Αστερόσκονη
Το big bang. Εκεί μέσα ζούμε. Εκεί θα πεθάνουμε. Κανένας χώρος. Κανένας τόπος. Κανένα τοπίο. Όλα χορδές που πάλλονται. Και μονάχα η μουσική τους αρμονία. Ο άνθρωπος, παράφωνος στο άπειρο. Ψίχουλο και τύχη. Ο πόνος είναι αβάσταχτος. Η μοναξιά απύθμενη. Πριν από σένα ήμουν καλά. Μετά από σένα ασυγκράτητα απογοητευμένος. Αν ποτέ υπήρχε ψυχή, τότε τα δάκρυά μου θα την είχαν λιώσει. Σήμερα χάλασε το φίλτρο του ενυδρείου. Κάποτε, τον Βαλεντίνο του '11, μου χάρισες μια γυάλα. Κι ένα πανέμορφο ψάρι. Που πήρε το όνομα του χαρακτήρα σου. Του χαρακτήρα που μέχρι σήμερα μου λείπει. Τόσο, που πονάνε οι αρθρώσεις της γλώσσας του μυαλού μου. Ούτε να γράψω δεν μπορώ. Σήμερα χάλασε το φίλτρο. Ένα από τα πράγματα που μας ένωναν. Άπειρες ώρες μαζί να ψάχνουμε για ψάρια. Για φυτά περίεργα και για τιμές οξύτητας. Και το ενυδρείο άδειασε. Θα πεταχτεί. Παρατημένο καθόταν μήνες τώρα. Τα φυτά μέσα ζούσαν ακόμα. Οι ρίζες το είχαν κυριεύσει. Αλλά το ενυδρείο θα πεταχτεί.Όχι γιατί δεν μπορώ να ...