Ανήλικος

Λεπίδα από διαμάντι, τοίχος που πάνω σου μ'ορμή έρχεται χώρισμα φαντάζει το κοντινό λάβωσε πιότερο κι από τον άλλο κόσμο η σιωπή..

Τα δικά μου, σήμερα δικά σας. Είμαι ο Δημήτρης. Είμαι καλά. Με τον εαυτό μου και με τον άνθρωπο που κατάφερα να γίνω. Είμαι περήφανος. Έχω χρωστούμενα. Κανείς δεν είναι τέλειος. Ποτέ. Πουθενά. Στα 30 , θα ζήσω όπως ορίζω εγώ. Ανήλικος μια ζωή. Στη ψυχή. Στο μυαλό. Στην καρδιά. Ενηλικίωση αποφάσεων. Ενηλικίωση ζωής. Οι θύμησες , πολύτιμα πετράδια που εξαργυρώνονται μόνο στο χρηματιστήριο του νου. Οι νέοι φίλο ι, θησαυρός. Οι παλιοί , διαμάντια. Ο αγαπημένος μου, το άλλο μου μισό . Τα 30  είναι ορόσημο. Ευθύνης και Ενηλικίωσης. Εγώ Ανήλικος θα μείνω. Γιατί αν χάσω την χαρά της αθωότητας, αυτή που καλά κρυμμένη, υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, σαν το κρυμμένο βάζο στο ντουλάπι με τη μαρμελάδα, που μερικές φορές, βουτάς το δάχτυλο να νοιώσεις τη γλύκα της, όταν οι πίκρες της ζωής σε τυλίγουν, τότε, χάθηκα. Ανήλικος ετών τριανταβάλε λοιπόν. Και βάλε. ΚΑΙ Βάλε !