Προυσ'χή Γκαγκαουνάκ'ς Μα!

Το παρόν ποστ γράφεται με αφορμή τα Υπέροχα Πλάσματα επεισόδιο 2, αλλά με αιτία τις ατέρμονες συζητήσεις με την παρέα μου στην Ελλάδα. Αφιερώνεται δε, σ'αυτούς. Όποιοι παρεξηγούνται, δεν έχουν χιούμορ!

LEGEND:
j = το λjι μου και το νjι μου τονjίζουν τη φωνjή μου
L = λLουλLουδοπόλLεμος ο ΒορειοΕλλLάδίτης
h = το SH,ΖΗ το παχιό το μοσχοαναθρεμένο
ς(μή τελικό) = το ςςςςςς ςου το φιδίσιο, θα το πεις ποτέ σου ίσιο;

- Φιλjηνάδα, του Σάββατου, γνώρςα ιένα τικνό. Μαρ' σhυ, τουν ξάδερφου τς ΌλLγας μα. Τουν λLουλLουδά πο'χει του λLουλLουδάδκου στη γουνjιά τσh εκκληςίας!

- ΤόλLς μα. ΤόλL του λLεν του π'δί!

- Του ξέρου μαρή. Σhυσhτθήκαμi κιόλLας. Τι νόμ'ζις; Δεν είμι καμιά βλLάχα! Μι κέρασhi κι σhφ'νάκ'.

- Οφού! Ηκίνου μαρί που'νι σαν τ'ρακί; Ηκίνου ζ'ματάει! Τα ςασhίρντ'σα του καλLουκαίρ' που μι τό δουσι να του πιώ ου Λjίας! Άφ'σι που μιτά ζαλLζόμαν σαν του κνούπ! ΝτάλLα μησhμέρ! Είχα κι τη μουσhκή να βρουντάει ντάπατηςςς ντούπατηςςς απού του μπήτςς μπάρ!

- ΑλλL' φουρά να τ'ζhητάς να σhι κιρνάει Πέψh Τουίςτιρ! Κι σhύ μα, ντιπ αμάθητ' είσhι! Πώς βγέν'ς στ' παραλjία μιτά;

- Άφσh'μι, κι μιτά όπους βούτ'ξα να δροσhιστώ κι βγήκα στουν άμμου, είχε ασhκωθεί του τάγκα'μ και μι φώναζι ου άλλLους : "Γιαννούλα! Τα κουλL'μάγλL'α 'ς είν' απ' όξου!" Ντιπ ριζhίλj μ'έκανι ου μαλLάκας!

- Άι μαρ'σhύ! Δεν τουν τράβιξhις έναν δαρμό μιτά;

- Δεν μπόρ'σςα.. έπεσh' μι τα μούτρα στου ταπερλάκι μι τα γεμ'σςτά! Θα'τρουγε κ' ιμένα μα! Τόλς;

- Τόλς δε μ'φαίνιτ' τέτοιου π'δί. Όλου μι του σhεις και με του σhας μ'είχι! M'είπι να κάνουμ' κι ραντιβού μα. Ξέρ'ς σαν τς τ'νjίις. Μ'είπι θα μι πάει κι βόλLτα μι τ'αγροτ'κό γιά!

- Κοίτα μαρή να πίασhεις του γκιζhίρ κι ν'αφήσ' του μαγαζί!

- Θα του κλείσςου του Σαββατουκύριακου κι θα κατέβ'μι στ'ν ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ για μπάνιου! Έχ' κι κτήμα στ' θάλLασσα! Έπιασh' ζhεςτάρα 'δώ!

- Να τ'φτιάξhεις γεμ'στά! Κρατάνι στου ταξίδ'.

- Μαρή ΓιαννούλLα. Ικεί κάτ γιατί μας κ'τάν μι μισό μάτ; Α;


.....

Τα άνωθι είναι εμπνευσμένα από πραγματικές ιστορίες που ζήσαμε. Από μελλοντικούς γκόμενους-τεκνά που μόλις θα ανοίξουν το στόμα τους θα πέσουν και οι μύγες. Από ανθρώπους που έχουν ντοπιολαλιά και χαίρονται να μιλάνε. Από παραλίες και happenings στον πανέμορφο Βορρά που ταΐζει τα παλικάρια του ομορφύνη!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Άνομοι

Το νησί μου