Μου τη δίνουν

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν φράσεις όπως, "εσύ ξέρεις καλύτερα", που σου πετάνε το μπαλάκι για δικές τους αποφάσεις, γιατί δεν έχουν τη δύναμη να σε σβήσουν απ' την λίστα επαφών τους αλλά σε ρωτάνε αν έχετε κάτι να πείτε ή όχι.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που λένε "όποτε θελήσεις να μιλήσουμε θα είμαι εδώ να σ'ακούσω" ενώ δεν σου έχουν πει τίποτα για τον εαυτό τους ποτέ. Απλώς επιθυμούν να ικανοποιούν κάποιο πρωτόγονο ένστικτο, ότι κάποιος τους εμπιστεύεται, τους χρειάζεται.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θεωρούν ότι επειδή γνωρίζουν αυτοί από τεχνολογία, μουσική, κινηματογράφο, κανείς άλλος δεν έχει τα πρωτεία και δεν έχει το δικαίωμα ούτε που βρίσκεται ο κινηματογράφος τάδε να ξέρει, ούτε που είναι το Χ μαγαζί ηλεκτρονικών, ούτε πως είναι μορφολογικά το όμποε ούτε ποιος σκηνοθέτησε τον Δράκουλα.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που μόλις πιάσουν γκόμενο, γράφουν αρειμανίως τους φίλους τους εκεί που δε πιάνει πλέον αράχνες (καθότι ευρέθη πασαλειψατέρ που ξαραχνιάζει την εν λόγω περιοχή). Αλλά βγαίνουν που και που μαζί για ξεκάρφωμα φυσικά. Ασχέτως αν μιλάνε με τους "φίλους" τυπικά.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που το παίζουν "ώνια"(επί το αρχαιοελληνικότερον).
"Πότε ήρθες; πότε φεύγεις; Είδες κανένα γνωστό; Να κανονίσουμε να βγούμε."
Να μαζευτούμε να βγείτε guys.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θεωρούν τη "συγνώμη" μια λέξη και μένουν μόνο στις πράξεις μεταμέλειας. Σαφώς και μετράνε, ίσως είναι και οι μοναδικές που μετράνε, αλλά, θέλει "αμελέτητα" να πεις τη ριμάδα τη λέξη όταν ξέρεις ότι έκανες μαλακία. Θέλει και χρειάζεται να δείξεις και στον άλλον ότι τα έχεις μερικές φορές. Όπως τα είχες όταν έκανες και τη μαλακία...


Σαν το γκρινιάρη ακούγομαι...
(Μήτσε μη μιλήσεις!)


What's GAYer than Smurfs?
Βγαίνει και 3D ταινία άκουσα. Τριλογία :Ρ