1/2+1/2=Perfection
Στα όρια της κατάθλιψης διακρίνω για άλλη μια φορά ότι έχω βρει το άλλο μου μισό... Και δε θέλω να το χάσω...
Πρέπει να πάρω απόφαση να γίνω και λίγο σκληρός με τους γονείς μου. Δε γίνεται πάντα και μόνιμα να στενοχωριέμαι εγώ για τις στενοχώριες των άλλων. Δε γίνεται επειδή αποφάσισαν τώρα να κάνουν την ενδοσκόπισή τους να την πληρώνω εγώ. Δεν θέλω να μιλήσω για το θέμα και για κανένα άλλο άσχετο θέμα όπως το "έχασα το παιδί μου και θέλω να το ξαναβρω στα 25 του". Να είστε καλά αλλά δεν νοιώθω ότι έχασα κανέναν, ότι δεν ήταν καλοί γονείς ή το οτιδήποτε παρανοϊκό σκέφτονται με αφορμή ένα άσχετο συγκεκριμένο γεγονός που τους αποκάλυψα απλά και ήρεμα. Τώρα αν αυτοί νοιώθουν ότι πρέπει να ψάξουν που έσφαλαν, ε, συγνώμη αλλά μεγάλοι άνθρωποι είναι, ας κάνουν ό,τι θέλουν. Εγώ δε ζητάω απολύτως τίποτα.
Πρέπει να γίνω πιο σκληρός. Παράλληλα πρέπει να τον αγαπάω κάθε μέρα και πιο πολύ. Γιατί το αξίζει... Γιατί δεν ήταν τόσο τυχερός όσο εγώ... Γιατί δεν άπλωσε ποτέ μόνος του τα φτερά του... Μπορεί όμως... Και πρέπει να τα ανοίξει... Πρέπει να πετάξει. Ποτέ δεν είναι αργά. Μια φράση κλισέ αλλά περικλείει μια αλήθεια. Πάντα υπάρχει ευκαιρία να απλώσεις τα φτερά σου. Στα 22 σου δεν
είναι αργά... Είσαι ακόμα δυνατός. Εύχομαι να το κάνει. Να ευτυχίσει με τις δικές του δυνάμεις... Τον αγαπάω... Είναι το κομμάτι που μου έλειπε. Το κομμάτι που με συπληρώνει. Το κομμάτι που κάποτε, σε μια άλλη διάσταση, ίσως σε μια άλλη ζωή, χωρίστηκε από την ολότητα μιας μεγαλύτερης ψυχής, που έδωσε τη δική μου και τη δική του και τώρα βρεθήκαμε πάλι...
Πρέπει να πάρω απόφαση να γίνω και λίγο σκληρός με τους γονείς μου. Δε γίνεται πάντα και μόνιμα να στενοχωριέμαι εγώ για τις στενοχώριες των άλλων. Δε γίνεται επειδή αποφάσισαν τώρα να κάνουν την ενδοσκόπισή τους να την πληρώνω εγώ. Δεν θέλω να μιλήσω για το θέμα και για κανένα άλλο άσχετο θέμα όπως το "έχασα το παιδί μου και θέλω να το ξαναβρω στα 25 του". Να είστε καλά αλλά δεν νοιώθω ότι έχασα κανέναν, ότι δεν ήταν καλοί γονείς ή το οτιδήποτε παρανοϊκό σκέφτονται με αφορμή ένα άσχετο συγκεκριμένο γεγονός που τους αποκάλυψα απλά και ήρεμα. Τώρα αν αυτοί νοιώθουν ότι πρέπει να ψάξουν που έσφαλαν, ε, συγνώμη αλλά μεγάλοι άνθρωποι είναι, ας κάνουν ό,τι θέλουν. Εγώ δε ζητάω απολύτως τίποτα.
Πρέπει να γίνω πιο σκληρός. Παράλληλα πρέπει να τον αγαπάω κάθε μέρα και πιο πολύ. Γιατί το αξίζει... Γιατί δεν ήταν τόσο τυχερός όσο εγώ... Γιατί δεν άπλωσε ποτέ μόνος του τα φτερά του... Μπορεί όμως... Και πρέπει να τα ανοίξει... Πρέπει να πετάξει. Ποτέ δεν είναι αργά. Μια φράση κλισέ αλλά περικλείει μια αλήθεια. Πάντα υπάρχει ευκαιρία να απλώσεις τα φτερά σου. Στα 22 σου δεν
είναι αργά... Είσαι ακόμα δυνατός. Εύχομαι να το κάνει. Να ευτυχίσει με τις δικές του δυνάμεις... Τον αγαπάω... Είναι το κομμάτι που μου έλειπε. Το κομμάτι που με συπληρώνει. Το κομμάτι που κάποτε, σε μια άλλη διάσταση, ίσως σε μια άλλη ζωή, χωρίστηκε από την ολότητα μιας μεγαλύτερης ψυχής, που έδωσε τη δική μου και τη δική του και τώρα βρεθήκαμε πάλι...
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις βρει κάποιον που να αγαπάς τόσο πολύ και πίστεψέ με, τίποτα δεν αξίζει όσο αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπένδυσε σε αυτό το δυνατό συναίσθημα αγάπης και μην αναλωθείς σε τίποτα που να σε πληγώνει.
Η γενιά των γονιών μας δυστυχώς έζησε διαφορετικά και με διαφορετικά ερεθίσματα, όμως πιστεύω ότι είναι σε φάση denial. Λένε ό,τι λένε από άμυνα, σίγουρα θα υποχωρήσει κάποια στιγμή η φουρτούνα, εσύ να είσαι δυνατός και μάχιμος μέχρι τότε και όλα θα πάνε καλά!
Η πιο φανατική μου αναγνώστρια :*
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκες κάτι ν' αγαπήσεις? Αγάπα τον/την τόσο ώστε να ζαλίζεσαι.
Και τους γονείς ξέχνα τους. Εκείνοι κάνουν την ενδοσκόπησή τους εσύ όμως ζείς. Μέσα απο την αγάπη σου
Γράφεις πολύ όμορφα γι' αυτό ;) κι ας νιώθεις ότι είσαι σε περίεργη φάση τώρα, ο χαρακτήρας πάντα διαγράφεται μέσα από τον γραπτό λόγο, γι' αυτό και αξίζει να προχωρήσεις και να παλέψεις για τα όνειρά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνήλικε ερωτευμένε...
ΑπάντησηΔιαγραφήστα 22 είναι ακόμα αρχή...θα ανοίξει τα φτερά του, και εσύ μπορείς να τον βοηθήσεις σε αυτό...
Όσο για τους γονείς, τι περίμενες ότι όλα θα ήταν όπως πριν? Οι πράξεις μας έχουν συνέπειες, επιρεάζουν τους άλλους...θα πρέπει να αντιμετωπίσεις ότι έρχεται...ξεκίνησες μια διαδικασία, θα πρεπει να την ολοκληρώσεις, νομίζεις ότι επειδή η ηλικία των γονιων σου είναι πολυετής σημαίνει ότι δεν μαθαίνουν, δεν εξελίσσονται? Εσύ τους τάραξες τον κόσμο τους, σαν ένα παιδί που έριξε ένα βότσαλο στα ήρεμα νερά μιας λίμνης, το βότσαλο δημιούργησε έναν πίδακα και κυκλικά κύματα διαπέρασαν μέχρι τις ακτές ολάκερη την λίμνη, όμως μετά από λίγο η λίμνη επιτρέφει στην κανονικότητα. Δεν άλλαξε τίποτα? Όχι! Άλλαξε, η λίμνη χώνευσε ένα βοτσαλο, και το έκανε δικό της. Η ισορροπία επανήλθε με ένα βότσαο παραπάνω στον βυθό. Είναι η ίδια λίμνη με το πριν, αλλά εμπλουτίστικε με ένα βότσαλο, η στάθμη της ανέβηκε όσο ο όγκος του βότσαλου...
Αργά ή γρήγορα μια νέα ισσοροπία θα επανέλθει στις ζωές σας, ίσως η νέα ισορροπία να είναι πολύ καλύτερη...
Μπορώ να κλέψω το copyright αυτού που έγραψες φίλε μου και να το στείλω ατόφιο, απαράλλαχτο, στους γονείς μου;...
ΑπάντησηΔιαγραφή