Ανήλικος

Το συγκεκριμένο podcast ξεκίνησε χαρούμενο... Αλλά τελείωσε με μια απώλεια. Κουράγιο Γεωργία μου. Σ'αγαπάω RSS feed Μερική επαναφορά Blogger.beta LOST Insomnia Youtube Αγρίνιο... Μουσικά πατώματα intro man Andrew Bowerman Leaving 2-RD Dance of the clouds ORIGEN Alexye Nov Stars From Outside Of Spaceship Μουσική Lula ashroad Hanniman Adama Dominus .Lark Wiskey

Να ψωνιστώ τώρα;

Ωραία. Έχεις ένα blog. Το διατηρείς καιρό. Το ενημερώνεις συχνά ή λιγότερο συχνά. Υπάρχουν άτομα που από κάποιο σύνδεσμο, κάποια παραπομπή, κάτι τέλος πάντων, το διάβασαν μια φορά. Μπορεί να έμειναν να το διάβασαν και δεύτερη. Ίσως έγιναν και τακτικοί αναγνώστες. Το ανέφερες και στη παρέα. Μπήκαν κι αυτοί να το δουν. Από περιέργεια, από ενδιαφέρον, από οτιδήποτε. Στο blog αυτό, γράφεις όμως τα πάντα. Είναι δικό σου. Προσωπικό. Γράφεις σκέψεις, που μερικές φορές αφορούν γνωστά σου πρόσωπα. Τώρα αν αυτά τα πρόσωπα το διαβάζουν, τότε υπάρχει βραχυκύκλωμα...(;) Αν είσαι ανοιχτός στην αλλαγή, αν είσαι ανοιχτός στη κριτική, αν είσαι έτοιμος να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου και δεκτικός στη συζήτηση, τότε, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Γράφεις αυτά που θέλεις και όποιος τα διαβάσει τα διάβασε. Αν θέλει να σου ζητήσει και το λόγο, ας το κάνει. Δικαίωμά του. Όπως δικαίωμά σου κι εσένα να σκέφτεσαι και να γράφεις ελεύθερα, χωρίς ενδοιασμούς. Αν όμως γράψεις κάτι μέσα σε μια παρόρμηση; μέσα στο θυ

και δώρα φέροντας....

Εκεί, στο δασάκι που πήγα την πρώτη μου ημερήσια εκδρομή. Εκεί που έχω τη πρώτη μου ανάμνηση επιθυμίας. Εκεί που δημιούργησα καινούριες αναμνήσεις φέτος. Εκεί, βρήκε το σύμπαν να φυτέψει το σπόρο μιας νέας ιστορίας. Ίσως να μην είναι και τίποτα. Ίσως να είναι απλά ένας σπόρος που ανήκει σε κάποιο άλλο κήπο. Αλλά, μόνο από κοντά, θα μπορέσω να το μάθω αυτό. Προς το παρόν, ξαναγεννιέμαι. Έχω ένα καλό. Ξεπερνάω εύκολα. Ναι, όταν έχω δώσει τα πάντα και δεν έχουν εκτιμηθεί. Ξεπερνάω. Και προχωράω... Και οι χαρακιές της μοίρας, φέρνουν στο δρόμο μου αξιόλογα πρόσωπα. Χθες βράδυ με έπιασε ένας κόμπος στο λαιμό, μια αναταραχή, ένα άγχος για τους γονείς και πώς θα τους ξανασυναντήσω σε 20 μέρες περίπου. Οι ελπίδες μου, είναι στο Θεό... Αυτός ξέρει... Ο χρόνος. Ο χρόνος θα δείξει. Για όλα.

Χρόνια είχε να με κάνει μουσική, από τη πρώτη στιγμή, να δακρύσω... Το θέλω για τα Χριστούγεννα... Το επιθυμώ... Δάκρυα ανάτασης... Ίσως από τότε... Απ' το πρώτο άλμπουμ της που έπεσε στα χέρια μου. Απ' το πρώτο μου CD... Thank you so much Loreena. Your music will always be the best company I could ever have. Your music soothes my soul. It's like listening to the essence and the existence of the divine. It's so hard to touch every man's soul with a few notes and instruments. It's so hard to achieve a full, mature, potent, smooth, uneasy sound, yet you have the gift from someone up there, to transport some of His light, onto us... Thank you...

Προς χαλάρωση... προτιμάτε τα φυτικά προϊόντα. 3 την ημέρα, κάνουν δουλειά. Εκχύλισμα αφεψήματος βαλεριανής είναι. Ελαφρώς χαλαρωτικό. Και αυτή τη περίοδο... υπέροχα χρήσιμο. Δεν ανήκω στα άτομα που βρίσκουν εύκολες λύσεις. Δεν τη θεωρώ εύκολη. Αλλά πραγματικά, μια βοήθεια τη χρειάζομαι που και που πλέον. Καθότι άγγιξα κατά πολύ, αν όχι ξεπέρασα, τα όριά μου. Θενκιου Μαρία μου.

Η ημέρα σήμερα δεν ήταν καθόλου καλή. Η μάνα μου με εκνεύρισε το πρωί, βγήκα για ψώνια και μια αχλάδω πέρασε τόσο ξυστά από δίπλα μου με το αυτοκίνητο που τις καθάρισα όλη την αριστερή πλευρά και από το μεσημέρι μέχρι και τώρα τηλεφώνησε 4 φορές μια εταιρία παροχής τηλεοπτικού προγράμματος τύπου NOVA. Στα 3 πρώτα τηλέφωνα ήμουν στο δωμάτιό μου για να ηρεμήσω, μιας και είχα από το μεσημέρι ταχυπαλμία. Αλλά τελικά το βρισίδι δεν το γλύτωσαν γιατί ξαναπήραν. -Πού βρήκατε το νούμερό μου; -Από μια φίλη σας. (τα νεύρα στο κατακόρυφο και οι σφυγμοί στο 150) -Γνωρίζετε τους νόμους για την ιδιωτικότητα στην Ιταλία; -(σφιγμένα)...ναι, μα είστε Ιταλός; Είμαστε καλυμμένοι από τον τάδε οργανισμό. -Ναι είμαι Ιταλός. Θα σας καταγγείλω στην ένωση καταναλωτών Ιταλίας για παραβίαση της ιδιωτικότητας. Έχω βγει από τους καταλόγους εδώ και 2 χρόνια. -Είστε Ιταλός παρόλο που ονομάζεστε Δημήτριος; (η δεύτερη αχλάδω για σήμερα κατάφερε να μου τα σπάσει ναι) -Ναι. Έχετε κάποιο πρόβλημα; Είστε αγενής δεσποινίς.

From friend to friend

Ονειρεύτηκα, τη γλώσσα ότι μιλάω κάποιου άλλου Ονειρεύτηκα ότι μέσα σε κάποιου άλλου ζούσα το πετσί. Ονειρεύτηκα ότι ο εαυτός μου είναι ο δικός μου αγαπημένος. Ονειρεύτηκα ότι σε σόι τίγρεων ανήκω. Ονειρεύτηκα πως η Εδέμ εντός μου ζούσε και όταν ανάσαινα, κήπος επλάσθη μέγας στη πνοή μου. Πως τη δημιουργία γνώριζα ολόκληρη ονειρεύτηκα, τ' όνομα του δημιουργού ονειρεύτηκα ότι ξέρω... Ονειρεύτηκα... Και τ' όνειρό μου τούτο, απ' όλα ήταν το καλύτερο. Πως όσα ονειρεύτηκα, πραγματικά κι αληθινά ήταν όλα. Κι ότι μες τη χαρά θα ζούσαμε για πάντα. Εσύ σε μένα μέσα, κι εγώ μέσα σ' εσένα. Credits to Northaura Ακούστε τον

Οι πρώτες 24 ώρες χωρίς εσένα... ... δεν περίμενα να με παίξεις έτσι. δεν είσαι εσύ αυτός... Ντρέπομαι για σένα. Σε λυπάμαι...

Όνειρα γλυκά... ...ήταν

...απελπιστικά

...γνωστού εθνικόφρων τηλεπαρουσιαστή......... Εθνικόφρωνα! ...το έδαφος είναι επικλινής...... Επικλινές!!!! ...το υγρό ήταν βραδυφλεγής.... Έλεος!! To σκυλί δεν είναι θορυβώδης, είναι θορυβώδ ες . Το ψυγείο δεν είναι ογκώδης, είναι ογκώδ ες . Τα σκυλιά όμως και τα ψυγεία είναι και θορυβώδη και ογκώδη. Όπως και οι εγκυκλοπαίδειες είναι ογκώδεις. Και οι δρόμοι θορυβώδεις. Αλλά προσοχή γιατί η έκφραση: "οι επικεφαλής των ερευνών εκτιμούν ότι.." είναι σωστή γιατί η λέξη επικεφαλής είναι τοπικό επίρρημα και δεν επιδέχεται πληθυντικό. Πού βρίσκονται; Επί της κεφαλής των ερευνών. Όχι "επικεφαλείς". Κάτι τέτοιες τραγικές εκφράσεις ακούω και από νέα παιδιά και τσιτώνουν όσες νευρικές ίνες δεν έχουν τσιτώσει από το Σεπτέμβρη!

Είπες ότι θα προσπαθήσεις αρκεί να είμαι εγώ καλά... Είπες ότι είσαι έτοιμος να κάνεις οτιδήποτε αρκεί να είμαι ευτυχισμένος... Εύχομαι να το κάνεις. Ελπίζω να δεις στο μέλλον ότι το έκανες για τη δική σου, προσωπική ευτυχία... Γιατί γι' αυτή πρόκειται και γι' αυτή πασχίζω περισσότερο... Γιατί θέλω να σε κάνω ευτυχισμένο. Θα χρειαστούν όμως αποδείξεις. Κάθε μέρα και μια προσπάθεια. Τα περιθώρια έχουν στενέψει πλέον. Δεν θα αντέξω άλλο πόνο. Υπάρχει ένα μεταίχμιο σε κάθε σχέση. Και ο πόνος λίγο θέλει να μετατρέψει την αγάπη σε απλή λύπηση και αδιαφορία. Γιατί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Εύχομαι να προσπαθήσεις. Κάθε μέρα ελπίζω να είναι νίκη.

Οι άνθρωποι μπορούν να εθελοτυφλούν πολλές φορές. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να καταστρέψουν τις ζωές τους με αυτό το τρόπο. Γιατί αδικείς τόσο κατάφωρα τον ίδιο σου τον εαυτό; Γιατί μένεις τόσο απαθής και κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στο ποιος είσαι; Πώς είναι δυνατόν να βλέπεις μόνο αυτό που σου έμαθαν να βλέπεις και να λειτουργείς με τον παροξυσμό της δικής τους έννοιας για "ζωή"; Πώς είναι δυνατόν 22 ετών να νομίζεις ότι στη ζωή σου πρέπει να απέχεις από το σεξ, τον έρωτα, γιατί κάποιος άλλος το θέλησε... Πώς είναι δυνατόν να σου έχουν δημιουργήσει τέτοιες παρωπίδες ώστε να πιστεύεις ότι όποια χαρά και να έχεις, είναι κακό... Πώς σε έχουν κάνει να τιμωρείς με τόσο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο τον ίδιο σου τον εαυτό; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν μπορείς να βγεις από τον χειρότερο φαύλο κύκλο που υπάρχει σε μια ανθρώπινη ύπαρξη... Το να πιστεύει κανείς ότι κάθε χαρά, κάθε ευχαρίστηση, κάθε καλό που του συμβαίνει στη ζωή του, δεν το αξίζει και πόσο μάλλον, είναι βρώμικ

Είμαι απλώς ένας άνθρωπος.... Μακάρι να μπορούσα να κάνω θαύματα.... Τον αγαπάω.... Κι όμως η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική.... Δε μου δίνει ούτε μια ευκαιρία να τον βοηθήσω.... Τον αγαπάω.... ..... και πονάει

ή και νωρίτερα γιατί με τρόμαξε το ποιος είσαι... το πώς αντιμετωπίζεις τη ζωή ...γιατί δεν ξέρω αν μπορείς να αλλάξεις ...σε χάνω...

Αυτές τις ημέρες, έχει έρθει για επίσκεψη μια πολύ πολύ καλή μου φίλη, η Μαρία. Η Μαρία πήρε το πτυχίο της πέρσι τέτοιο καιρό. Μέναμε για 5 χρόνια στην ίδια πολυκατοικία. Περάσαμε μαζί πολλές καταστάσεις. Γελάσαμε, κλάψαμε, χαρήκαμε, κάναμε πλάκα, κουτσομπολέψαμε, σκεφτήκαμε, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε. Είναι από τους ανθρώπους-σημάδια, που γνωρίζει κανείς στη ζωή του. Και δεν είναι πολλοί αυτοί.. Χθες βράδυ(με Υ κατά την επιθυμία κάποιου που ξέρω) ήρθε από το σπίτι, μιλήσαμε, είπαμε τα πιο πρόσφατα νέα μας, αυτά που έγιναν μετά το τελευταίο τηλεφώνημά μας και ήταν όπως παλιά... Ήρθε και ο Ezio, το μπόιφρεντ της και καταλήξαμε να τρώμε πίτσα σε κάποιο εστιατόριο το βράδυ. Δώσαμε ΚΑΙ εκεί ρεσιτάλ γέλιου, κουτσομπολιού(επιδιδόμεθα στο συγκεκριμένο σπορ του κατινάζ μεταξύ μας, καθότι τριγύρω οι Ιταλοί δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά, πάντα φυσικά χωρίς υπερβολές, απλώς και μόνο για λίγο γέλιο περαιτέρω). Σήμερα το πρωί, έχουμε κανονίσει καφέ. Όσο καιρό ξέρω τη Μαρία, θυμάμαι ότι συχνά πυκνά ανέφερε

Δεν είναι πολύ πετυχημένη η άνωθι φωτό; Πρέπει να κάνει τρελές δουλειές το συγκεκριμένο μαγαζί, εντελώς χαλαρά. Μιας και από το Σάββατο περνάω τις πρώτες καλές ή μάλλον όχι καλές, μάλλον ήρεμες, ημέρες μετά από πολύ καιρό είπα να το μεταφέρω το κλίμα και στον Ανήλικο γιατί από αύριο, μεθαύριο, γενικά κάποια στιγμή, σίγουρα θα ξαναπέσει η ομάδα και ελπίζω να αργήσει. Σκέφτομαι να αγοράσω ένα ασύρματο router τελικά. Το μοντεμάκι μου άρχισε να τα ψιλοφτύνει με την 2mbit. Μπουκώνει ή κατά το επικρατέστερο it hangs. Ε και αν είναι να πάρω router σκέφτηκα, δεν παίρνω ένα ασύρματο να τελειώνει η υπόθεση; Να τσιμπήσω και μια pcmcia ασύρματη καρτούλα και το laptop να γίνει επιτέλους laptop και να αφήσει την ιδιότητα του desktop που το έχω καταντήσει :) Προσανατολίζομαι λοιπόν σε κάτι της Linksys. Ένα είναι αυτό και το άλλο αυτό . Αν διαβάζει κάποιος γνώστης, θα εκτιμούσα τη γνώμη του. Προβληματίζομαι βέβαια ελαφρώς με την pcmcia καθότι έχω λέει τον texas instruments pci-1510 cardbus controller