Συνεχίζω να γράφω

γιατί δεν έχω κανέναν φίλο δίπλα μου. Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στο τσαφ είμαι να μπω στο IRC με nick BOITHEIA. Νοιώθω απελπισία.

Ο γείτονας θέλει να στείλει γράμμα στον συγκάτοικο για να του την πει γιατί τον είπε απολίτιστο το πρωί. Πρώτη φορά τέτοιος ρατσισμός.

Αν δεν ήξερα τυφλό σύστημα αμφιβάλλω αν θα έγραφα από το κλάμμα. Όλοι έχουν κάτι να κάνουν. Κάτι καλύτερο από δυο κουβέντες.. Νοιώθω όπως εκείνο τον Οκτώβρη.. Για άλλους λόγους.. πνίγομαι.. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΡΕ ΣΕΙΣ! ΕΝΑΣ!

Σχόλια

  1. ΑνώνυμοςΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:14:00 μ.μ.

    Geia soyy diavazw to blog soy edw kai 1 hrono peripoy, kai pragmatika sympashw, ws foitiths makria apo to spiti.
    Elpizw na vreis kapoion konta soy syntomai kai sta epomena soy post na eisai kalytera :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. AnilikosΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:17:00 μ.μ.

    Μου κάνει και ένα απλό msn, αλλά που...κανείς..

    Σ'ευχαριστώ..
    Τουλάχιστον κάποιος εκεί έξω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. UnknownΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 9:39:00 μ.μ.

    Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πέρασα τρία χρόνια στο Παρίσι πολύ δυσάρεστα. Ένοιωθα πολύ έντονη υπαρξιακή μοναξιά λόγω διαφόρων προβλημάτων. Τότε πίστευα ότι στην Ιταλία θα ήταν καλύτερα. Μετά από δέκα χρόνια έχω να σου πω ότι κάπου ανεπαίσθητα ανοίγει μια χαραμάδα και αρχίζει να φωτίζει η πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑνώνυμοςΔευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 10:45:00 μ.μ.

    Ωραίο post.Mόνο εσύ και ο πολίτης γράφετε καλά.Κοίτα ​​​​​εδώ​​​​​

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑνώνυμοςΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 1:31:00 π.μ.

    anilike se diavazo anellipos, allo an den afino comments (gt genikotera den afino)...

    an pia niotheis kai aurio etsi, rikse ena comment na sou steilo to email mou na milisoume msn..

    ki ego eksoteriko eimai, ki ego theorisa oti to episodeio me ton desmond apla kicked ass opote kati tha vroume na poume

    filia apo agglia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. g for georgeΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 4:48:00 μ.μ.

    Ελπίζω να είσαι καλά.. δηλαδή, καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. AnilikosΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 5:00:00 μ.μ.

    Είμαι ελαφρώς καλύτερα Γιώργο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. revqueerΤρίτη, Μαρτίου 11, 2008 5:14:00 μ.μ.

    Τώρα ελπίζω να είσαι ακόμα καλύτερα! Έστω και με καθυστέρηση πάρε μια e-αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑνώνυμοςΠέμπτη, Μαρτίου 13, 2008 11:25:00 μ.μ.

    Τι έπαθες ρε φίλε?Είναι απο τις περιπτώσεις που ξυπνάς και νιώθεις οτι θές να μιλήσεις σε κάποιον?Το παθαίνω όλη την ώρα.Ούτε εγώ έχω κανέναν.Αν θές να μιλήσεις,εδώ είμαι να το ξέρεις.Για οτιδήποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. AnilikosΠέμπτη, Μαρτίου 13, 2008 11:27:00 μ.μ.

    Είμαι πολύ καλύτερα στρατιώτη μου. Σ'ευχαριστώ πολύ :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Εικόνα
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ...
Διαβάστε περισσότερα

Απορία

Εικόνα
Πώς αλλάζουν τις λάμπες εκεί ψηλά; Και το θέατρο χάθηκε. Και τη θέση του πήρε ένας τεράστιος κήπος από λουλούδια,  κάτω απ'τον ουρανό,  με τ' αστέρια να τρεμοπαίζουν,  ροδαλά, θαμπά,  έξυπνα...
Διαβάστε περισσότερα

C2H6O

Εικόνα
Είναι και τα φυτά κανίβαλοι. Αυτά που μες στην καρδιά φωλιάζουν. Σπόροι. Φορές με το νερό ψηλώνουν Άλλοτε το κίτρινο υγρό απ' το είδος τους  πίνουν ν' ανθίσουν. Και μες στη ζάλη, θυμούνται.
Διαβάστε περισσότερα