Ανήλικος

Το δηλητ'Ιριο που μου 'πεσε απ' τα χέριααααα. Συγνώμη, ποιος ανορθόγραφος γράφει τις ειδήσεις στην Ναυτεμπορική;;; Να του πάρουμε έναν αυτόματο διορθωτή. Κανένα proofing tool, κατιτίς...

Μου σηκώθηκε η τρίχα. Δημοσιογράφοι... τς τς τς. Μα του Ρίου ντε Ζανέιρου ;;; Που 'σαι Θωμά!!

Ναι, κυρίες κύριοι Blogόπληκτοι. Σήμερα ο Ανήλικος γίνεται 1 χρόνο πιο ανήλικος. Βέβαια αν προστεθεί στο μέτρημα και το Αγγλικό blog που διατηρούσα, τότε το χρόνο τον έχουμε περάσει. Παρ' όλα αυτά όμως ο Ανήλικος σήμερα γίνεται ενός έτους. Άντε βρε, με ένα τόσο γεμάτο χρόνο, ποιος φαντάζεται τι θα γίνει τον επόμενο(!). Έξω χιονίζει σωρηδόν. Μια άσπρη κουρτίνα έχει πέσει και κοιτώντας από το παράθυρο, είναι σαν να βλέπεις τηλεόραση, η οποία δεν έχει σήμα και δείχνει χιόνια. Μας τραπέζωσε και η γειτόνισσα. Είχα να φάω πολύ καιρό ψαρόσουπα. Μιαμ μιαμ. Σιγά σιγά θα κάνω και μια εκπομπούλα, έτσι να θυμόμαστε ότι διατηρούμε και ένα podcast βρε αδερφέ. Πολύ βαρεμάρα σήμερα. Ουφ..

Με το που άνοιξα τις κουρτίνες σήμερα αντίκρισα το συγκεκριμένο θέαμα. Το χιόνι είχε ρίξει την τέντα στο βάθος αριστερά. Δεν με πτόησε όμως. Είδα το " The Queen ", το οποίο μου άρεσε ιδιαιτέρως θα έλεγα, με την ερμηνεία της Helen Mirren, η οποία εμφανίζει όλο το Βρετανικό φλεύγμα και την πρωτοκολαρχία της βασιλικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας με τον χυμό μου. Αφού πήγα και στη γειτόνισσα για κανένα τέταρτο, γύρισα σπίτι και άρχισα να διαβάζω. Παραγωγικότατο το διάβασμα σήμερα θα έλεγα. Το μεσημέρι, ριμαδοέφαγα βλέποντας το καινούριο επεισόδιο Singles και είπα να πάω στη βιβλιοθήκη για διάβασμα. Λίγο πριν φύγω, η ιδιοκτήτρια του διπλανού διαμερίσματος, την οποία βοήθησα κατά ένα περίεργο τρόπο να ηρεμήσει, με μια περιπέτεια που εκτυλίχθηκε τις τελευταίες ημέρες, έφερε ένα πιάτο πολέντα νοστιμότατο, ζεστό, πασπαλισμένο με παρμεζάνα, με κομματάκια λουκάνικο από πάνω(τα οποία λείπουν στη φωτογραφία καθότι εφαγώθησαν). Πήγα λοιπόν στη βιβλιοθήκη, διάβασα καλά καλά, ήπια 1-2...

Σήμερα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, χιόνισε. Ξύπνησα κι εγώ χαρωπός το πρωί για να πάω στη βιβλιοθήκη, και είδα την ασπρίλα. Τελικά έμεινα σπίτι. Μπορώ να πω ότι στο σπίτι, βρίσκεις θέλοντας και μη, χίλιες δυο δικαιολογίες για να μη διαβάσεις. Μα νερό θα πιεις, μα καφέ θα κάνεις, μα θα πεις μια κουβέντα με το συγκάτοικο, μα θα θυμηθείς να ξεσκονίσεις, να αλλάξεις θέση σε σημειώσεις και ντοσιέ... Ενώ, στη βιβλιοθήκη, όλοι διαβάζουν, τι να κάνεις, διαβάζεις κι εσύ. Φέτος ο χειμώνας, κατ' ευφημισμόν, ήρθε αργά.. Πολύ αργά.. Το κλίμα του πλανήτη μας έχει γίνει μπάχαλο. Τι κρίμα.. Ξεκίνησε το Heroes (!) μετά από την παύση για τις γιορτές με ένα υπέροχο επεισόδιο το οποίο και είδα σήμερα το πρωί με τον καφέ. Αναμένουμε και το Lost . Πρέπει να ξεκίνησε και το Prison Break αλλά δεν ασχολήθηκα να το βρω. Ανακοινώθηκαν και οι υποψηφιότητες για τα Όσκαρ. Μεγάλη επιτυχία. Μέσα στο μήνα ελπίζω να δω αρκετές από τις προτεινόμενες ταινίες ώστε να σχηματίσω μια ελαφριά άποψη. Το πρωί είδα το μισ...

Σήμερα ένοιωσα πολύ φοιτητής. Πήγα στη βιβλιοθήκη να διαβάσω. Αρχικά στη σχολή και μετά στο κέντρο. Η κεντρική είναι πολύ κουλ. Βιβλία μέχρι επάνω, σκάλες, πατάρια, μόνο ο Γκάνταλφ έλειπε από το σκηνικό για να δέσει. Με τη κλασσική παρέα πάντα. Φτύστε μη με ματιάξετε. Και διάβασμα φουλ ε. Είχα καιρό να διαβάσω τόσο προσηλωμένα. Πραγματικά ηρέμησα μετά τα Χριστούγεννα, με όποιο τρόπο κι αν έγινε αυτό.. Α. Μπήκα και σε ένα κάμπριο σήμερα. Ωραία ήταν. Είχε καλή μέρα. Αρχίζω να παραξενεύομαι. Καλές μέρες; Εγώ; Ας κρατήσω μια ελαφριά πισινή μη και γίνει κάτι βαρύ από αύριο. Φτου φτου φτου.

Χθες ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα. Και γεμάτη μέρα στην Ιταλία, τόσο γεμάτη, τόσα χρόνια, δε θυμάμαι να έχω ζήσει, αν εξαιρέσεις κάτι περιπτώσεις με τη Μαρία. Αρχικά βγήκα για καφέ με μια παρέα παιδιών τα οποία έχω αρχίσει να συμπαθώ. Ένα εκ των οποίων μας κάλεσε το βράδυ να βγούμε για ποτό γιατί κάαααποια στιγμή τις προηγούμενες ημέρες είχε τα γενέθλιά του. Συγκλονιστικές στιγμές. Αφού λοιπόν περάσαμε ομορφότατα στον καφέ, πήγαμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά (παραδόξως τα μαγαζιά αυτή τη φορά μου φάνηκαν ενδιαφέροντα, μ' άρεσε το περπάτημα πάνω-κάτω στην αγορά) ο Β. η Ρ. κι εγώ πήγαμε σε κάτι κοπελιές που παίρνουν πτυχίο να τις δούμε. Είχα κάνει μια μετάφραση κάτι κειμένων μιας εκ των τριών και δώσαμε και τη μετάφραση. Γελάσαμε, γνωριστήκαμε και, συγκλονιστικό, καβατζώσαμε και περαιτέρω πρόσκληση για επόμενο καφέ. Τουλάχιστον εγώ, γιατί με τα παιδιά γνωρίζονταν. Στο καπάκι πήγα για φαγητό με την Ε. και τη Δ. Όχι βέβαια εκεί που θα θέλαμε. Αχ, κρίμα γιατί είχε ένα θεϊκό σουφλ...

Τα όνειρα κατά τον Φρόυντ είναι επιθυμίες και απωθημένα. Ερωτικά απωθημένα. Κατά τον Γιουνγκ είναι η εκτόνωση των επιθυμιών μας αλλά πρόκειται για καθαρό συμβολισμό, με αρχή, πλοκή, μέση, κορύφωση, κάτι σαν αρχαίο δράμα. Απόψε ονειρεύτηκα.. Από εκείνα τα όνειρα που προσφέρουν απίστευτη γαλήνη... Απίστευτη ομορφιά και ψυχική ηρεμία... Ήμουν στην πόλη μου στην Ελλάδα. Περπατούσα στους δρόμους. Αλλά αυτή τη φορά, έγινε κάτι το διαφορετικό. Μίλησα με το καρό. Θυμάστε το καρό; Μιλήσαμε, βγήκαμε για καφέ, γελάσαμε, αστειευτήκαμε, το ρώτησα για τον τύπο με το μηχανάκι, για την αδερφή του, για τα πάντα, βγήκα αληθινός στις διάφορες προβλέψεις μου για το αν είναι του "κλάδου" ή όχι, ανταλάσσαμε μηνύματα... Μετά ξαφνικά βρέθηκα σε ένα φροντιστήριο να εγγράφομαι για να ξαναδώσω εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο. Αλλά δε με ένοιαζε. Με πήγε με το ζόρι ο πατέρας μου αλλά δε μου καιγόταν καρφί. Ούτε στο πρώτο μάθημα πήγα.. Άρχισε να βρέχει. Εγώ περνούσα έξω από το μαγαζί που δούλευε το καρό. Τι...

Κανονικά δεν θα την έβλεπα. Δεν μου κίνησε καν το ενδιαφέρον, ούτε είναι του στυλ μου ταινίες που προκαλούν το γέλιο με αστεία του τύπου "γδύνομαι και παλεύω με έναν χοντρό για να προκαλέσω γέλιο". Όμως, η συγκεκριμένη ταινία, έχει μια υφέρπουσα καταδίκη στον αμερικανοποιημένο τρόπο ζωής και στην αμερικανική νοοτροπία. Είναι η σύγκριση της αγνότητας με τον επιτηδευμένο πολιτισμό και την "παγερή" δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η καθ'υπερβολή διάκριση ενός νεοαφιχθέντος Καζάχου και η απεικόνιση των τραγικών, πολλές φορές και κωμικών ιδιαιτεροτήτων του, βοηθάει τον θεατή να συνειδητοποιήσει τις ογκώδεις διαφορές που υπάρχουν στο τρόπο σκέψης με το συγκεκριμένο λαό, αλλά δείχνει και χρωματίζει θα τολμούσα να πω με ωμότητα, το πόσο καλοκουρδισμένοι είναι οι Αμερικάνοι. Ο πρωταγωνιστής Sacha Baron Cohen πήρε τη χρυσή σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε κωμική ταινία. Εντάξει. Δεν με ενθουσίασε. Προτίμησα να δω τα βαθύτερα νοήματα της ταινίας που με γέμισαν περισσότερο....

Και ναι, μετά από εφτακόσια χρόνια, μετά από χιλιάδες δισκάκια καμένα, μετά από ατελείωτα σβήσε γράψε σε δίσκους που ποτέ δε ξεπέρασαν τα 40Gb ήρθε η πρόοδος σπίτι μου. Αξιώθηκα να αγοράσω έναν 250ρι σκληρό, να πάρω και ένα κουτάκι να τον ντύσω και να τον χρησιμοποιώ με usb2.0 μαζί με το laptop μου. Μπορώ να πω ότι είναι απόλαυση το να μην αγχώνεσαι κάθε φορά που να σώσεις το τάδε επισόδειο της τάδε σειράς που δεν το είδες ακόμα. Και η τιμούλα, άκρως φθηνότερη από μια τέτοια ίδια λύση αγορασμένη στην Ελλάδα.

Η μετά Monitor εποχή, να 'ναι καλά η δημοσιογραφική κοινότητα, έφερε στο προσκήνιο άλλες προσπάθειες αρκούντως αξιόλογες. Έτσι λοιπόν, με εντυπωσίασε το sync το οποίο συμμαζεύει όλα τα Ελληνικά podcasts και μας τα δίνει στο πιάτο μας, το mpouligator το οποίο είναι ένα πολύ μίνιμαλ και πολύ του γούστου μου τέτοιο συστηματάκι με blogs και podcasts και άλλα πολλά. Αν έχει υποπέσει κάποιος άλλος συμμαζευτής feed κάντε ένα κόπο και γράψτε τον από κάτω. Υπάρχουν αρκετά αξιόλογες προτάσεις τις οποίες αγνοώ μαζί με πολλούς άλλους.

Ο κομήτης McNaught είναι ο λαμπρότερος εδώ και 30 χρόνια περίπου, τόσο ώστε να φαίνεται και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν στο κοντινότερο σημείο του στον Ήλιο (περιήλιο) και ήταν ορατός λίγο δίπλα από τον Ήλιο. Πλέον έχει πάρει τη στροφή του και άρχισε να απομακρύνεται από τον Ήλιο. Θα μπορέσετε να τον παρατηρήσετε αν κοιτάξετε προς τη δύση το ηλιοβασίλεμα. Είναι πράγματι μοναδικό θέαμα.

Είχα σκοπό να κάνω ανασκόπηση των Χριστουγέννων με προσωπικά μου βιώματα σήμερα, αλλά... ΣΥΓΝΩΜΗ κάποιος ιθύνων δεν υπάρχει σ'αυτό το Ελληνικό κράτος που τα κόμματα κόπτονται για τη τεχνολογία και το διαδίκτυο να ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ τους ΜΑΛΑΚΕΣ τους δημοσιογράφους ότι δεν γνωρίζουν την τύφλα τους!;;;;! Ρε είστε σαν χοιροβοσκοί που σας πήραν για απλούς αγγελιοφόρους! Δεν παράγετε! Και δε μιλάω για όλους! Μιλάω γι' αυτούς που κινούνται τοιουτοτρόπως! Ας ηρεμήσει αρχικά ο Παναγιώτης με τα προσωπικά του και είμαι σίγουρος ότι δεν θα παραμείνει έτσι.. Είναι αγωνιστής.

... κι εσύ μικρέ, φρόντισε να είσαι πιο όμορφος και πάνω απ' όλα γαλήνιος... ..μ' ακούς; Ονειρεύτηκα..

Η καλή μέρα, απ' το πρωί φαίνεται, ως συνήθως. Για πρώτη φορά στα χρονικά των ταξιδιών μου από Ρώμη για το σπίτι και τούμπαλιν, γινόταν της Πόοοοοπης, στον προαστιακό της Ρώμης. Χρειάστηκε να μπω στο δεύτερο τρένο γιατί στο πρώτο, έμεναν διάφορα μέλη εκτός συρμού. Πόδια, χέρια, μαλλιά, καλσόν κλπ κλπ. Αφού ριμαδοέφτασα στο αεροδρόμιο της Ρώμης, πήγα στα εκδοτήρια να πάρω το εισιτήριο. Ενθουσιάστηκα καθότι δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο στην αναμονή. Έπρεπε να το είχα καταλάβει ότι κάτι προμηνυόταν. Με το που πάω στο check-in αρχίζουν να παίζουν τα πρώτα μπουζούκια τις πενιές τους. "Δε μπορούμε να σας κάνουμε check-in για τον τελικό προορισμό σας, παρόλ'αυτά όμως η βαλίτσα σας θα πάει κατ'ευθείαν." Παραξενεύθειν μεν αλλά είπα, Ιταλοί είναι, ανωμαλίες θα κάνουν ως συνήθως. Με το που πλησιάζω τον έλεγχο χειραποσκευών, παθαίνω το σοκ. Μια λαοθάλασσα πολύχρωμων ανθρώπων και μια ουρά που περιελισσόταν 10-15 φορές για να φτάσεις στο χώρο του ελέγχου, που εκεί, πάλι έπρεπε να...

Ώρες ώρες είμαι πολύ ανατριχιαστικός... Τα προαισθήματά μου είναι σκέψεις, που ξέρω ότι, ισχύουν, πριν καν εμφανιστούν σημάδια, πριν καν γίνει κάτι σχετικό... Περνάει αστραπιαία απ' το μυαλό μου κάτι-και δεν είναι σφαίρα-και ξέρω ότι δεν είναι ευχή, υπόθεση, σκέψη, αλλά ένα δεδομένο. Ξέρω ότι έτσι θα γίνει. Τελευταίο παράδειγμα; Πριν την Παρασκευή που μας πέρασε πέρασε απ' το μυαλό μου ότι τα Χριστούγεννα, θα είχαμε καινούργια τηλεόραση στο σπίτι. Να σημειώσω ότι με τους γονείς μιλάω αραιά και που και δεν είχε αναφερθεί τίποτα, γιατί ο πατέρας ήθελε να μας το κάνει έκπληξη. Κυριακή βράδυ, έμαθα ότι όντως, την Παρασκευή(!) αγοράστηκε η τηλεόραση... Να με προσέχετε.... Την Τετάρτη προβλέπεται να πετάω για το σπίτι... Για την Ελλάδα... Άντε να δούμε πως θα πάει. Απ' τον Άγιο Βασίλη φέτος, ζήτησα μόνο ηρεμία. Τίποτε άλλο. Ηρεμία...

RSS feed powered by ODEO Τα κείμενα τις εκπομπής χωρίς τα σχόλιά μου, από εδώ κι εδώ . Promo's κλπ, από του χρόνου. Ο ήχος είναι χάλια, παρόλη τη τελειομανία μου, πρώτη φορά ηχογράφησα "ζωντανά". Συγχωρέστε με. Hint: Θα σας κουράσει λίγο το ανέβασε-κατέβασε του ήχου στο mp3 player σας. Μουσική Carol of the Bells thehipcola Rockin Around The Christmas Tree Ayla Brown Have Yourself a Merry Little Christmas Little Thom O Holy Night Allison Crowe Μουσικά πατώματα God Rest Ye Merry Gentlemen Chris Barker

Δείτε το εδώ . Το Σαββατοκύριακο θα εκτελεστεί εκπομπή με Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες, δρώμενα και έθιμα των Γιορτών. Τα θύματα της εκτέλεσης θα βγουν στη φόρα για εσάς και μόνο.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν φράσεις όπως, "εσύ ξέρεις καλύτερα", που σου πετάνε το μπαλάκι για δικές τους αποφάσεις, γιατί δεν έχουν τη δύναμη να σε σβήσουν απ' την λίστα επαφών τους αλλά σε ρωτάνε αν έχετε κάτι να πείτε ή όχι. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που λένε "όποτε θελήσεις να μιλήσουμε θα είμαι εδώ να σ'ακούσω" ενώ δεν σου έχουν πει τίποτα για τον εαυτό τους ποτέ. Απλώς επιθυμούν να ικανοποιούν κάποιο πρωτόγονο ένστικτο, ότι κάποιος τους εμπιστεύεται, τους χρειάζεται. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θεωρούν ότι επειδή γνωρίζουν αυτοί από τεχνολογία, μουσική, κινηματογράφο, κανείς άλλος δεν έχει τα πρωτεία και δεν έχει το δικαίωμα ούτε που βρίσκεται ο κινηματογράφος τάδε να ξέρει, ούτε που είναι το Χ μαγαζί ηλεκτρονικών, ούτε πως είναι μορφολογικά το όμποε ούτε ποιος σκηνοθέτησε τον Δράκουλα. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που μόλις πιάσουν γκόμενο, γράφουν αρειμανίως τους φίλους τους εκεί που δε πιάνει πλέον αράχνες (καθότι ευρέθη πασαλειψα...

Όποιος με γνωρίζει, είναι γνώστης του απωθημένου μου. Ποτέ δε θέλησα να γίνω σταρ. Ποτέ δε θέλησα να γίνω διάσημος. Πάντα όμως ήθελα να ερμηνεύω ρόλους. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν περνούσα στην Ελλάδα, ταυτόχρονα με τη σχολή, θα έκανα οπωσδήποτε κάποια δραματική σχολή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν έγινε και το όνειρο δεν επαληθεύτηκε ακόμα για πολλούς λόγους. Απόψε μιλούσα με τον Northaura . Είναι ο λόγος που εμπνεύστηκα μια μέση λύση. Ένα συγκερασμό podcast και ερμηνείας. Κάτι σαν τις βραδιές θεάτρου στο παλιό ραδιόφωνο. Μονόλογοι. Ποιήματα. Θα το μελετήσω ενδελεχώς. Απορώ πως δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό... Ειλικρινά...