Εγωισμός

Σήμερα έκανα κάτι αρκετά εγωιστικό.

Είμαι εκνευρισμένος και έχω συγκεκριμένα πράγματα που μου φταίνε. Ένα από τα κύρια είναι ότι είμαι μόνος. Κάποιος μου είπε ότι φταίει που βρίσκομαι Ιταλία. Χωρίς να τον ρωτήσω, χωρίς να του ζητήσω τη γνώμη του και κυρίως απλώς επειδή του είπα ότι είμαι εκνευρισμένος με το γεγονός ότι είμαι μόνος. Προσφάτως αυτός, έκανε σχέση. Πράγμα που δεν πίστευε ότι θα γίνει.

Το γεγονός ότι είμαι Ιταλία, το ξέρω, το γνωρίζω, το νοιώθω καθημερινά και δεν χρειάζομαι τον κάθε έναν, να μου το υπενθυμίζει ιδίως όταν είμαι σ'αυτή την κατάσταση. Με το ζόρι γράφω, αλλά αν δεν έγραφα, θα είχα βγει στον κήπο και θα φώναζα αυτή τη στιγμή.

Του λέω λοιπόν πως δε χρειάζεται οι "φίλοι" να κάνουν χειρότερα τους φίλους όταν αυτοί είναι χάλια.
"Δεν είμαι από αυτούς που λένε 'δεν πειράζει όλα θα φτιάξουν' "...
Λες και ζήτησα χάιδεμα.
Λες και ζήτησα ντάντεμα.
Λες και ήθελα να μου πει κάτι. Να με αφήσει στην ησυχία μου ήθελα.

Το ντάντεμα από τη διακριτικότητα απέχει παρασάγκας αγαπητέ Β. (για δες....πάλι αυτό το όνομα....διαφορετικός άνθρωπος, το ίδιο όνομα....)

Του είπα κι εγώ λοιπόν, πως ίσως γι' αυτό το "απότομο" δεν στεριώνει σε παρέες ποτέ...

Ναι..
Εγωιστικό...
Θα ζητήσω συγνώμη.
Πιθανώς και να τη λάβω.

Αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ...
Δεν αντέχω άλλο....δεν αντέχω....ειλικρινά...σπάω...νοιώθω να ραγίζω...νοιώθω τις ρωγμές στο δέρμα μου, στη σάρκα μου, στο μυαλό μου...στη ψυχή μου...
Δε μπορώ άλλο...