Κανείς δε λέει Σ'Αγαπώ!

Το "σ' αγαπώ" είναι μία λέξη. Δεν χωρίζεται σε "σε" και "αγαπώ". Είναι μια αυτούσια λέξη, στεντόρια και ηχηρή, δυνατή και πονεμένη, βαριά και γλυκιά που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιπτώσεις.


Μητρικά: Σ' αγαπώ. Για το παιδί μου θα έκανα τα πάντα.

Πατρικά: Σ' αγαπώ.

Αδερφικά: Έλα ρε, σ' αγαπώ, μη κοιτάς που πλακωνόμαστε.

Φιλικά: Σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ.

Ερωτικά: Σ' αγαπώ απ' τη πρώτη φορά που είδα στο χαμόγελό σου τα όνειρά μου.

Ποιητικά: Γιατί σ' αγαπώ και σ' αγαπώ (Ελύτης)

Αδιάφορα: Κι εκεί που βλέπαμε ντέρμπι Τσέλσι Μάντσεστερ, μου πετάει ένα σ' αγαπώ για να χάσω το γκολ! Κατάλαβες;!

Καταχρηστικά: Εγώ για σένα ζω, για σένα αναπνέω. Από χθες που σε είδα για πρώτη φορά μόνο σ' αγαπώ θέλω να λέω! Θέλω να χτίσουμε σπίτι μαζί να μπούμε μέσα και να βγαίνουμε μόνο για να μαζεύουμε τα ραπανάκια απ' τον κήπο.

Εν είδει βρισιάς: Σ' αγαπώ ρε! Σ' αγαπώ! Θες τίποτα;!



Δυστυχώς στην οικογένειά μου το σ' αγαπώ το άκουγα μόνο μετά από καυγάδες. Κι αυτό εν είδει συναισθηματικού εκβιασμού. Ποτέ σε ηρεμία. Ποτέ μετά από μια όμορφη εκδρομή. Από μια ήρεμη συζήτηση.

Πιθανώς ο λόγος να ήταν η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας. Μπορεί και άλλοι. Σίγουρα όλοι φταίγαμε. Τα παιδιά ίσως λιγότερο μικρότεροι. Αλλά εξίσου όταν μεγαλώσαμε και βλέπαμε την έλλειψη επικοινωνίας. Αν πραγματικά θέλαμε, θα κάναμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση. Ίσως όμως να μην είχαμε και τα κατάλληλα μέσα. Ψυχικά και συναισθηματικά μέσα.

Έγιναν πολλά. Ένα απ' τα πιο σημαντικά, που ταρακούνησε πολλά πράγματα, ήταν το coming out στην οικογένεια. Ίσως το αποψινό, να είναι μια καλοδεχούμενη απόρροια εκείνου του θλιβερού γεγονότος. Κάτι σαν ντόμινο, σαν τις ταινίες που κάνει κάτι κάποιος στο παρελθόν και αλλοιώνει το μέλλον.

Ο αδερφός μου, ένας άνθρωπος που πολλές φορές έχω θαυμάσει για τον τρόπο που αντιμετωπίζει καταστάσεις που εμένα με πελαγώνουν, μου ανοίχτηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μου μίλησε για προσωπικές του επιλογές. Για το μέλλον του, για το γεγονός ότι αποφάσισε και προτίμησε την ελευθερία που του δίνει το μέρος που σπούδαζε από το να γυρίσει σπίτι. Θαύμασα τον τρόπο που άλλαξε την τελευταία στιγμή τα σχέδια, τον τρόπο που το ανακοίνωσε στη μάνα μας(η οποία δεν ξέρει την αλήθεια), στον πατέρα μας.. Κάνει πράξη το carpe diem. Κάτι που μάλλον δεν έχω την δύναμη να κάνω εγώ..

Μου μίλησε για τα προσωπικά του. Πρώτη φορά τον άκουσα τόσο ενθουσιασμένο για κάποια κοπέλα. Σε παλιότερες περιστάσεις, απλώς δεν θα έλεγε τίποτα, θα έβαζε ένα μήνυμα στο msn και θα υπέθετα εγώ με το μυαλό μου. Θα τον έβλεπα να μιλάει στο τηλέφωνο κι εγώ θα ζητιάνευα μια λέξη εμπιστοσύνης που ποτέ δεν θα ερχόταν.

Απόψε τα είπε όλα. Δεν ξέρω αν ήταν το πλήρωμα του χρόνου, η αλλαγή της ζωής του ή ο ενθουσιασμός του έρωτα που τον ώθησε σ'αυτό. Το συναίσθημα που μου προκάλεσε όμως όλη η συζήτηση ήταν απ' τα πιο όμορφα που μου έχει προκαλέσει αυτό το σκατούλι που κάποτε πλακωνόμασταν στο ξύλο. Δάκρυσα και συγκλονίστηκα.

Η στάση του απέναντί μου όσο αφορά τη ομοφυλοφυλία δεν μου είναι ακόμα ξεκάθαρη. Από σπόντες και πάντα από τις γνωστές "υποθέσεις", τείνω στο συμπέρασμα ότι είναι σχετικά ok.. Ίσως είναι το επόμενο βήμα. Ίσως είναι το επόμενο στάδιο. Ίσως γίνει μια άλλη νύχτα σαν κι αυτή.. When I am ready to receive it.

Με τον αδερφό μου δεν θυμάμαι αν έχουμε πεί τη λέξη σ' αγαπώ....