Ανήλικος

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Δεν τον αντέχω το Σεπτέμβρη... Κορμί που θέλει να κουρνιάσει. Το απρόβλεπτο που πάντα δοκιμάζει την γαλήνη, της απλανούς ψυχής μου. Δεν τον αντέχω το Σεπτέμβρη, Καφετιά αλλαγή, φύλλα καλοκαιριού κιτρινισμένα, φέρνουν μαζί τους άρωμα πικραμύγδαλου. Πιο πικρού, πιο νεκρού, σαν κλωναριές του πλάτανου, στη μέση του χειμώνα. Δεν τον αντέχω το Σεπτέμβρη , Η μέρα κλαίει τη δύναμη που ο ήλιος, ζωοδότης, είχε δώσει. Τα στιβαρά ερίφια, σύννεφα γκρίζα τ'ουρανού, στρεβλώνουν αδιατάρακτα τα χρώματα της Γαίας. Δεν τον αντέχω το Σεπτέμβρη , Ο χρόνος παίρνει έναν ρυθμό αλλιώτικο, ρυθμό βαρύ και σκοτεινό, θρηνώντας μέρες φωτεινές, φουρτουνιασμένες. Σαν να μην ήρθανε ποτέ. Πέπλο βαρύ, σκοτάδι... Δεν τον αντέχω το Σεπτέμβρη , Μαζί, οι ώρες, κλίμακες ελάσσωνες. Όλα βουνό. Φαράγγι απροσπέλαστο οι αναποδιές. Παραφωνία. Δεν τον αντέχω, το Σεπτέμβρη .