Πώς καταλαβαίνω αν ερωτεύτηκα..


Όταν με διορθώνει στα Ιταλικά μου και δε με νοιάζει, αντιθέτως θέλω να διορθωθώ οπωσδήποτε...

Όταν με ρωτάει αν διαβάζω, αν διάβασα, αν θα διαβάσω κι εγώ αντί να κουμπωθώ, θέλω να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο.

Πάντα έλεγα ότι τον άνθρωπο που θα έχω δίπλα μου θέλω να τον θαυμάζω.

Προς το παρόν έχω πρόβλημα στην καρδιά... Μόνιμη ταχυκαρδία... Και αρχές άνοιας... Δουλεύω αφηρημάδα στο φουλ...

Σχόλια

  1. ΑνώνυμοςΚυριακή, Μαρτίου 18, 2007 4:22:00 μ.μ.

    Αχχχχχχχχ! Μπράβο! :)
    Ζήσ' το! ;)

    (όχι δε θα το χαλάσω λέγοντάς του να προμηθευτεί κατάλληλα χάπια για την ταχυπαλμία!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. .Κυριακή, Μαρτίου 18, 2007 5:51:00 μ.μ.

    =))))

    εγώ το κατάλαβα όταν έκλαιγα από χαρά και δεν μπορούσα να κοιμηθώ... (τελικά ο οργανισμός παθαίνει ένα ταράκουλο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. AnilikosΚυριακή, Μαρτίου 18, 2007 5:53:00 μ.μ.

    Μα να αγκαλιάζω το μαξιλαράκι-προβατάκι που μου αγόρασε και να βουρκώνω;;
    Αν είναι δυνατόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. .Κυριακή, Μαρτίου 18, 2007 7:03:00 μ.μ.

    ααχχχ! είναι, είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. QueerdomΤετάρτη, Μαρτίου 21, 2007 12:50:00 π.μ.

    Χμμμ...Τόσο όμορφο που με ταράζει όλο αυτό. Πολύ φοβάμαι ότι έχω η διαθεσή μου είναι λίγο κυνική απόψε, όχι αρκετά όμως για να μην σε ζηλεύω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ
Διαβάστε περισσότερα

Το νησί μου

Εικόνα
Εσύ που ενθουσιάζεσαι εύκολα στη ζωή σου. Εσύ που αντικαθιστάς ανθρώπους στην καθημερινότητά σου κατά το δοκούν. Εσύ που ξέρεις μόνο να παίρνεις βολικά, χωρίς να πιεστείς έστω και μια στιγμή να επιστρέψεις πίσω κάτι. Σ' εσένα μιλάω. Σ΄εσένα που πρέπει πρώτα να μάθεις τι σημαίνει συναίσθημα βαθύ.  Σ' εσένα που πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα χαραχτεί από μοναξιά. Σ' εσένα που δεν πρόσεξες και έδωσες άφεση σ' αυτούς που σε έμπλεξαν. Σ' εσένα μάτια μου. Σ' εσένα ψυχή μου. Κάτω από τις Περσείδες σου έδωσα την ψυχή μου. Γκρέμισα τα τείχη μου που είχα χτίσει χρόνια τώρα.  Θρύψαλα τα έκανα για το χαμόγελό σου. Δεν μας προσέχει πάντα φύλακας Άγγελος... Μόνοι μας είμαστε και μόνοι πορευόμαστε. Κι αν τύχει και βρεθεί άνθρωπος να μας φροντίσει, ένα να θυμάσαι: Μην τον πετάξεις ποτέ σαν τσαλακωμένο σκουπιδάκι. Γιατί νοιάστηκε, χωρίς να παίρνει τίποτα.  Γιατί πείστηκε πως ξεχώρισε κάτι ανάμεσα σε ξερά στάχυα και πράσινα βρ
Διαβάστε περισσότερα

Άνομοι

Παρακαλώ πολύ όλους αυτούς τους Ελληνάκιδες, έξυπνους, παρτάκιδες, ωχαδερφούς, να μην τολμήσουν μπροστά μου να πουν ποτέ ξανά, ότι οι πολιτικοί δεν τιμωρούνται, οι πολιτικοί πρέπει να διώκονται, ότι μόνοι φάγαν τα λεφτά και οποιαδήποτε άλλη αηδία άκουσα και διάβασα όλο αυτό το διάστημα. Δεν νοείται ΚΡΑΤΟΣ, δεν νοείται ΧΩΡΑ, δεν νοείται κοινωνική ΣΥΝΑΦΕΙΑ, όταν κανείς, δεν σέβεται. ΤΕΛΟΣ. Υπάρχει νόμος φίλε. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ. Τι πάει να πει το βράδυ καπνίζουν στο κατάστημα. Στα καταστήματα; Είμαστε καθόλου σοβαροί; Στην πλειονότητα, γιατί ακόμα δεν πήγα σε όλα, τα καταστήματα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ, φίλε αναγνώστη, γίνεται ντουμάνι. Όχι φίλε καταστηματαρχίδι. Αν δεν θέλεις τα λεφτά ΜΟΥ, του ΜΗ καπνιστή, γιατί θα έπαιρνα κι άλλη μπύρα, και άλλη ακόμα, αν μπορούσα να ανασάνω, πάρε τα λεφτά του καπνισΤυραννου. Εμένα δεν θα με ξαναδείς. Στην Ελλάδα είστε(και με το δεύτερο πληθυντικό αναφέρομαι σε όλους όσους συμμερίζονται τέτοιες λογικές), ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ και άνομοι. ΆΝΟΜΟΙ. Δεν υπάρχει σεβασμός
Διαβάστε περισσότερα