Ανήλικος

Ακριβή την έφτιαξες την αγκαλιά.  Δύο ψυχές γαλήνη θα κοστίζει.  Αιώνια. Ανταλλακτήριο δεν έχει πουθενά  δυο κόλπους, μπράτσα  να εξαργυρώνει. Άραγε όσοι τη σάκα της ψυχής  γεμάτη έχουν,  ελεημοσύνη σκέφτηκαν ποτέ  να δώσουν σε καρδιές άστεγες; Δυο τινγκ - τινγκ  μετάξυ να κτυπούν , μαγνητικά να ενώνουν στήθη,  οίκους ψυχών να γαληνεύσουν. Ακριβή την έφτιαξες την αγκαλιά.  Δύο ψυχές γαλήνη θα κοστίζει.  Πάντα.

Μιλούσες για το τρένο της ζωής επάνω απ' το τσουκάλι κι εγώ βαριεστημένος άκουγα τη μηχανή να γουργουρίζει στο στομάχι. Για ευκαιρίες έλεγες,  με κώμες μακριές και πλόυσιες. να κρέμονται απ' τα παράθυρά του. "Άρπαξε" κι έκανες έτσι με το χέρι να μου δείξεις δύναμη και τρόπο. Από τα πίσω, φαλακρές θα είναι. Προορισμό δεν είπες για το τρένο. Τον πίνακα δρομολογίων έψαξα, γραμμή για να διαλέξω, να μάθω ώρα και τελικό σταθμό, μα ο πίνακας είν' άδειος. Και στο παγκάκι του σταθμού περίμενα, στο τρένο της ζωής ν' ανέβω. Μα δεν κατάλαβα, πως η ζωή απά στο τρένο είναι. Κι εγώ τα χρόνια μου έχασα, περιμένοντας να ζήσω.