Please mind the gap!

Πάντα με το τηλέφωνο στο χέρι. Με το νέο πακέτο δεδομένων με διπλάσιο όγκο δεδομένων. Χαρούμενος που θα πήγαινε καλοκαιρινή βόλτα μαζί με ένα φίλο.
Όλα προμήνυαν κάτι το τετριμμένο.

Οι νόμοι της φυσικής όμως απόψε το βράδυ αποφάσισαν να μην ισχύσουν πλήρως στη στάση του μετρό. Λες και ο συρμός ήταν φτιαγμένος από υλικό αστέρα νετρονίων. Λες και το κινητό ένιωσε μια ακαταμάχητη έλξη προς αυτό.

Περιμένοντας τον συρμό, έβγαλε το κινητό για να δείξει την νέα έκδοση του κακο-ψοφο-να-χει-Skype. Με την πλάτη στον τοίχο και την αποβάθρα να έχει πλάτος 3 μέτρα. Ο συρμός να βρίσκεται σε απόσταση δευτερολέπτων. Ωσάν την απότομη δημιουργία μαύρης τρύπας στο κενό, το κινητό γλίστρησε από τα χέρια. Με τη διαδρομή προς το έδαφος γύρω στο 1.10m, άρτι τραβηχθέντος από την τσέπη, το πρώτο βαγόνι του μετρό διέσχισε τη νοητή γραμμή που τον ένωνε με το κενό. Όμως το κινητό δεν έμεινε διόλου εκεί που προσγειώθηκε. Γλίστρησε ωσάν η βαρυτική έλξη από τον συρμό να το τράβηξε και χάθηκε ανάμεσα σε συρμό και αποβάθρα...

Οι στιγμές μέχρι να αναχωρήσει ο συρμός, ατελείωτες. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε. Μίνι εγκεφαλικά νέκρωναν διάσπαρτους νευρώνες. Το χαμόγελο είχε παγώσει και τα 270 ευρώ έκαναν φτερά σαν τη γαλοπούλα του Κουστουρίτσα.

Ο συρμός έφυγε. Στην άκρη της αποβάθρας, λες και κοίταζε τη χαράδρα του Gran Canyon, είδε το κινητό σώο και την οθόνη αναμμένη, σαν ανάσα. Κοίταξε τον φίλο του και άρχισαν οι εικασίες. Να κατέβει; Θα καγκελώσει από το ρεύμα; Θα τον βάλουν μέσα για παρακώλυση συγκοινωνιών; Θα συνεχίσει τα εγκεφαλικά μέχρι την πάρεση;

Έψαξαν μαζί τον φύλακα της στάσης. Πουθενά. Η ώρα περνούσε. Όπως και οι συρμοί πάνω από το κινητό. Στο twitter η εταιρία απάντησε πως πρέπει να περιμένει το τέλος των διαδρομών της ημέρας. Στο τηλέφωνο φυσικά κανείς. Όπως και στο κουβούκλιο του φύλακα.
Έστειλε τον φίλο του σε άλλο σταθμό μήπως βρει καμιά ψυχή να μιλήσει, να ρωτήσει τι διάλο να κάνει. Στην τέταρτη στάση κάτι έγινε.

[...]

Στις 10.30 εμφανίστηκε ο φύλακας. Χωρίς το κλειδί. Επιτυχία. Κι άλλη αναμονή.

Στο μισάωρο εμφανίζεται η περίπολος με το κλειδί. Μετά τα σχετικά, ένας, που στα μάτια του φάνταξε Σούπερμαν που came to save the day, έπιασε σκούπα και φαράσι με μαρκούτσι υψηλό και εν τέλει έφτασε το κινητό. Το καημένο το κινητό πάνω από το οποίο ταξίδεψε η μισή Ρώμη απόψε. 4 ώρες.
Ο σούπερμαν, που όχι μόνο φάνταζε,αλλά είχε και ένα μπράτσο, με δυόμιση σπιθαμές περίμετρο αλλά κι ένα χαμόγελο που έλιωνε ατσάλι, έσωσε την ημέρα και τα ευχαριστώ ήταν τόσο λίγα. Ελάχιστα.

Το θαύμα;
Όχι δεν ήταν η βαρυτική έλξη ανάμεσα σε συρμό και κινητό.

Ήταν ότι το κινητό βγήκε αλώβητο, με μόλις μια μικρή γρατζουνιά στην γυάλινη οθόνη, σαν ενθύμιο μιας όμορφης, αναπάντεχης, γελαστής και πρωτότυπης περιπέτειας.

Μπράβο στη Samsung που το έφτιαξε για να κρατάει. Απόψε τα έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω.