Ανήλικος

Το μαζί ήταν ταξίδι με ξεναγό ψυχές. Στον κυκεώνα των ονείρων μας  λήθη υποσχόταν. Αξιοθέατο της μιας στιγμής. Στην επιφάνεια της θάλασσας εκεί που πλήθος οι αμέτοχες αγάπες πλέουν το μονοπλάνο έπεσε. Κρημνίστηκε στεντόρια. Μες τους αφρούς ο κινητήρας πνίγηκε.  Σαν τον λυγμό τα βράδια του Σαββάτου. Ωκεανός απέραντος. Οι επιλογές περίσσιες. Σεσηπές. Η αερογραμμή του "μόνος" αναχώρησε. Προορισμός, το σύμπαν. Το παράλληλο. Το ανύπαρκτο και το ιδεατό. Ταυτότητα δεν είχες.  Μεταχειρίζοντας τα "όχι" και τα "ναι" πιλότος νόμισες πως ήσουν. Και το ατύχημα, δυστύχημα.  Σωτήρες σε σεντόνια ξένα. Δεν θα σ' αντέξουν, θα σχιστούν. Σαν την καρδιά μου. Τη λέμβο περιμένω,  ψάχνοντας στο βυθό. Θα πεθάνω  με τ' όνομά σου δαγκωμένο στα χείλη μου.

Πάντα με το τηλέφωνο στο χέρι. Με το νέο πακέτο δεδομένων με διπλάσιο όγκο δεδομένων. Χαρούμενος που θα πήγαινε καλοκαιρινή βόλτα μαζί με ένα φίλο. Όλα προμήνυαν κάτι το τετριμμένο. Οι νόμοι της φυσικής όμως απόψε το βράδυ αποφάσισαν να μην ισχύσουν πλήρως στη στάση του μετρό. Λες και ο συρμός ήταν φτιαγμένος από υλικό αστέρα νετρονίων. Λες και το κινητό ένιωσε μια ακαταμάχητη έλξη προς αυτό. Περιμένοντας τον συρμό, έβγαλε το κινητό για να δείξει την νέα έκδοση του κακο-ψοφο-να-χει-Skype. Με την πλάτη στον τοίχο και την αποβάθρα να έχει πλάτος 3 μέτρα. Ο συρμός να βρίσκεται σε απόσταση δευτερολέπτων. Ωσάν την απότομη δημιουργία μαύρης τρύπας στο κενό, το κινητό γλίστρησε από τα χέρια. Με τη διαδρομή προς το έδαφος γύρω στο 1.10m, άρτι τραβηχθέντος από την τσέπη, το πρώτο βαγόνι του μετρό διέσχισε τη νοητή γραμμή που τον ένωνε με το κενό. Όμως το κινητό δεν έμεινε διόλου εκεί που προσγειώθηκε. Γλίστρησε ωσάν η βαρυτική έλξη από τον συρμό να το τράβηξε και χάθηκε ανάμεσα σε συρμό...