Νόστος
Δεν ξέρω αν κάποτε σταματάς να είσαι μέτοικος κάπου. Οπουδήποτε. Ίσως ανήκουμε στον δικό μας, προσωπικό, πλανήτη. Ίσως αυτός να είναι μονάχα το σπίτι στο οποίο μεγαλώσαμε. Μια παιδική ηλικία που αναπολούμε. Με νόστο που ποτέ δεν θα μετουσιωθεί σε πραγματικότητα. Ως πότε θα πληρώνονται με μοναξιά τα "θέλω";