Κτητικά

Τα "μου" της κτήσεως

κτίσεως είναι.

Άνοιξης ευωδία

τα δάχτυλά σου

πλεγμένα στα δικά μου.

Ανάσα κοφτή 

στον κόρφο του κρυμμένη,

φωλιά αετού,

αγέρωχο το βλέμμα,

σπίθα.

Μάτια μου,

ματιά μου, 

μπροστά και μόνο

δίχως πίσω.

Πώς αλλιώς;

Ίσως κτιστεί.

Πρώτη ύλη ψάχνει

η Κλωθώ, να υφάνει.

Από τα "μου" θα βρει,

θα φτιάξει

νήματα, να πλέξει

την ιστορία

ή το πανί,

βελούδινο, απαλό, αυλαία

για την παράσταση που άρχισε

το τέλος, ποιος το ξέρει;

Τα "μου" της κτήσεως

κτίσεως είναι.