Ανήλικος

Σήμερα έπαιρνε πτυχίο μια φίλη μου από Γιαννιτσά. Πολύ φορτισμένη στιγμή για τη ζωή κάθε φοιτητή. Μαζί μ'αυτήν έπαιρναν πτυχίο άλλοι 7 Έλληνες, 3 Ιταλοί κι ένα παιδί από το Τζιμπουτί. Η τελετή, λιτή. Ο κάθε υποψήφιος παρουσίαζε την πτυχιακή του στην επιτροπή των καθηγητών για περίπου 10 λεπτά, οι συγγενείς μέσα στην αίθουσα - τίγκα στην Ελληνίδα μαμά με το δάκρυ και τον πατέρα με την κάμερα - η επιτροπή αφού παρουσίασαν όλοι οι υποψήφιοι τις εργασίες τους, αποσύρεται και καλά για να αποφασίσει και εν τέλει κάποιος από τους πτυχιούχους διαβάζει τον όρκο του Ιπποκράτη. Τον όρκο τον διαβάζει αυτός με τον μεγαλύτερο βαθμό. Σήμερα ήταν μια συμφοιτήτριά μου, την οποία συμπαθούσα πάντα, αν και δε μιλούσαμε ιδιαίτερα πολύ. Απλώς είναι από εκείνους τους ανθρώπους που τους νοιώθεις οικείους αμέσως. Μόλις άρχισε να διαβάζει τον όρκο, δάκρυσε, έσπασε η φωνή της.. Εκείνη τη στιγμή, με το ζόρι κρατήθηκα να μην τα μπήξω κι εγώ.. Η άτιμη με συγκίνησε πάρα πολύ. Αργότερα της μίλησα, την έσφιξα στην

Είχα πολύ καιρό να παρακολουθήσω βιογραφική ταινία, τόσο ατμοσφαιρική. Κάθε στιγμή σχεδόν, σκεφτόμουν και ένα σχόλιο για να το καταθέσω εδώ. Δε σημείωνα τίποτα όμως. Κι έτσι την ξαναείδα από την αρχή. Δεν θα ήθελα να γράψω για σενάριο, μοντάζ ή φωτογραφία. Ήταν αριστοτεχνικά άλλωστε. Η ερμηνεία της Marion Cotillard στον πρωταγωνιστικό ρόλο, άψογη. Απέδωσε πνοή, ζωντάνια, δραματικότητα, απόγνωση, ανεξαρτησία αλλά και εξάρτηση, έρωτα, σοφία και ανεμελιά. Η ταινία, που αποτελεί βιογραφία της Εντίθ Πιάφ, Γαλλίδας τραγουδίστριας του 20ου αιώνα, δεν αφηγείται γραμμικά τη ζωή της, αλλά με τη βοήθεια του έξυπνου, αλλά και πολλές φορές μπερδεμένου μοντάζ, φέρνει μπροστά μας στιγμές από διάφορες φάσεις της ζωής της τραγουδίστριας. Τη παιδική της ηλικία, την πίστη της, τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι, την αποδοχή και απόρριψη του κόσμου, τον απόλυτο έρωτά της με τον άντρα της ζωής της, την εξάρτησή της από το αλκοόλ και τις ουσίες και εν τέλει τον θάνατο που την "απογείωσε". Από την τ

Σ’ ένα δάσος προχωρούσε ένας άνθρωπος, το άλογό του και ο σκύλος του. Κάποια στιγμή που περνούσαν κάτω από ένα μεγάλο δέντρο, έπεσε ένας κεραυνός και τους έκαψε και του τρείς. Ο άνθρωπος και τα δυό ζώα του, συνέχισαν το δρόμο τους γιατι βλέπετε, σε πολλές περιπτώσεις, παίρνει λίγο χρόνο να καταλάβει κανείς ότι πέθανε. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός και καθώς είχαν αφήσει το δάσος πίσω τους ο καυτός ήλιος τους έκανε να ιδρώνουν και να διψάνε. Κάποια στιγμή έφτασαν μπροστά σε μια πολύ ωραία μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με χρυσές πλάκες. Ο άνθρωπος πλησίασε τον στολισμένο φύλακα. -Καλημέρα... -Καλημέρα... -Ποιο μέρος είναι εδώ; -Εδώ είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ … -Τι καλά που ήρθαμε στον Παράδεισο γιατί διψάμε πολύ… -Μπορείτε κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο θέλετε, είπε ο φύλακας δείχνοντας μια πηγή στο κέντρο της πλατείας. -Και το άλογο και ο σκύλος μου διψάνε πολύ, είπε ο άνθρωπος. -Λυπάμαι κύριε, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ δεν επιτρέπεται να μπαίνουν ζώα… Ο άνθρωπος αρνήθηκε να

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο. Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα 'συμβόλαιο συμβίωσης' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό 'συμβόλαιο' μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου. Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δι

Για την Ιστορία, την οποία θα διαβάσετε στα βαθιά γεράματα στα απομνημονεύματά μου, το συστημένο ήταν Προειδοποίηση από δικηγόρο, ότι αν ξαναφωνάξουμε την Telecom θα κινηθεί δικαστικά. Εκτός του γεγονότος ότι, θα έπρεπε να το βάλει στον απ' αυτό του, το λήγω εδώ για να βρω την ψυχική μου ηρεμία. Δε γουστάρω να χτυπιέμαι, γιατί είμαι χαρακτήρας που χτυπιέμαι πλέον, σ'όποιον αρέσω παρεμπιπτόντως, θα αλλάξω σπίτι το συντομότερο δυνατόν και ΤΕΛΟΣ. Ούτε το αγόρασα το σπίτι, ούτε τον παντρεύτηκα τον διπλανό, ούτε και κανέναν άλλον. Γαμώ την ξενιτιά μου μέσα γαμώ.

Η σειρά, εννοείται πως είναι από τις αγαπημένες μου πλέον. Θα μπορούσα άνετα να είμαι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, μαζί με τις φίλες μου στην Ελλάδα.. Κοινώς, με αντιπροσωπεύει απείρως.. Ένα μπλόγκ λοιπόν και ο δημιουργός του lsim, μαζεύει όλα τα τραγούδια που ακούγονται στη σειρά και τα συγκεντρώνει σε ποστ του. Όποιος μπορεί ας τον βοηθήσει. Προσωπικά αν και ψάχνω ακόμη το σονγκ που παίζει όταν το Μητσάκι ήταν με το φίλο της μέσα στο αυτοκίνητο και δε μιλούσε, έχω βρει κάποια από τα υπόλοιπα με την ταπεινή και περιορισμένη σύνδεσή μου πάντα. ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ: Το τραγούδι υπήρχε στα σχόλια ενός πόστ και είναι το Lizz Wright - My heart

Αφού ρώτησα γνωστούς και φίλους, τελικά μάλλον πρόκειται για γραπτή προειδοποίηση. Και καλά να μην ξαναφωνάξουμε την Τέλεκομ... Απλώς επειδή ο γείτονας έχει γυναίκα δικηγόρο, νομίζει ότι γαμά και δέρνει.. Ας ήμουν στη χώρα μου και θα έβλεπε αν έχει το δικαίωμα να μου στερεί το τηλέφωνο το βλήτο.. Τέλος πάντων, αύριο θα πάρουμε το συστημένο και ελπίζω να λήξει το θέμα εκεί.. Έχω στείλει ήδη φαξ ακύρωσης στην Τέλεκομ.. Λίγη ηρεμία μόνο..

Ήρθε ειδοποίηση για συστημένο γράμμα και στο συγκάτοικο αλλά και σε εμένα. Απόψε, δε ξέρω αν θα τη βγάλω καθαρή.. Έ Λ Ε Ο Σ Θεέ μου... έλεος..

Σας ευχαριστώ, όλους για χθες.. Βαγγέλη, Μάρκο, Γιάννη, Ηφαιστείωνα, Χρήστο, William, Ανώνυμε, Yanni, Θανάση. Σας φιλώ.

γιατί δεν έχω κανέναν φίλο δίπλα μου. Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στο τσαφ είμαι να μπω στο IRC με nick BOITHEIA. Νοιώθω απελπισία. Ο γείτονας θέλει να στείλει γράμμα στον συγκάτοικο για να του την πει γιατί τον είπε απολίτιστο το πρωί. Πρώτη φορά τέτοιος ρατσισμός. Αν δεν ήξερα τυφλό σύστημα αμφιβάλλω αν θα έγραφα από το κλάμμα. Όλοι έχουν κάτι να κάνουν. Κάτι καλύτερο από δυο κουβέντες.. Νοιώθω όπως εκείνο τον Οκτώβρη.. Για άλλους λόγους.. πνίγομαι.. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΡΕ ΣΕΙΣ! ΕΝΑΣ!

Θα γκρινιάξω εδώ, να μη μ'ακούει κανείς. Όποιος δε θέλει, δε διαβάζει κιόλας. Αλλά κάπου πρέπει να τα πω, μιας και είμαι εντελώς μόνος... Τηλέφωνο, ΔΕΝ θα μπει. Θα αλλάξω σπίτι. Ελπίζω μέχρι το καλοκαίρι.. Το πώς θα περάσω όλο αυτό το διάστημα, μόνο η καρδιά μου το ξέρει. Απομονωμένος από τον κόσμο, χωρίς να μπορώ να επικοινωνήσω με φίλους από την Ελλάδα, ξαναζώ στιγμές των πρώτων χρόνων εδώ στην Ιταλία. Νοιώθω απελπιστικά και οικτρά χάλια σήμερα. Ο συγκάτοικός μου, πλακώθηκε με τον γείτονα. Προσπάθησα να είμαι εγώ, ο ψύχραιμος της υπόθεσης. Μας έβρισαν, μας μείωσαν γιατί "είμαστε Έλληνες", ένοιωσα τρελό ρατσισμό σήμερα παρά στα προηγούμενα 7 χρόνια εδώ.. Με αποτελείωσε σήμερα το σκηνικό. Δε κλαίω συχνά. Έχω κλάψει για έρωτες, για προβλήματα που με έφεραν στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας. Σήμερα έκλαψα και πάλι. Από τα νεύρα μου, από τη μοναξιά μου με πνίγει, απ' το γεγονός ότι με έκαναν να νοιώσω τόσο ασήμαντος με τα λόγια τους, ίσως και από πράγματα που με πνίγουν

Ξέρω ξέρω, τα ποστ χωρίς φωτογραφίες είναι βαρετά. Ε, μη το διαβάζετε :Ρ Ξεκίνησα σήμερα να πάω στη Ρώμη, ολομόναχος. Έτσι γιατί ήθελα να αλλάξω παραστάσεις. Κουράστηκα και βαρέθηκα. Το γιατί, είναι θέμα άλλου ποστ και βαθιάς ψυχανάλυσης. Έφτασα λοιπόν στη Ρώμη, με μικρές συνεννοήσεις. Του τύπου, τάδε γνωστέ, αν είσαι ελεύθερος για καφέ, θα 'μαι στα μέρη σου. Περπάτησα όλο το ιστορικό κέντρο, το οποίο ήταν ΤΙΓΚΑ στους Έλληνες. Δηλαδή, μη σου πω περισσότερους Έλληνες από κινέζους πέτυχα. Honest! Εκεί που περνούσα από μια γκαλερί, η οποία από χθες εξέθετε Ρενουάρ, πήρα έναν γνωστό μου και τεχνόφιλο, στο τηλέφωνο να δω τι κάνει και έτσι για πλάκα, να τον "κλείσω" να πάμε κάποια στιγμή στην έκθεση. Τελικά βρήκε λίγο χρόνο και πήγαμε για καφέ. Καλό κι αυτό, μη με φάνε και οι μαύροι δρόμοι. Τέλος πάντων, πέρασε ωραία το απόγευμα. Όπως χωριστήκαμε με τον τεχνόφιλο, μου τηλεφώνησε ένας Άραβας που είχα πετύχει καιρό τώρα στο msn και που είχε έρθει στη Ρώμη για το spring break του.

Διαβάστε το Όλο!