Φοβάμαι μη με δείρουν κι εμένα

Σαν Ανήλικος, "Ανήλικος", φοβάμαι μην με πάρει η μπάλα κι εμένα...Που ξέρεις, ένα πυροβολισμό, ένα δακρυγόνο στον κάτω επιπεφυκότα, μια πέτρα στο δόξα πατρί(και Θεώ και Αγίω Πνεύματι) το κατιτίς τέλος πάντων.

Γι' αυτό και περιμένω να φτάσω σε σχετική ηρεμία/ψυχραιμία, πριν σκυλογατοκοτογουρουνομπατσοβρίσω από αυτό εδώ το blog άπαντες ευθύνοντες-ιθύνοντες.

Προς το παρόν ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τον βαθμό της κατάντιας μας. Σε όλους τους βαθμούς και βαθμίδες.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ...
Διαβάστε περισσότερα

Απορία

Εικόνα
Πώς αλλάζουν τις λάμπες εκεί ψηλά; Και το θέατρο χάθηκε. Και τη θέση του πήρε ένας τεράστιος κήπος από λουλούδια,  κάτω απ'τον ουρανό,  με τ' αστέρια να τρεμοπαίζουν,  ροδαλά, θαμπά,  έξυπνα...
Διαβάστε περισσότερα

Αντίβαρο - Τα πρέπει

Αφόρητη η ζυγαριά που ζύγισε, τα πρέπει. Και σκουριασμένη, κι ανακριβής και κρύα. Και βράδια θα αφουγκράζεσαι τριγμούς της. Στο ζύγι να μην κλέβεις, πρέπει. Κι όσα φτερά κι αν έβγαλες το ένα δώρο ήταν. Ετούτο αντίβαρο να βάζεις. Πρέπει. Ασήκωτη η Σισύφεια πέτρα είναι. Κι όλο πέφτει. Και δίχως κορυφή φαντάζει το ανηφόρι. Πρέπει. Το σπιτικό σου η αγάπη είναι κι αυτό πρέπει. Παράδειγμα ζωής να ακολουθείς, θα πρέπει. Κι ως τη γραμμή του ορίζοντα, όπως πρέπει.     Στα θέλω, στα πρέπει, η πλάστιγγα που γέρνει; Κι αν πρέπει; Στον κυκεώνα των ονείρων σου, στα πρέπει χρυσό το δόντι χρόνου ασυμβίβαστου, γέρου με μπαστούνι που όλο τρέχει, να μην το μετανιώσεις, για τα πρέπει.
Διαβάστε περισσότερα