Ανήλικος

... κι εσύ μικρέ, φρόντισε να είσαι πιο όμορφος και πάνω απ' όλα γαλήνιος... ..μ' ακούς; Ονειρεύτηκα..

Η καλή μέρα, απ' το πρωί φαίνεται, ως συνήθως. Για πρώτη φορά στα χρονικά των ταξιδιών μου από Ρώμη για το σπίτι και τούμπαλιν, γινόταν της Πόοοοοπης, στον προαστιακό της Ρώμης. Χρειάστηκε να μπω στο δεύτερο τρένο γιατί στο πρώτο, έμεναν διάφορα μέλη εκτός συρμού. Πόδια, χέρια, μαλλιά, καλσόν κλπ κλπ. Αφού ριμαδοέφτασα στο αεροδρόμιο της Ρώμης, πήγα στα εκδοτήρια να πάρω το εισιτήριο. Ενθουσιάστηκα καθότι δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο στην αναμονή. Έπρεπε να το είχα καταλάβει ότι κάτι προμηνυόταν. Με το που πάω στο check-in αρχίζουν να παίζουν τα πρώτα μπουζούκια τις πενιές τους. "Δε μπορούμε να σας κάνουμε check-in για τον τελικό προορισμό σας, παρόλ'αυτά όμως η βαλίτσα σας θα πάει κατ'ευθείαν." Παραξενεύθειν μεν αλλά είπα, Ιταλοί είναι, ανωμαλίες θα κάνουν ως συνήθως. Με το που πλησιάζω τον έλεγχο χειραποσκευών, παθαίνω το σοκ. Μια λαοθάλασσα πολύχρωμων ανθρώπων και μια ουρά που περιελισσόταν 10-15 φορές για να φτάσεις στο χώρο του ελέγχου, που εκεί, πάλι έπρεπε να

Ώρες ώρες είμαι πολύ ανατριχιαστικός... Τα προαισθήματά μου είναι σκέψεις, που ξέρω ότι, ισχύουν, πριν καν εμφανιστούν σημάδια, πριν καν γίνει κάτι σχετικό... Περνάει αστραπιαία απ' το μυαλό μου κάτι-και δεν είναι σφαίρα-και ξέρω ότι δεν είναι ευχή, υπόθεση, σκέψη, αλλά ένα δεδομένο. Ξέρω ότι έτσι θα γίνει. Τελευταίο παράδειγμα; Πριν την Παρασκευή που μας πέρασε πέρασε απ' το μυαλό μου ότι τα Χριστούγεννα, θα είχαμε καινούργια τηλεόραση στο σπίτι. Να σημειώσω ότι με τους γονείς μιλάω αραιά και που και δεν είχε αναφερθεί τίποτα, γιατί ο πατέρας ήθελε να μας το κάνει έκπληξη. Κυριακή βράδυ, έμαθα ότι όντως, την Παρασκευή(!) αγοράστηκε η τηλεόραση... Να με προσέχετε.... Την Τετάρτη προβλέπεται να πετάω για το σπίτι... Για την Ελλάδα... Άντε να δούμε πως θα πάει. Απ' τον Άγιο Βασίλη φέτος, ζήτησα μόνο ηρεμία. Τίποτε άλλο. Ηρεμία...

RSS feed powered by ODEO Τα κείμενα τις εκπομπής χωρίς τα σχόλιά μου, από εδώ κι εδώ . Promo's κλπ, από του χρόνου. Ο ήχος είναι χάλια, παρόλη τη τελειομανία μου, πρώτη φορά ηχογράφησα "ζωντανά". Συγχωρέστε με. Hint: Θα σας κουράσει λίγο το ανέβασε-κατέβασε του ήχου στο mp3 player σας. Μουσική Carol of the Bells thehipcola Rockin Around The Christmas Tree Ayla Brown Have Yourself a Merry Little Christmas Little Thom O Holy Night Allison Crowe Μουσικά πατώματα God Rest Ye Merry Gentlemen Chris Barker

Δείτε το εδώ . Το Σαββατοκύριακο θα εκτελεστεί εκπομπή με Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες, δρώμενα και έθιμα των Γιορτών. Τα θύματα της εκτέλεσης θα βγουν στη φόρα για εσάς και μόνο.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν φράσεις όπως, "εσύ ξέρεις καλύτερα", που σου πετάνε το μπαλάκι για δικές τους αποφάσεις, γιατί δεν έχουν τη δύναμη να σε σβήσουν απ' την λίστα επαφών τους αλλά σε ρωτάνε αν έχετε κάτι να πείτε ή όχι. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που λένε "όποτε θελήσεις να μιλήσουμε θα είμαι εδώ να σ'ακούσω" ενώ δεν σου έχουν πει τίποτα για τον εαυτό τους ποτέ. Απλώς επιθυμούν να ικανοποιούν κάποιο πρωτόγονο ένστικτο, ότι κάποιος τους εμπιστεύεται, τους χρειάζεται. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θεωρούν ότι επειδή γνωρίζουν αυτοί από τεχνολογία, μουσική, κινηματογράφο, κανείς άλλος δεν έχει τα πρωτεία και δεν έχει το δικαίωμα ούτε που βρίσκεται ο κινηματογράφος τάδε να ξέρει, ούτε που είναι το Χ μαγαζί ηλεκτρονικών, ούτε πως είναι μορφολογικά το όμποε ούτε ποιος σκηνοθέτησε τον Δράκουλα. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που μόλις πιάσουν γκόμενο, γράφουν αρειμανίως τους φίλους τους εκεί που δε πιάνει πλέον αράχνες (καθότι ευρέθη πασαλειψα

Όποιος με γνωρίζει, είναι γνώστης του απωθημένου μου. Ποτέ δε θέλησα να γίνω σταρ. Ποτέ δε θέλησα να γίνω διάσημος. Πάντα όμως ήθελα να ερμηνεύω ρόλους. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν περνούσα στην Ελλάδα, ταυτόχρονα με τη σχολή, θα έκανα οπωσδήποτε κάποια δραματική σχολή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν έγινε και το όνειρο δεν επαληθεύτηκε ακόμα για πολλούς λόγους. Απόψε μιλούσα με τον Northaura . Είναι ο λόγος που εμπνεύστηκα μια μέση λύση. Ένα συγκερασμό podcast και ερμηνείας. Κάτι σαν τις βραδιές θεάτρου στο παλιό ραδιόφωνο. Μονόλογοι. Ποιήματα. Θα το μελετήσω ενδελεχώς. Απορώ πως δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό... Ειλικρινά...

Επισκέφτηκα τις γειτόνισσες σήμερα. Ελληνίδες κι αυτές. Φέτος ήρθαν στην Ιταλία. Γενικά τα πάμε αρκετά καλά και φαίνονται καλοί χαρακτήρες. Με την Ε. συγκεκριμένα, μπορώ να πω ότι επικοινωνώ πιο εύκολα. Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι να μιλήσω στην Ε. για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Τη νοιώθω αρκετά φίλη μου και μιας και με ρωτάει συνέχεια τι έχω όταν με βλέπει ανάστατο (πράγμα αρκετά συχνό) δε μου πάει η καρδιά να της λέω συνέχεια "τίποτα". Εκεί που μιλούσαμε για διάφορα, της τηλεφωνεί ο κολλητός της που σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Όπως του μιλούσε λοιπόν λέει κάτι για τη ταινία " Πέντε λεπτά ακόμα ". Εν τω μεταξύ τη συγκεκριμένη ταινία την είχα δει εγώ το μεσημέρι και τους την ανέφερα πριν πάρει τηλέφωνο ο φίλος της (το "κληρονομικό" που διαθέτω είναι ανατριχιαστικό ώρες ώρες). Ο Δ. έψαχνε να βρει πώς λεγόταν η πρωταγωνίστρια για να της πει ότι καθόταν δίπλα της στον κινηματογράφο. Φωνάζω εγώ "Βλαντή", μ' ακούει. Μετά μου 'ρχετα

Με βοηθάς σε πολλά...