Ανήλικος

Το ρολόι του τοίχου αμείλικτα δείχνει 05.46. Δυο δείκτες που τεντώνονται  να ξεπιαστούν και σ' αυτό το ξημέρωμα. Κάθε χτύπος του εκκρεμεί. Θα, θα, θα... Τα ρολόγια γελάνε με περίεργες συλλαβές. Ασύλληπτες καγχάζουν. γιατί ξέρουν πως οι δείκτες ακίνητοι μένουν. Τεντωμένοι σ' αυτό το ξημέρωμα. 05.46 Θα, θα, θα... Και μπλέκονται τα Θα με αστέρες διάττοντες. Περσείδες μεταμορφωμένες σε ευχές μόλις αγγίξουν θάλασσα. Κι εγώ εκεί Να ακούω πεισματικά τον κάθε χτύπο. Μήπως και στον επόμενο τόνο η ώρα αλλάξει. Καγχάζει το ρολόι αγέλαστο. Θα, θα, θα... Θαύματα δεν γίνονται. 

Εσύ που ενθουσιάζεσαι εύκολα στη ζωή σου. Εσύ που αντικαθιστάς ανθρώπους στην καθημερινότητά σου κατά το δοκούν. Εσύ που ξέρεις μόνο να παίρνεις βολικά, χωρίς να πιεστείς έστω και μια στιγμή να επιστρέψεις πίσω κάτι. Σ' εσένα μιλάω. Σ΄εσένα που πρέπει πρώτα να μάθεις τι σημαίνει συναίσθημα βαθύ.  Σ' εσένα που πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα χαραχτεί από μοναξιά. Σ' εσένα που δεν πρόσεξες και έδωσες άφεση σ' αυτούς που σε έμπλεξαν. Σ' εσένα μάτια μου. Σ' εσένα ψυχή μου. Κάτω από τις Περσείδες σου έδωσα την ψυχή μου. Γκρέμισα τα τείχη μου που είχα χτίσει χρόνια τώρα.  Θρύψαλα τα έκανα για το χαμόγελό σου. Δεν μας προσέχει πάντα φύλακας Άγγελος... Μόνοι μας είμαστε και μόνοι πορευόμαστε. Κι αν τύχει και βρεθεί άνθρωπος να μας φροντίσει, ένα να θυμάσαι: Μην τον πετάξεις ποτέ σαν τσαλακωμένο σκουπιδάκι. Γιατί νοιάστηκε, χωρίς να παίρνει τίποτα.  Γιατί πείστηκε πως ξεχώρισε κάτι ανάμεσα σε ξερά στάχυα και πράσινα βρ

Η γοητεία ενέχεται  στην απογοήτευση. Σφιχτά δεμένη  με το πρόθημα απο-. Αποκαΐδι. Απογαλακτισμός. Αποκοπή. Απογοήτευση. Τόσο σφιχτά που, μοιραία,  την ορίζει. Απουσία.