Κάποιος να κλείσει και το Technorati??

Είχα σκοπό να κάνω ανασκόπηση των Χριστουγέννων με προσωπικά μου βιώματα σήμερα, αλλά...

ΣΥΓΝΩΜΗ κάποιος ιθύνων δεν υπάρχει σ'αυτό το Ελληνικό κράτος που τα κόμματα κόπτονται για τη τεχνολογία και το διαδίκτυο να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ τους ΜΑΛΑΚΕΣ τους δημοσιογράφους ότι δεν γνωρίζουν την τύφλα τους!;;;;!

Ρε είστε σαν χοιροβοσκοί που σας πήραν για απλούς αγγελιοφόρους! Δεν παράγετε! Και δε μιλάω για όλους! Μιλάω γι' αυτούς που κινούνται τοιουτοτρόπως!


Ας ηρεμήσει αρχικά ο Παναγιώτης με τα προσωπικά του και είμαι σίγουρος ότι δεν θα παραμείνει έτσι.. Είναι αγωνιστής.

Σχόλια

  1. ΑνώνυμοςΠέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007 1:07:00 μ.μ.

    Μα η Λαμπρινή Θωμά;
    Αυτήν που ήταν από τις πρώτες δημοσιογράφους (της Θεσσαλονίκης) που έγραφαν για το Διαδίκτυο σε εφημερίδα;
    Τι να πω! Αλλά αφού το θέλει, δικαίωμά της... Αλλά είναι το η τεχνική αδυναμία... Τέλος πάντων...
    Γρήγορα να αποκατασταθεί η όποια παρεξήγηση υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ
Διαβάστε περισσότερα

Το νησί μου

Εικόνα
Εσύ που ενθουσιάζεσαι εύκολα στη ζωή σου. Εσύ που αντικαθιστάς ανθρώπους στην καθημερινότητά σου κατά το δοκούν. Εσύ που ξέρεις μόνο να παίρνεις βολικά, χωρίς να πιεστείς έστω και μια στιγμή να επιστρέψεις πίσω κάτι. Σ' εσένα μιλάω. Σ΄εσένα που πρέπει πρώτα να μάθεις τι σημαίνει συναίσθημα βαθύ.  Σ' εσένα που πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα χαραχτεί από μοναξιά. Σ' εσένα που δεν πρόσεξες και έδωσες άφεση σ' αυτούς που σε έμπλεξαν. Σ' εσένα μάτια μου. Σ' εσένα ψυχή μου. Κάτω από τις Περσείδες σου έδωσα την ψυχή μου. Γκρέμισα τα τείχη μου που είχα χτίσει χρόνια τώρα.  Θρύψαλα τα έκανα για το χαμόγελό σου. Δεν μας προσέχει πάντα φύλακας Άγγελος... Μόνοι μας είμαστε και μόνοι πορευόμαστε. Κι αν τύχει και βρεθεί άνθρωπος να μας φροντίσει, ένα να θυμάσαι: Μην τον πετάξεις ποτέ σαν τσαλακωμένο σκουπιδάκι. Γιατί νοιάστηκε, χωρίς να παίρνει τίποτα.  Γιατί πείστηκε πως ξεχώρισε κάτι ανάμεσα σε ξερά στάχυα και πράσινα βρ
Διαβάστε περισσότερα

Άνομοι

Παρακαλώ πολύ όλους αυτούς τους Ελληνάκιδες, έξυπνους, παρτάκιδες, ωχαδερφούς, να μην τολμήσουν μπροστά μου να πουν ποτέ ξανά, ότι οι πολιτικοί δεν τιμωρούνται, οι πολιτικοί πρέπει να διώκονται, ότι μόνοι φάγαν τα λεφτά και οποιαδήποτε άλλη αηδία άκουσα και διάβασα όλο αυτό το διάστημα. Δεν νοείται ΚΡΑΤΟΣ, δεν νοείται ΧΩΡΑ, δεν νοείται κοινωνική ΣΥΝΑΦΕΙΑ, όταν κανείς, δεν σέβεται. ΤΕΛΟΣ. Υπάρχει νόμος φίλε. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ. Τι πάει να πει το βράδυ καπνίζουν στο κατάστημα. Στα καταστήματα; Είμαστε καθόλου σοβαροί; Στην πλειονότητα, γιατί ακόμα δεν πήγα σε όλα, τα καταστήματα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ, φίλε αναγνώστη, γίνεται ντουμάνι. Όχι φίλε καταστηματαρχίδι. Αν δεν θέλεις τα λεφτά ΜΟΥ, του ΜΗ καπνιστή, γιατί θα έπαιρνα κι άλλη μπύρα, και άλλη ακόμα, αν μπορούσα να ανασάνω, πάρε τα λεφτά του καπνισΤυραννου. Εμένα δεν θα με ξαναδείς. Στην Ελλάδα είστε(και με το δεύτερο πληθυντικό αναφέρομαι σε όλους όσους συμμερίζονται τέτοιες λογικές), ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ και άνομοι. ΆΝΟΜΟΙ. Δεν υπάρχει σεβασμός
Διαβάστε περισσότερα