Ανήλικος

Κι όταν σαλπάρω μαζί με το μπουκάλι ουίσκι αγκαλιά, - μόνο να με ζεσταίνει μέσα στην αστερόσκονη - ένα dubstep κομμάτι να μου παίζεις και να χαμογελάς Γιατί η ζωή που έφυγε, που χάνεις, είναι λίγη, κι η μοναξιά, απέραντη. Σ' εσένα αφήνω να διαλέξεις ποια θα μοιρολογίσεις.

Κι αν δεν κατάλαβες αν το μυαλό μόνο στραγγίζεις αν επιθύμησες χωρίς να έχεις αν τη καρδιά ποτάμια δάκρυα ποτίζεις να χαίρεσαι για τούτο μόνο στη μοναξιά που διάλεξες ανθρώπους έμαθες ν' αναγνωρίζεις