέα μας, αυτά που έγιναν μετά το τελευταίο τηλεφώνημά μας και ήταν όπως παλιά... Ήρθε και ο Ezio, το μπόιφρεντ της και καταλήξαμε να τρώμε πίτσα σε κάποιο εστιατόριο το βράδυ. Δώσαμε ΚΑΙ εκεί ρεσιτάλ γέλιου, κουτσομπολιού(επιδιδόμεθα στο συγκεκριμένο σπορ του κατινάζ μεταξύ μας, καθότι τριγύρω οι Ιταλοί δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά, πάντα φυσικά χωρίς υπερβολές, απλώς και μόνο για λίγο γέλιο περαιτέρω). Σήμερα το πρωί, έχουμε κανονίσει καφέ.

Όσο καιρό ξέρω τη Μαρία, θυμάμαι ότι συχνά πυκνά ανέφερε παλιές Ελληνικές διαφημίσεις. Ακόμα και μερικές που ούτε εγώ που μικρός έβλεπα τηλεόραση ΜΟΝΟ κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων θυμόμουν. Βρήκα λοιπόν στο youtube πολλές. Βρήκα και τα φουντούνια.

Αφιερωμένο στη Μαρία.