Ένα όνειρο γλυκό...

Τα όνειρα κατά τον Φρόυντ είναι επιθυμίες και απωθημένα. Ερωτικά απωθημένα. Κατά τον Γιουνγκ είναι η εκτόνωση των επιθυμιών μας αλλά πρόκειται για καθαρό συμβολισμό, με αρχή, πλοκή, μέση, κορύφωση, κάτι σαν αρχαίο δράμα.

Απόψε ονειρεύτηκα.. Από εκείνα τα όνειρα που προσφέρουν απίστευτη γαλήνη... Απίστευτη ομορφιά και ψυχική ηρεμία...

Ήμουν στην πόλη μου στην Ελλάδα. Περπατούσα στους δρόμους. Αλλά αυτή τη φορά, έγινε κάτι το διαφορετικό. Μίλησα με το καρό. Θυμάστε το καρό; Μιλήσαμε, βγήκαμε για καφέ, γελάσαμε, αστειευτήκαμε, το ρώτησα για τον τύπο με το μηχανάκι, για την αδερφή του, για τα πάντα, βγήκα αληθινός στις διάφορες προβλέψεις μου για το αν είναι του "κλάδου" ή όχι, ανταλάσσαμε μηνύματα...

Μετά ξαφνικά βρέθηκα σε ένα φροντιστήριο να εγγράφομαι για να ξαναδώσω εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο. Αλλά δε με ένοιαζε. Με πήγε με το ζόρι ο πατέρας μου αλλά δε μου καιγόταν καρφί. Ούτε στο πρώτο μάθημα πήγα..

Άρχισε να βρέχει. Εγώ περνούσα έξω από το μαγαζί που δούλευε το καρό. Τι καλοσυνάτη μορφή... Βγήκε, με συνάντησε, μιλήσαμε, του είπα ότι θα ήταν καλό να βγούμε κάπου μόνοι να τα πούμε γιατί είχα να του πω πολλά, πράγματα που δεν είχα προλάβει να του πω στον καφέ γιατί μας είχαν διακόψει διάφοροι γνωστοί που περνούσαν και δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε άνετα.

Ξύπνησα 2-3 φορές. Αλλά ξαναέκλεινα τα μάτια μου γιατί ήθελα να είναι πραγματικό... Ήθελα να νοιώθω αυτή τη σιγουριά που μου προκαλούσε το όνειρο.. Τι όμορφο όνειρο.. Τι λυτρωτικό.. Κι ας μαρτυράει ότι τελικά δεν το έχω ξεπεράσει.. Άλλωστε, ήταν 12 ισχυροί μήνες απ' τη ζωή μου. Δε μου το βγάζετε απ' το μυαλό.. Ακόμα κι από τις αντιδράσεις του στις γιορτές. Το καρό, ενδιαφέρεται.. Κι αν τώρα είμαι αγκαζέ, κάποια στιγμή δεν θα είμαι..