Gay Village - Rome
Πολλοί απ' τους αναγνώστες, αλλά κι από αυτούς που με γνωρίζουν προσωπικά, θα ξέρουν ότι είμαι μεν πάρτι άνιμαλ, δεν είμαι όμως και το τρελό gay-πάρτι άνιμαλ.
Με άλλα λόγια, δεν τρέχω από γκέι μπαρ σε γκέι μπαρ και δη να χαριεντίζομαι με τον κάθε τυχόντα παραδιπλανό μου. Ίου ίου ίουυυυ!
Χθες βράδυ λοιπόν είπα να κάνω την υπέρβαση για άλλη μια φορά και να βγω βράδυ στη Ρώμη, για πρώτη φορά στα πεντακόσια χρόνια που είμαι στην Ιταλία. Το γεγονός δε ότι απ' τη παρέα στο αυτοκίνητο ήξερα(σε μορφή Φίλου) μόνο τον έναν, ενώ τους άλλους δύο δεν τους είχα ξαναματαδεί, κάνει αυτόματα την προετοιμασία μέχρι να σπάσει ο πάγος της εξόδου, αγχωτική φουλ για μένα.
Βέβαια εντάξει, τα παιδιά(τρομάρα τους) συμπεριφέρθηκαν μια χαρά τελικά και δεν μας άφησαν σύξυλους μέσα στους πέντε δρόμους της Ρώμης. Τα λεφτά στο μέσα τσεπάκι της βερμούδας, ο προγραμματισμός για το πως θα γυρίσω σπίτι αν μείνω μόνος εκεί κλπ, τελικά δεν τέθηκαν σε εφαρμογή.
Πάμε λοιπόν στο κυρίως πιάτο.
Η πρώτη στάση ήταν ακριβώς δίπλα απ' το Κολοσσέο, σε μια παμπ με όνομα Coming out. Μη φανταστείς τίποτε συγκλονιστικό. Ένα μαγαζί 2x2 ήταν, έπαιρνες το ποτό σου και καθόσουν στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο και γενικά περιφερόσουν σαν την άδικη κατάρα. Εκεί λοιπόν έμελε να γίνουν δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα.
Γεγονός Α: Ξάφνου, παρατηρώ ένα παλικάρι σαν τα ΚΡΥΑ ΤΑ ΝΕΡΑ, μελαχρινό, αξύριστο ελαφρώς, μαυριδερό, ήρεμη φατσούλα και στυλάκι, να με κοιτάει επίμονα... Αφού διασταύρωσα ότι όντως κοιτούσε εμένα και δεν έκανα όνειρα με το μυαλό μου, προσπάθησα να πάω κοντά, προσπάθησα να δώσω σήμα, αλλά το αποτέλεσμα εν συντομία ήταν να μείνουμε στο κοίταγμα μόνο. Πολύ ΚΡΥΑ ΝΕΡΑ γαμώτο όμως.. Μου έμεινε απωθημένο. Αχ... Έχει ο Θεός όμως... :)
Γεγονός Βου: Είχα μια διάχυτη διαίσθηση απ' το πρωί χθες, ότι θα έβλεπα τον πρώην μου στη Ρώμη. Ε μιας κι έχω το κληρονομικό, έπεσα μούρη με μούρη. Αμέσως, παρότι είχαν περάσει 1 χρόνος και 4 μήνες και 2 γκόμενοι, άστραψε ο ουρανός, σχίστηκε η γης κάτω από τα πόδια μου, μου 'ρθε ο ντοβρουτζάς και γενικά συμπεράναμε ότι δεν τον έχω ξεπεράσει πλήρως ακόμα για ΆΛΛΗ μια φορά. Δεν κρατήθηκα επίσης και μετά από λίγο του έστειλα κι ένα μήνυμα ξεγυρισμένο. Ρε τι τραβάμε με τους Ρωμάνους... Έχασα και τον κούκλο (βλπ. Γεγονός Α)
Μ'αυτά και μ'αυτά πέρασε η ώρα και πήγαμε τσούκου τσούκου στο Gay Village μιας και η συναυλία της Μαντόνα τελείωσε και όλες οι τρελές που πήγαν να τη δουν θα κάναν προσκύνημα εκεί.
Το Gay Village φανταστείτε το ως εξής. Ένα ρίβερ πάρτυ χωρίς απραίτητα ποτάμι, με 2-3 σκηνές που παίζουν διαφορετικά είδη μουσικής, με σπόνσορες και ιστορίες, σε κάποιο τεράστιο πάρκο απ' τα πάμπολλα της Ρώμης. Δε λέω, στη Σκιάθο είδα ΘΕΟΥΣ, αλλά και στη Ρώμη, δεν πάνε πίσω. Και μάλιστα κάποιοι ΘΕΟΙ, μου την έπεσαν. Ασχέτως αν εγώ ήμουν λίγο στην κοσμάρα μου... (είπαμε δεν είμαι gay-bar-type-of-person)
Μου την πέφτει λοιπόν ένα ημίγυμνο παλικάρι με αγαλμάτινο σώμα κι εγώ να κοιτάω αλλού. Μουτζώστε με.
Μου την πέφτει άλλο παλικάρι, το οποίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα - είναι που είμαι κι εκλεκτικός - και το γείωσα ελαφρώς.
Μάτιασα ένα - guess what - μελαχρινό σοκολατί, αλλά κι αυτό απλώς με κοιτούσε και μείναμε να κοιτιώμαστε.
Γενικά έχω ένα θεματάκι στο πως να προσεγγίζω κόσμο, πρέπει να το λύσω επειγόντως καθότι χάνω τις ευκαιρίες κάτω απ' τη μύτη μου... Αχ...
Εν τω μεταξύ, το "κάθε καρυδιάς καρύδι" νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα σαν περιγραφή για το τι είδαν τα ματάκια μου. Από υστερικές φτερούδες, μέχρι σοβαρά όμορφα παλικάρια που θα έκοβες το κεφάλι σου ότι έχουν 14 παιδιά και 5 συζύγους στο χαρέμι. Ψηλοί, κοντοί, μαλλιά φρικιά, μαλλιά κανονικά, μαλλιά αλλοπρόσαλα, ντύσιμο διάφορο κι αδιάφορο αλλά και εκκεντρικό. Γενικά τα είχε όλα η βραδιά.
Έτσι λοιπόν όπως τα είχε όλα η βραδιά, για να πατάμε και στη γη μιας και ωραία τα σαλαλάλα, αλλά δεν είναι όλα έτσι, εκεί δίπλα είχε ένα παρκάκι. Το οποίο ήταν τίγκα με καμμένους στην αναμονή για αρπαχτές... Ίου όμως.. Αναγούλες και ξεράσματα. Το γεγονός δε ότι τα 2 άγνωστα άτομα της παρέας πήγαν για καμιά ωρίτσα εκεί πέρα, με αναστάτωσε ελαφρώς αλλά ΟΚ. Επιζήσαμε. Ω Θεέ μου τι πέρασα τώρα που το σκέφτομαι!
Τι άλλο δεν είπα; Α ναι. Ωραία κάθε είδους διασκέδαση. Όπως βολεύεται και αγαπά ο καθένας. Δεν κρίνω και δεν έχω την ανάγκη και να κριθώ. Κάθε επιλογή έχει και τα αποτελεσματά της. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι ότι, παρόλο που λέω και προτείνω σε διάφορους να κινούνται μέσα απ' το νετ, μιας και το νετ τουλάχιστον σου δίνει τη σιγουριά ότι ο άλλος είναι του συναφιού ρε παιδί μου, δεν πας στον αέρα έτσι χύμα, άλλη η γλύκα και άλλο το παιχνίδι που γίνεται λάιβ. Παιχνίδι στο οποίο θα πρέπει να εξασκηθώ ελαφρώς για να μην αφήνω τον ένα μετά τον άλλον τους Θεούς να φεύγουν.
Σας είπα; Είχε Π Ο Λ Υ κόσμο!
Με άλλα λόγια, δεν τρέχω από γκέι μπαρ σε γκέι μπαρ και δη να χαριεντίζομαι με τον κάθε τυχόντα παραδιπλανό μου. Ίου ίου ίουυυυ!
Χθες βράδυ λοιπόν είπα να κάνω την υπέρβαση για άλλη μια φορά και να βγω βράδυ στη Ρώμη, για πρώτη φορά στα πεντακόσια χρόνια που είμαι στην Ιταλία. Το γεγονός δε ότι απ' τη παρέα στο αυτοκίνητο ήξερα(σε μορφή Φίλου) μόνο τον έναν, ενώ τους άλλους δύο δεν τους είχα ξαναματαδεί, κάνει αυτόματα την προετοιμασία μέχρι να σπάσει ο πάγος της εξόδου, αγχωτική φουλ για μένα.
Βέβαια εντάξει, τα παιδιά(τρομάρα τους) συμπεριφέρθηκαν μια χαρά τελικά και δεν μας άφησαν σύξυλους μέσα στους πέντε δρόμους της Ρώμης. Τα λεφτά στο μέσα τσεπάκι της βερμούδας, ο προγραμματισμός για το πως θα γυρίσω σπίτι αν μείνω μόνος εκεί κλπ, τελικά δεν τέθηκαν σε εφαρμογή.
Πάμε λοιπόν στο κυρίως πιάτο.
Η πρώτη στάση ήταν ακριβώς δίπλα απ' το Κολοσσέο, σε μια παμπ με όνομα Coming out. Μη φανταστείς τίποτε συγκλονιστικό. Ένα μαγαζί 2x2 ήταν, έπαιρνες το ποτό σου και καθόσουν στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο και γενικά περιφερόσουν σαν την άδικη κατάρα. Εκεί λοιπόν έμελε να γίνουν δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα.
Γεγονός Α: Ξάφνου, παρατηρώ ένα παλικάρι σαν τα ΚΡΥΑ ΤΑ ΝΕΡΑ, μελαχρινό, αξύριστο ελαφρώς, μαυριδερό, ήρεμη φατσούλα και στυλάκι, να με κοιτάει επίμονα... Αφού διασταύρωσα ότι όντως κοιτούσε εμένα και δεν έκανα όνειρα με το μυαλό μου, προσπάθησα να πάω κοντά, προσπάθησα να δώσω σήμα, αλλά το αποτέλεσμα εν συντομία ήταν να μείνουμε στο κοίταγμα μόνο. Πολύ ΚΡΥΑ ΝΕΡΑ γαμώτο όμως.. Μου έμεινε απωθημένο. Αχ... Έχει ο Θεός όμως... :)
Γεγονός Βου: Είχα μια διάχυτη διαίσθηση απ' το πρωί χθες, ότι θα έβλεπα τον πρώην μου στη Ρώμη. Ε μιας κι έχω το κληρονομικό, έπεσα μούρη με μούρη. Αμέσως, παρότι είχαν περάσει 1 χρόνος και 4 μήνες και 2 γκόμενοι, άστραψε ο ουρανός, σχίστηκε η γης κάτω από τα πόδια μου, μου 'ρθε ο ντοβρουτζάς και γενικά συμπεράναμε ότι δεν τον έχω ξεπεράσει πλήρως ακόμα για ΆΛΛΗ μια φορά. Δεν κρατήθηκα επίσης και μετά από λίγο του έστειλα κι ένα μήνυμα ξεγυρισμένο. Ρε τι τραβάμε με τους Ρωμάνους... Έχασα και τον κούκλο (βλπ. Γεγονός Α)
Μ'αυτά και μ'αυτά πέρασε η ώρα και πήγαμε τσούκου τσούκου στο Gay Village μιας και η συναυλία της Μαντόνα τελείωσε και όλες οι τρελές που πήγαν να τη δουν θα κάναν προσκύνημα εκεί.Το Gay Village φανταστείτε το ως εξής. Ένα ρίβερ πάρτυ χωρίς απραίτητα ποτάμι, με 2-3 σκηνές που παίζουν διαφορετικά είδη μουσικής, με σπόνσορες και ιστορίες, σε κάποιο τεράστιο πάρκο απ' τα πάμπολλα της Ρώμης. Δε λέω, στη Σκιάθο είδα ΘΕΟΥΣ, αλλά και στη Ρώμη, δεν πάνε πίσω. Και μάλιστα κάποιοι ΘΕΟΙ, μου την έπεσαν. Ασχέτως αν εγώ ήμουν λίγο στην κοσμάρα μου... (είπαμε δεν είμαι gay-bar-type-of-person)
Μου την πέφτει λοιπόν ένα ημίγυμνο παλικάρι με αγαλμάτινο σώμα κι εγώ να κοιτάω αλλού. Μουτζώστε με.
Μου την πέφτει άλλο παλικάρι, το οποίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα - είναι που είμαι κι εκλεκτικός - και το γείωσα ελαφρώς.
Μάτιασα ένα - guess what - μελαχρινό σοκολατί, αλλά κι αυτό απλώς με κοιτούσε και μείναμε να κοιτιώμαστε.
Γενικά έχω ένα θεματάκι στο πως να προσεγγίζω κόσμο, πρέπει να το λύσω επειγόντως καθότι χάνω τις ευκαιρίες κάτω απ' τη μύτη μου... Αχ...
Εν τω μεταξύ, το "κάθε καρυδιάς καρύδι" νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα σαν περιγραφή για το τι είδαν τα ματάκια μου. Από υστερικές φτερούδες, μέχρι σοβαρά όμορφα παλικάρια που θα έκοβες το κεφάλι σου ότι έχουν 14 παιδιά και 5 συζύγους στο χαρέμι. Ψηλοί, κοντοί, μαλλιά φρικιά, μαλλιά κανονικά, μαλλιά αλλοπρόσαλα, ντύσιμο διάφορο κι αδιάφορο αλλά και εκκεντρικό. Γενικά τα είχε όλα η βραδιά.
Έτσι λοιπόν όπως τα είχε όλα η βραδιά, για να πατάμε και στη γη μιας και ωραία τα σαλαλάλα, αλλά δεν είναι όλα έτσι, εκεί δίπλα είχε ένα παρκάκι. Το οποίο ήταν τίγκα με καμμένους στην αναμονή για αρπαχτές... Ίου όμως.. Αναγούλες και ξεράσματα. Το γεγονός δε ότι τα 2 άγνωστα άτομα της παρέας πήγαν για καμιά ωρίτσα εκεί πέρα, με αναστάτωσε ελαφρώς αλλά ΟΚ. Επιζήσαμε. Ω Θεέ μου τι πέρασα τώρα που το σκέφτομαι!
Τι άλλο δεν είπα; Α ναι. Ωραία κάθε είδους διασκέδαση. Όπως βολεύεται και αγαπά ο καθένας. Δεν κρίνω και δεν έχω την ανάγκη και να κριθώ. Κάθε επιλογή έχει και τα αποτελεσματά της. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι ότι, παρόλο που λέω και προτείνω σε διάφορους να κινούνται μέσα απ' το νετ, μιας και το νετ τουλάχιστον σου δίνει τη σιγουριά ότι ο άλλος είναι του συναφιού ρε παιδί μου, δεν πας στον αέρα έτσι χύμα, άλλη η γλύκα και άλλο το παιχνίδι που γίνεται λάιβ. Παιχνίδι στο οποίο θα πρέπει να εξασκηθώ ελαφρώς για να μην αφήνω τον ένα μετά τον άλλον τους Θεούς να φεύγουν.
Σας είπα; Είχε Π Ο Λ Υ κόσμο!
