Qvo?
Βρίσκομαι στο αεροδρόμιο. Μόνος. Διάφορες σκέψεις ζαλίζουν το μυαλό μου. Μου έρχεται στο νου η μέρα που έφτασα. Η κούραση που είχα. Τι έγινε με το καρό την ίδια νύχτα. Τις επόμενες... Όλα... Τα μάτια μου είναι ελαφρώς πιο υγρά απ'το κανονικό..
Σήμερα, σε λίγες ώρες, θα ξανάχω μια ανάλογη κούραση. Σε μια άλλη πόλη. Σε μια άλλη χώρα. Λάθη... Λήθη... Ξερολιθιές...
Ένα κινητό χτύπησε με τον ήχο του παρα πέντε. Ένα 3χρονο τρέχει πάνω κάτω. Ένας φαντάρος περιμένει να πάρει το αεροπλάνο. Εγώ, που πάω;
Σήμερα, σε λίγες ώρες, θα ξανάχω μια ανάλογη κούραση. Σε μια άλλη πόλη. Σε μια άλλη χώρα. Λάθη... Λήθη... Ξερολιθιές...
Ένα κινητό χτύπησε με τον ήχο του παρα πέντε. Ένα 3χρονο τρέχει πάνω κάτω. Ένας φαντάρος περιμένει να πάρει το αεροπλάνο. Εγώ, που πάω;
Αυτά τα κυκλικά σχήματα (αεροδρόμιο στην αρχή, αεροδρόμιο στο τέλος, κούραση στην αρχή, κούραση στο τέλος) μπορεί να φέρνουνε πολύ πόνο μέσα μας. Μπορεί επίσης μέσα στον κύκλο να διαπιστώνεις λάθη και ...ξερολιθιές- το καταλαβαίνω. Αλλά ως κύκλος που είναι, σου δίνει και μία ευκαιρία για επανάληψη. Και αφού επανάληψη μήτηρ μαθήσεως και τα σχετικά, δεν δικαιολογείται η λήθη. Ό,τι κι αν συβαίνει δε χρειάζεται να προσπαθήσεις να το ξεχνάς, δε βρίσκω δηλαδή ιδιαίτερο νόημα σ' αυτό, αν και καταλαβαίνω πως κάπως μπορεί να σε βοηθάει. Πάντως το λες και εσύ ο ίδιος, ή τέλος πάντων κάποιος που εκτιμάς: "You are not punished when you remember the one you love. You are punished when the One gets lost into oblivion...". Και συγγνώμη δηλαδή για την οικειότητα και το συμβουλευτικό ύφος αλλά κάπως μου βγήκε αυθόρμητα... Ας θυμόμαστε, υπάρχει χώρος για όλα (μου θυμίζει το σύνθημα της Σαηεντολογίας: "Χρησιμοποιούμε μόνο το 10% των δυνατοτήτων του εγκεφάλου μας"...άσε το Καρό να σ'το πάει στο 11%....στο 100% αν χρειαστεί, οι μνήμες δεν κοστίζουν ρε Ανήλικε!)
ΑπάντησηΔιαγραφήOyf, filaraki moy, sto eixa pei, tha sto ψήσει το ψάρι στα χείλι το καρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξη, κάνεις κινήσεις, όσο σε παίρνει, από ένα σημείο και μετά υπάρχει η ευθύνη και του άλλου. Ελπίζω να το κάνει το βήματάκι του, αρκεί πια να μην είναι πολύ αργά...
Μα καλά δεν μπορείς να εντοπίσεις κάτι παραπάνω για το από που είναι όλα αυτά συμβαίνουν σεμια μικρή πόλη, δεν μπορεί κάπως θα μπορούσε να έρθεις κοντά...
Πάντως όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει και μένα διάφορα τρελά που έχω κάνει και τα έχω απωθήσει στην μνήμη μου...
Τώρα απόκτεισες και την φωτογραφία του φετιχ...
@ alximist
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου φίλε, μετά το τελευταίο βράδι, ίσως επειδή ήταν η πρώτη μέρα που δεν πήρα έστω και ένα "καθαρό" σημάδι απ'το καρό, είμαι λίγο "κάπως" απέναντι στην όλη κατάσταση. Σαν να κουράστηκα. Σαν να επήλθε ο κορεσμός από κάτι που δεν απέκτησα ποτέ. Τώρα είμαι στη φάση ψυχραιμίας. Δεν ξέρω αν το καλοκαίρι θα υπάρχει αρκετή υφέρπουσα θέληση για να δω πως θα πάει το θέμα. Πάντως δεν θα με αναλώσει άλλο. Τουλάχιστον προσωρινά. Θέλω λίγο χρόνο να αναρρώσω απ'το όλο σκηνικό.
@ plato
Αν και η λήθη αναφερόταν σε κάτι άλλο που ίσως το θίξω κάποια στιγμή στο μέλλον, το σχόλιό σου ήταν απλώς Υπέροχο.
Και παρεμπιπτόντως, το 10% είναι απλώς ένας αστικός μύθος(μη ξεχνάμε και την επιστήμη μας).