Μ' ακούς;
Όσοι με γνωρίσατε μέσα από αυτή τη σελίδα, θα έχετε καταλάβει ότι δεν μου λείπει η ευχέρεια να εκφράζομαι με το γραπτό λόγο. Θα πρέπει να ξέρετε πως δεν συμβαίνει το ίδιο με τον προφορικό.
Ίσως περνάω την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή η φάση ξεκίνησε αργά. Χωρίς ενθουσιασμούς. Χωρίς επιπολαιότητες. Γεμάτο με στιγμές που δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Ή καλύτερα, γεμάτο με στιγμές που έβλεπα τον καλύτερο εαυτό μου να βγαίνει προς τα έξω. Όλα χάρη σ'αυτόν...
Μερικές φορές είναι εύκολο να παρεξηγήσεις τις λέξεις και τα συναισθήματα που νιώθεις. Ιδίως πριν καταλάβεις την ιερότητα, την πληρότητα και το δέος που εμπεριέχουν. Δεν είμαι σίγουρος αν ο έρωτας και η αγάπη είναι διακριτά. Δεν ξέρω αν η αγάπη μπορεί να διαρκέσει με τον καιρό, χωρίς τον έρωτα. Δεν διανοούμαι πως μπορεί να υπάρξει έρωτας χωρίς αγάπη...πλέον.
Κάπου είχα διαβάσει πως τα δάκρυα είναι τα συναισθήματα που μας πνίγουν και δεν μπορούμε πια να εκφράσουμε με λέξεις.
Απόψε λοιπόν, αγάπη είναι, τα δάκρυα που έχω στα μάγουλά μου...
Ίσως περνάω την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή η φάση ξεκίνησε αργά. Χωρίς ενθουσιασμούς. Χωρίς επιπολαιότητες. Γεμάτο με στιγμές που δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Ή καλύτερα, γεμάτο με στιγμές που έβλεπα τον καλύτερο εαυτό μου να βγαίνει προς τα έξω. Όλα χάρη σ'αυτόν...
Μερικές φορές είναι εύκολο να παρεξηγήσεις τις λέξεις και τα συναισθήματα που νιώθεις. Ιδίως πριν καταλάβεις την ιερότητα, την πληρότητα και το δέος που εμπεριέχουν. Δεν είμαι σίγουρος αν ο έρωτας και η αγάπη είναι διακριτά. Δεν ξέρω αν η αγάπη μπορεί να διαρκέσει με τον καιρό, χωρίς τον έρωτα. Δεν διανοούμαι πως μπορεί να υπάρξει έρωτας χωρίς αγάπη...πλέον.
Κάπου είχα διαβάσει πως τα δάκρυα είναι τα συναισθήματα που μας πνίγουν και δεν μπορούμε πια να εκφράσουμε με λέξεις.
Απόψε λοιπόν, αγάπη είναι, τα δάκρυα που έχω στα μάγουλά μου...
