περί Φανός
Πρωτογονισμός. Άγνοια. Μίσος. Μάλλον μίσος. Γιατί αλλιώς είναι ανεξήγητη η κατακραυγή μιας φωνής που προσπαθεί να κερδίσει, να διδάξει, να αγκαλιάσει και να αιτηθεί το δικαίωμα ύπαρξής της.
Δεν θα εξετάσω όλες τις πτυχές. Θα επικεντρωθώ σε μία τρυφερή, σημαντική και άκρως σημαίνουσα.
Ο Πέτρος και η Όλγα. Ετών 13 και 15. Δύο άνθρωποι στην εφηβεία τους. Στην εποχή της αμφισβήτησης και αναζήτησης. Του εαυτού τους, του "είναι" τους, της ίδιας της ύπαρξής τους. Δυο άνθρωποι που προσπαθούν να ωριμάσουν ιδέες και ιδανικά. Δυο ομοφυλόφιλα άτομα. Παιδιά.
Παιδιά χαμένα μέσα σε έναν κυκεώνα καθωσπρεπισμού, θρησκοληψίας, μίσους, ωχαδερφισμού και μπιγκοτισμού. Σε έναν λαβύρινθο με σκοτεινούς θαλάμους σιχαμερών βδελυρών ράσων και σταυροκοπημένων λευκόκωμων τσεμπεριών. Σε μια ηλικία που η αμφισβήτηση του εαυτού κυριαρχεί και καταδυναστεύει οποιαδήποτε ψυχή έχει κάτι το "διαφορετικό" να επιδείξει. Οτιδήποτε δεν ακολουθεί την "νόρμα" της σκληρής κοινωνίας του σχολείου, της γειτονιάς, της οικογένειας και των συγγενών που αβλεπί σχολιάζουν στερεοτυπικά το vajayjay της γκόμενας που πήδηξε χθες και που γελάει με το κάθε φτερωτό χαριτοδιπλωμένο στερεότυπο ομοφυλόφιλου στην καλοκαιρινή του θεατρική επιθεώρηση.
Ουδεμία επίγνωση, ουδεμία ευαισθητοποίηση έχει ο θείος Κώστας, η θεία Χρυσούλα και ο ξάδερφος Παναγιώτης που κατακρίνουν και γκετοποιούν τον Πέτρο και την Όλγα με τα λόγια τους. Γιατί αυτοί τους γκετοποιούν. Όχι το Gay Pride. Όχι η μία και μόνη φωνή που στεντόρεια φωνάζει στα δυο παιδιά πως "δεν είστε μόνοι". Δεν είναι μόνοι. Είναι δυο μοναδικοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη απόδειξης πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτούς. Μπορεί το σχολείο τους, η γειτονιά, η οικογένεια και οι συγγενείς να έχουν τα δικά τους όρια κατανόησης. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι σαν κι αυτούς που ζουν ήσυχα, φωναχτά, χαρούμενα και έχουν δικαίωμα στην αναγνώριση των βασικών δικαιωμάτων στην αγάπη και την υπερήφανη ύπαρξη. Και εξίσου σημαντικό είναι πως σε αυτήν την εκδήλωση παίρνουν μέρος και ετεροφυλόφιλοι ως πρέσβεις του ιδεατού της ισότητας και της αδελφοσύνης.
Το Gay Pride, αγαπητοί μισητές των συνανθρώπων σας, δεν είναι προσπάθεια διάδοσης ενός μικροβίου ομοφυλοφιλίας. Είναι προσπάθεια διάδοσης του μικροβίου της ισότητας και του εναγκαλισμού της διαφορετικότητας.
Κλείνω με μια φωτογραφία από το Gay Pride της Ρώμης. Μέσα στους προκλητικούς ή και μη συμμετέχοντες, διαφορετικοί (ΑμεΑ) συνάνθρωποί μας. Φάροι και Φανοί της ισότητας διαδήλωσαν για τα δικαιώματα. Όλων.
με αφορμή βαρβαρικών τηλεφωνημάτων στο Ράδιο Θεσσαλονίκη
Δεν θα εξετάσω όλες τις πτυχές. Θα επικεντρωθώ σε μία τρυφερή, σημαντική και άκρως σημαίνουσα.
Ο Πέτρος και η Όλγα. Ετών 13 και 15. Δύο άνθρωποι στην εφηβεία τους. Στην εποχή της αμφισβήτησης και αναζήτησης. Του εαυτού τους, του "είναι" τους, της ίδιας της ύπαρξής τους. Δυο άνθρωποι που προσπαθούν να ωριμάσουν ιδέες και ιδανικά. Δυο ομοφυλόφιλα άτομα. Παιδιά.
Παιδιά χαμένα μέσα σε έναν κυκεώνα καθωσπρεπισμού, θρησκοληψίας, μίσους, ωχαδερφισμού και μπιγκοτισμού. Σε έναν λαβύρινθο με σκοτεινούς θαλάμους σιχαμερών βδελυρών ράσων και σταυροκοπημένων λευκόκωμων τσεμπεριών. Σε μια ηλικία που η αμφισβήτηση του εαυτού κυριαρχεί και καταδυναστεύει οποιαδήποτε ψυχή έχει κάτι το "διαφορετικό" να επιδείξει. Οτιδήποτε δεν ακολουθεί την "νόρμα" της σκληρής κοινωνίας του σχολείου, της γειτονιάς, της οικογένειας και των συγγενών που αβλεπί σχολιάζουν στερεοτυπικά το vajayjay της γκόμενας που πήδηξε χθες και που γελάει με το κάθε φτερωτό χαριτοδιπλωμένο στερεότυπο ομοφυλόφιλου στην καλοκαιρινή του θεατρική επιθεώρηση.
Ουδεμία επίγνωση, ουδεμία ευαισθητοποίηση έχει ο θείος Κώστας, η θεία Χρυσούλα και ο ξάδερφος Παναγιώτης που κατακρίνουν και γκετοποιούν τον Πέτρο και την Όλγα με τα λόγια τους. Γιατί αυτοί τους γκετοποιούν. Όχι το Gay Pride. Όχι η μία και μόνη φωνή που στεντόρεια φωνάζει στα δυο παιδιά πως "δεν είστε μόνοι". Δεν είναι μόνοι. Είναι δυο μοναδικοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη απόδειξης πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτούς. Μπορεί το σχολείο τους, η γειτονιά, η οικογένεια και οι συγγενείς να έχουν τα δικά τους όρια κατανόησης. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι σαν κι αυτούς που ζουν ήσυχα, φωναχτά, χαρούμενα και έχουν δικαίωμα στην αναγνώριση των βασικών δικαιωμάτων στην αγάπη και την υπερήφανη ύπαρξη. Και εξίσου σημαντικό είναι πως σε αυτήν την εκδήλωση παίρνουν μέρος και ετεροφυλόφιλοι ως πρέσβεις του ιδεατού της ισότητας και της αδελφοσύνης.
Το Gay Pride, αγαπητοί μισητές των συνανθρώπων σας, δεν είναι προσπάθεια διάδοσης ενός μικροβίου ομοφυλοφιλίας. Είναι προσπάθεια διάδοσης του μικροβίου της ισότητας και του εναγκαλισμού της διαφορετικότητας.
Κλείνω με μια φωτογραφία από το Gay Pride της Ρώμης. Μέσα στους προκλητικούς ή και μη συμμετέχοντες, διαφορετικοί (ΑμεΑ) συνάνθρωποί μας. Φάροι και Φανοί της ισότητας διαδήλωσαν για τα δικαιώματα. Όλων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου