Δράματα

Υπάρχουν πολλών ειδών δράματα στη ζωή. Άλλα με μείζονα και άλλα με ελάσσονα σημασία. Προσωπικά θεωρώ μείζονος σημασία δράματα της τυπολογίας του προηγούμενου άρθρου. Δυστυχώς οι γονείς μου και δη, η μάνα μου, έχει διαφορετική άποψη.

Τα πράγματα είχαν κοπάσει για ένα χρόνο σχεδόν. Δεν αναφερόταν κανένας στο συγκεκριμένο θέμα. Όπως είχαμε συμφωνήσει άλλωστε.. Μέσα στα Χριστούγεννα υπήρξαν διάφορες διαμάχες, για άσχετα θέματα πάντα μεταξύ της μάνας μου κι εμένα. Αλλά προφανώς, επειδή η κατάσταση, η μάνα μου, ο κόσμος όλος, είναι αλληλένδετος και περιπεπλεγμένος όσο δεν περιγράφεται, τίποτα δεν είναι άσχετο.

Την ημέρα λοιπόν που θα έφευγα, τη προηγούμενη Τρίτη, πριν βγω απ' το σπίτι, η μάνα μου μου έδωσε ένα γράμμα το οποίο μου είπε να το διαβάσω όταν φτάσω στην Ιταλία. Υπέθεσα ότι περιελάμβανε σκέψεις της για τον τσακωμό που είχαμε μέσα στα Χριστούγεννα. Με γελάσανε όμως.

Το γράμμα το διάβασα μόλις πάτησα στην Αθήνα. Φυσικά μέσα, δεν έγραφε τίποτε λιγότερο από τη χιλιοστή προσπάθειά της μέσα στα 26 μου χρόνια για νουθεσία σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα. Έγραφε διάφορα τα οποία διάβασα μία φορά και μετά έσκισα το φάκελο και το γράμμα μαζί. Ούτε που θέλω να καθίσω να τα θυμηθώ. Το θέμα είναι ότι με τάραξαν. Και με τάραξαν πολύ. Μέσα στο αεροπλάνο για Ρώμη, ήμουν πολύ κοντά σε μια κρίση πανικού, την οποία ευτυχώς γλίτωσα. Ξαφνικά, είχα επιστρέψει στο 2006...

Μόλις έφτασα στο έδαφος, είχα πάρει την απόφασή μου να μην το αφήσω για άλλη μια φορά έτσι. Δεν σήκωνα το τηλέφωνο όταν με έπαιρνε για να δει αν έφτασα. Πήρα τον πατέρα μου, τον ενημέρωσα ότι έφτασα για να μην ανησυχούν γι' αυτό και αργότερα, όταν με πήρε για χιλιοστή φορά, το σήκωσα, κατάλαβε πολύ καλά ότι ήμουν αν μη τι άλλο θυμωμένος και κλείσαμε.

Εμφανώς το μήνυμα ελήφθη, καθώς από τα συχνά τηλεφωνήματα του πατέρα μου τις επόμενες ώρες, κατάλαβα ότι συζητήθηκε το θέμα και ο πατέρας μου προσπαθούσε για χιλιοστή φορά ο άνθρωπος(που δεν ξέρω που θα βρισκόμουν χωρίς αυτόν...), να ηρεμήσει την κατάσταση.

Εκεί που είχα αρχίσει να ηρεμώ, την Πέμπτη το πρωί μου ξανατηλεφωνεί η μάνα μου. Άρχισε να μου λέει για το γράμμα αλλά της το έκοψα γρήγορα. Άλλωστε όπως με είχε συμβουλέψει και ο ψυχίατρος που είχα γνωρίσει πέρσι, καλό θα ήταν να αποφεύγω να μιλάω για το συγκεκριμένο θέμα. Και για μένα, και για τους γονείς μου.

Πέρασαν ακόμα δυο μέρες, μίλησα χθες με τον πατέρα μου και όπως ήταν αναμενόμενο - άλλωστε το έχω ξαναζήσει πριν ένα χρόνο - μιλούσαμε σαν να μη συνέβαινε τίποτα, αλλά τον άκουγα ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει ένταση..

Τέλειος δεν είμαι. Είμαι ίσως ο πιο ατελής και ο πιο μπερδεμένος άνθρωπος του κόσμου. Ξέρω όμως ότι δε φταίω εγώ. Η μάνα μου πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει σε κάποιον ειδικό. Ένα τέτοιο συμπέρασμα βγάλαμε μετά τον τσακωμό μας τα Χριστούγεννα στο οποίο συμφωνεί ο πατέρας μου και ο αδερφός μου. Και πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν. Έχει πολλά πράγματα μπερδεμένα μέσα της. Δικά της. Στα οποία ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος έχει παίξει ρόλο. Αλλά μόνο ο πατέρας της.. Ο πατέρας της άλλωστε ήταν τόσο παρεμβατικός - περισσότερο κι απ' αυτήν την ίδια - ώστε να οδηγήσει και αυτήν αλλά και τον αδερφό της, σε μια πνευματική αστάθεια..

Ένας αγαπητός μπλόγκερ, που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα αλκοολισμού με τη σύντροφό του, ξέρει πως είναι να έχει μπροστά του ένα άτομο πανέξυπνο, αλλά μη ικανό λόγω καταστάσεων, να συνεννοηθεί επαρκώς..

Αυτή τη στιγμή μου έστειλε ένα μήνυμα για να δει τι κάνω. Δεν "τολμά" να μου τηλεφωνήσει. Προφανώς για να μη με ταράξει.. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι το τηλεφώνημα που με ταράζει αλλά η ένταση.. Δεν καταλαβαίνει ότι παρόλο που θέλει να είναι κοντά μου το κάνει με εντελώς λανθασμένο τρόπο.. Δεν καταλαβαίνει ότι με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά με απομακρύνει από αυτήν, από τον τόπο που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, από την πατρίδα μου κι από τους φίλους μου.. Και δυστυχώς, δεν είμαι εγώ αυτός που πρέπει να τη βοηθήσω να το καταλάβει...

Σχόλια

  1. Γιατί να μπεις στον κόπο να δώσεις σε κάποιον άλλο να καταλάβει τις επιλογές σου; Είναι δικές σου και αφού τις έχεις επιλέξει είναι εντάξη για σενα. Τώρα αν οι άλλοι θέλουν να τς δεχτούν, έχει καλός. Αν πάλι όχι γιατί να σκας; Υπάρχουν τόσοι πολλοί άλλοι λόγοι να πονέσεις που το αξίζουν πραγματικά που η εγωιστική εμμονή κάποιων να προσπαθούν να επιβάλουν το πρώτυπο που έχουν διδαχτεί είναι πταίσμα.
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή αντοχή (επειδή υπομονή δεν πρέπει να σας έμεινε) σε όλους και μακάρι ο ειδικός να μπορέσει να βοήθησει.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. El μου, δίκιο έχεις και το ξέρω και το επιδιώκω..
    Σκέψου τον ψυχολογικό πόλεμο όμως..πόσο να αντέξω..; Πόσο αναίσθητος να γίνω;.. Χωρίς να χάσω τον εαυτό μου..

    Θανάση, μάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δε θα το χάσεις τον εαυτό σου γιατί τον γουστάρεις τον εαυτό σου. Τον αποδέχεσαι γιατί έτσι είσαι καλά. Μπορείς να θωρακιστείς και να μην αφήσεις κανένα να σε αλλιώσει. Ο ψυχολογικός πόλεμος είναι μεγάλο μαρτύριο, το ξέρω καλά. Μην αφήσεις όμως να σε κάνει κάτι άλλο απο αυτό που εσύ θέλεις. Ότι κι αν λένε οι άλλοι. Κάποτε ένας καθηγητής μου στην Ψυχιατρική ξέρεις τί μου είπε; Ελπίδα, μάθε να λες "όχι". Απο τη στιγμή που το έκανα, πίστεψέ με, δε με αγγίζουν και πολλά πολλά. Δε σου το λέω σαν λύση. Απλά φρόντισε να είσαι καλά με τον εαυτό σου και τις επιλογές σου. Κι ας είναι να χάσεις ανθρώπους αγαπημένους. Θα έχεις βρει τον εαυτό σου.
    Μη κάνεις πίσω στις επιλογές σου. Ποτέ και για κανέναν.
    Καλό ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ! Πάω για διάβασμα...
    Καληνύχτα και...θα σε διαβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είμαι λίγο έξω από τον χορό, οπότε όποια "συμβουλή" και να δώσω..
    Εννοώ, στο σπίτι δεν έχει συζητηθεί ποτέ κάτι τέτοιο και δεν έχω έρθει αντιμέτωπος με παρόμοια κατάσταση.

    Συμφωνώ όμως με την el, πιστεύω πως θα έκανα αυτό που λέει. Όσο κι αν αγαπώ τους γονείς μου. Υπάρχουν και όρια και καλό είναι να μάθουν να τα σέβονται. Ο σεβασμός είναι αμφίδρομος, ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όπως και η κατανόηση και η αλληλοαποδοχή. Τα απαιτείς αφού πρώτα έχεις αποφασίσει ότι πρέπει να τα δώσεις. Δεν είναι μονόπλευρα. Και αυτό πρέπει να γίνεται σε όλες τις σχάσεις. Φιλικές, οικογενιακές, ερωτικές. Δε μπορώ να σε αποδέχομαι μόνον εγώ. Θα πρέπει κι εσύ να δεχτείς τα θέλω μου. Αλλιώς κάνω επι τόπου στροφή και φεύγω. Ακόμη κι αν είσαι η οικογένια μου και είμαι κομμάτι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι βρε παιδιά. Συμφωνώ και πρώτος τον σέρνω τον χορό.
    Το θέμα είναι ότι λόγω ψυχικής εξάντλησης, δεν διατίθεται η δύναμη για μια πιο "αναίσθητη" συμπεριφορά από μέρους μου.

    Όπως και να 'χει, σήμερα είμαι αρκετά καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προσπάθησε να μη δίνεις σημασία ανήλικε, για να μπορέσεις να συνέλθεις. Ότι και να ακούσεις, μόνος σου πρέπει να κάτσεις και να τα βρείς με τον εαυτό σου, και μετά θα φτιάξουν όλα! Προσπάθησε να είσαι λογικός και μη βγεις εκτός ορίων.
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην αρχή κάθε μέρα και καλύτερα, μετά κάθε ώρα, κάθε λεπτό και στο τέλος κάθε δευτερόλεπτο! Βρε συ είναι πολύ φωτεινή η ζωή για να μας την μαυρίζουν.
    Ελπίζω και εκεί να έχει τόσο όμορφο φεγγάρι όσο εδώ. Κι αν δεν έχει, σου στέλνω το μισο απ'το δικό μας ουρανό. Για να γίνεις ακόμη καλύτερα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το 'χει το 'χει το άτιμο. Αν και το βλέπω απ' το παράθυρο με κάτι κρυστάλλους να κρέμονται απ' τη μια ακρούλα :Ρ
    μπρρρρρρρρρρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κι εδώ με δάκρυα είναι αλλά...υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πιστεύω ότι αυτά είναι παροδικά και θα τον βρεις το δρόμο σου, πάντα μόνος σου βέβαια.
    Και θα φτιάξει το κλίμα με τους γονείς, αλλά και να μη φτιάξει μη σκας. (απλά σε βλέπουν σαν "επένδυση" και σου έχουν φορτώσει τις προσδοκίες ΤΟΥΣ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το έχω παρατηρήσει ότι με βλέπουν σαν "επένδυση". Το θέμα και το μυστικό, είναι να μπορέσω να μην επηρεάζομαι τόσο πολύ, κάθε φορά που κάτι γίνεται.

    Δεν είναι φυσιολογικό να πέφτω σε κατάσταση εκτεταμένου τρέμουλου κάθε φορά που μου πετάει μαλακία η μάνα μου.

    Φου, φου, φου, φου, βαθιές ανάσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ε, υπάρχει αυτό πάντα. Οι γονείς μας έχουν εξουσία στη ψυχή μας, είναι γονείς. Εδώ τσακώνεσαι με το φίλο και χαλάει η μέρα σου.
    Αν θες προσωπική άποψη, εγω ποτέ δεν τεντώνω το σκοινί. Λέω μικρά ψεματάκια για να διατηρηθεί καλή διαθεση, και βλέπουμε...
    Γλυκά λογάκια θέλουν οι γονείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Άνομοι

Το νησί μου