Καλή Ανάσταση

Σήμερα, όπως κάθε χρόνο πήγα στην περιφορά του επιταφίου. Στην εκκλησία που πηγαίνω κάθε χρόνο τέτοια μέρα..
Ξαφνικά, εκεί που περίμενα να αποσώσει ο παπάς για να βγάλει τον επιτάφιο, μου έρχεται ένα μήνυμα από μια φίλη που βρισκόταν σε άλλη εκκλησία ότι το καρό ήταν απο πίσω της κολλητά.
Φυσικά αναστατώθηκα, αλλά αποφάσισα να μην πάω να τη βρω.
Αργότερα έμαθα ότι σε όλη την περιφορά, το καρό δεν την έχασε στιγμή από τα μάτια του, πάντα με τη συνοδεία της αδερφής και ενός φίλου. Η φίλη μου, πολύ την παραδέχτηκα σ'αυτό, πήγε και άναψε το κερί της, πότε από την αδερφή και πότε από το καρό. Όπως μου είπε όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, την κοίταζε ιδιαιτέρως έντονα.
Μακάρι μια μέρα, ειλικρινά μακάρι, να διαβάζουμε μαζί με το καρό αυτές τις γραμμές, και να γελάμε...

Αύριο, φεύγουμε με την οικογένεια, για ένα μέρος της βόρειας Ελλάδας, όπου θα περάσουμε τις μέρες του Πάσχα και όπου τη Δευτέρα, θα γίνει ο γάμος ενός ξαδέρφου.
Την Τρίτη λοιπόν, επιστρέφω δρυμίτερος, αποφασισμένος όσο ποτέ, και γεμάτος αγωνία, προσμονή και ελπίδα για μια συνάντηση με το καρό...

Εύχομαι σε όλους σας, καλή Ανάσταση, ψυχής, μυαλού, πνεύματος και ηθική ανάταση, με απαραίτητο συνοδοιπόρο την Υγεία.

Να ερωτεύεστε και να κάνετε τρέλες για τον έρωτά σας. Αξίζει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο τούτο...!