Ταινίες μικρού μήκους, Ρώμη και συναναστροφές
Κάποιους μήνες τώρα μιλούσα με ένα παιδί από Ρώμη, φοιτητής εκεί. Ήταν μάλιστα να συναντηθούμε 2 Σάββατα πριν αλλά τελικά δεν κάθισε η δουλειά. Έτσι χθες, κατόπιν συνεννόησης αλλά και κρίσης κατάθλιψης από τη μεριά μου, ξεκίνησα να πάω μια βολτίτσα το απόγευμα, με μια πιθανότητα 50-50 να μείνω εκεί το βράδυ ή να φύγω. Καιρό είχα να κάνω ένα τζα στη Ρώμη ημέρα. Όπως κι ακόμα περισσότερο καιρό είχα να διανυκτερεύσω εκεί.
Αφού κάναμε λοιπόν τις βόλτες μας, περπατήσαμε κάποια άλφα, βήτα, γάμα χιλιόμετρα, μπήκαμε σε δέλτα, ζήτα, έψιλον μαγαζιά όπως το Feltrinelli, μεγάλο τεράστιο βιβλιοπωλείο, με μαγαζιά σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ρώμης, το οποίο εκτός από βιβλία έχει και μια δόση CD μουσικής και DVD ταινιών. Βρήκα αρκετά σπάνιες ταινίες, όπως Bergman τις οποίες συνήθως για να τις βρεις σε DVD είτε κάνεις χρυσό τον υπάλληλο, είτε τις παραγγέλνεις από το Internet.
Βιβλία, άπειρα βιβλία. Μακάρι να είχα χρόνο να μπορούσα να διάβαζα περισσότερα βιβλία.. If you don't have time, make some time βέβαια.
Φάγαμε κάτι γρήγορο και μιας και αποφάσισα να μείνω τελικά, το θέμα μας ήταν τι θα κάναμε μετά. Τελικά οργανώθηκε ο Ιταλός και πήγαμε σε ένα σπίτι φίλου. Εκεί άρχισαν τα όργανα.
Εν πρώτοις να πω ότι στο σπίτι μαζεύτηκε μια απίστευτη, διασκεδαστική και άκρως συμπαθητική παρέα 9 ατόμων. Εις εκ των οποίων, είναι σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, συνεπώς μας πρόβαλε την πρώτη και την τρίτη(σε πρώτη προβολή) από τις ταινίες της τριλογίας. Προσωπικά μου άρεσε η πρώτη περισσότερο αν και ήταν καθαρά πιο "ανώριμη" σε σχέση με την τρίτη.
Η πρώτη ταινία λεγόταν Χρυσαλίδα - οι Ιταλοί έχουν μια πόρωση γενικότερα με τα Ελληνικά ονόματα. Επάνω θα δείτε το trailer της ταινίας η οποία μιλάει για την απελευθέρωση, την αναγέννηση, την φυγή από την καθημερινότητα.
Τη δεύτερη, ονομαζόμενη Ευρώπη, μιας και δεν μπόρεσα να την δω βάζω απλώς το trailer. Νομίζω όμως ότι λόγω θεματολογίας θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο.
Η τρίτη λεγόταν Σίσυφος. Ο Σίσυφος κατα την Ελληνική μυθολογία, είχε καταδικαστεί από τους Θεούς να ανεβάζει μια τεράστια πέτρα σε μια ανηφόρα ξανά και ξανά, αιωνίως. Η μεταφορά αυτής της σύλληψης μέσα σε ένα δωμάτιο, με στοιχεία από τη Σπηλιά του Πλάτωνα μου άρεσε, δυστυχώς όμως η επιλογή του ηθοποιού ο οποιός έπαιζε, δεν με ενθουσίασε καθώς σε μερικές στιγμές ήταν πολύ βεβιασμένα αυτά που έκανε. Ίσως ήταν και επιλογή του σκηνοθέτη βέβαια.
Ο σκηνοθέτης λοιπόν, μάλλον οι σκηνοθέτες, μιας και ήταν 2, ήταν οι Daniele Coluccini & Matteo Botrugno. Μπράβο στα παιδιά. Έκανα πάσα και το blog του Cpil για να διδαχτούν τα παιδιά, όπως και να το κάνουμε, αντικειμενικά, είναι πιο επαγγελματική η δουλειά του. Το είπαν άλλωστε και οι Ιταλοί βλέποντας μια ταινία του.
Βλέποντας λοιπόν όλα αυτά, ζώντας μια βραδιά σαν να ζούσα στη Ρώμη, με μια παρέα όπως πιθανόν να τη διάλεγα εγώ, με ενδιαφέροντα που με ερεθίζουν και προκαλούν τόνους σκέψεις να εκρεύσουν από το κρανίο μου, είπα για άλλη μια φορά, ότι ΠΡΕΠΕΙ, οπωσδήποτε και χωρίς αμφισβήτηση να ζήσω/εργαστώ/ σε μια μεγάλη πόλη. Πιθανώς και στη Ρώμη αν τα καταφέρω.
Θέλω να ελπίζω πως θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Ελπίδα είναι, δωρεάν είναι, ας ελπίζω.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που με δεχτήκανε στην παρέα τους χθες βράδυ, στον φιλαράκο μου που με φιλοξένησε και αν και ήμουν ελαφρώς κουμπωμένος - 1. γιατί ήταν άγνωστη παρέα και 2. γιατί όπως και να το κάνουμε αλλιώς αστειεύεσαι στην μητρική σου γλώσσα κι αλλιώς σε ξένη - είπε ότι πέρασε κι αυτός καλά.
Τα υπόλοιπα, στο podcast που έρχεται σύντομα.
Αφού κάναμε λοιπόν τις βόλτες μας, περπατήσαμε κάποια άλφα, βήτα, γάμα χιλιόμετρα, μπήκαμε σε δέλτα, ζήτα, έψιλον μαγαζιά όπως το Feltrinelli, μεγάλο τεράστιο βιβλιοπωλείο, με μαγαζιά σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ρώμης, το οποίο εκτός από βιβλία έχει και μια δόση CD μουσικής και DVD ταινιών. Βρήκα αρκετά σπάνιες ταινίες, όπως Bergman τις οποίες συνήθως για να τις βρεις σε DVD είτε κάνεις χρυσό τον υπάλληλο, είτε τις παραγγέλνεις από το Internet.
Βιβλία, άπειρα βιβλία. Μακάρι να είχα χρόνο να μπορούσα να διάβαζα περισσότερα βιβλία.. If you don't have time, make some time βέβαια.
Φάγαμε κάτι γρήγορο και μιας και αποφάσισα να μείνω τελικά, το θέμα μας ήταν τι θα κάναμε μετά. Τελικά οργανώθηκε ο Ιταλός και πήγαμε σε ένα σπίτι φίλου. Εκεί άρχισαν τα όργανα.
Εν πρώτοις να πω ότι στο σπίτι μαζεύτηκε μια απίστευτη, διασκεδαστική και άκρως συμπαθητική παρέα 9 ατόμων. Εις εκ των οποίων, είναι σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, συνεπώς μας πρόβαλε την πρώτη και την τρίτη(σε πρώτη προβολή) από τις ταινίες της τριλογίας. Προσωπικά μου άρεσε η πρώτη περισσότερο αν και ήταν καθαρά πιο "ανώριμη" σε σχέση με την τρίτη.
Η πρώτη ταινία λεγόταν Χρυσαλίδα - οι Ιταλοί έχουν μια πόρωση γενικότερα με τα Ελληνικά ονόματα. Επάνω θα δείτε το trailer της ταινίας η οποία μιλάει για την απελευθέρωση, την αναγέννηση, την φυγή από την καθημερινότητα.
Τη δεύτερη, ονομαζόμενη Ευρώπη, μιας και δεν μπόρεσα να την δω βάζω απλώς το trailer. Νομίζω όμως ότι λόγω θεματολογίας θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο.
Η τρίτη λεγόταν Σίσυφος. Ο Σίσυφος κατα την Ελληνική μυθολογία, είχε καταδικαστεί από τους Θεούς να ανεβάζει μια τεράστια πέτρα σε μια ανηφόρα ξανά και ξανά, αιωνίως. Η μεταφορά αυτής της σύλληψης μέσα σε ένα δωμάτιο, με στοιχεία από τη Σπηλιά του Πλάτωνα μου άρεσε, δυστυχώς όμως η επιλογή του ηθοποιού ο οποιός έπαιζε, δεν με ενθουσίασε καθώς σε μερικές στιγμές ήταν πολύ βεβιασμένα αυτά που έκανε. Ίσως ήταν και επιλογή του σκηνοθέτη βέβαια.
Ο σκηνοθέτης λοιπόν, μάλλον οι σκηνοθέτες, μιας και ήταν 2, ήταν οι Daniele Coluccini & Matteo Botrugno. Μπράβο στα παιδιά. Έκανα πάσα και το blog του Cpil για να διδαχτούν τα παιδιά, όπως και να το κάνουμε, αντικειμενικά, είναι πιο επαγγελματική η δουλειά του. Το είπαν άλλωστε και οι Ιταλοί βλέποντας μια ταινία του.
Βλέποντας λοιπόν όλα αυτά, ζώντας μια βραδιά σαν να ζούσα στη Ρώμη, με μια παρέα όπως πιθανόν να τη διάλεγα εγώ, με ενδιαφέροντα που με ερεθίζουν και προκαλούν τόνους σκέψεις να εκρεύσουν από το κρανίο μου, είπα για άλλη μια φορά, ότι ΠΡΕΠΕΙ, οπωσδήποτε και χωρίς αμφισβήτηση να ζήσω/εργαστώ/ σε μια μεγάλη πόλη. Πιθανώς και στη Ρώμη αν τα καταφέρω.
Θέλω να ελπίζω πως θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Ελπίδα είναι, δωρεάν είναι, ας ελπίζω.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που με δεχτήκανε στην παρέα τους χθες βράδυ, στον φιλαράκο μου που με φιλοξένησε και αν και ήμουν ελαφρώς κουμπωμένος - 1. γιατί ήταν άγνωστη παρέα και 2. γιατί όπως και να το κάνουμε αλλιώς αστειεύεσαι στην μητρική σου γλώσσα κι αλλιώς σε ξένη - είπε ότι πέρασε κι αυτός καλά.
Τα υπόλοιπα, στο podcast που έρχεται σύντομα.
