Τι είναι το λόιδο;

Γυρνώντας χθες βράδυ στο σπίτι, κοίταξα λίγο προς τα χιονισμένα Απένινα. Παρότι βράδυ, αντανακλούσαν το φως της Σελήνης και φαίνονταν επιβλητικά, άγρυπνα, να φρουρούν το οροπέδιο και τους αποκοιμισμένους κατοίκους του.

Η βραδιά είχε απεριτίφ μετά τη βιβλιοθήκη με τα παιδιά και αμέσως μετά μάζωξη στο σπίτι μιας κοπελιάς για ποτάκι, συζήτηση και ένα-στη πραγματικότητα τρία-παγωτά. Αφού έπεσε σχολιασμός για τις διάφορες φτιασιδωμένες Ιταλίδες παρουσιάστριες, είδαμε και το Nip/Tuck και αξιωθήκαμε να αποχωρήσουμε κάποια μεγάλη στιγμή.

Στο γυρισμό μιλούσαμε με τις κοπελιές και μιας και κατάγονται από τα μέρη της μητέρας μου - Αιτωλοακαρνανία - ψάχναμε λέξεις που να τις λένε μόνο εκεί. Όπου και θυμήθηκα τα λόιδα.

Λόιδο, το: Οιασδήποτε μορφής αφέλεια του τριχωτού της κεφαλής, προσπίπτουσα έμπροσθεν του μετώπου, φράντζα, μπριτσά(βλπ. λεξικό της Μπολιαρικής).

"Η Αφροξυλάνθη κουρεύτηκε μοντέρνα και άφησε φράντζα. Η μάνα της όταν την αντίκρισε ανεφώνησε 'Μαρ' σύ! Τι λόιδα είν' τούτα π' άφ'σις;;;;! 'Αμα σ' δει ου πατέρας σ' θ' αρπάξ' τη βίτσα κι θα σ' κάν' μαύρ' στου ξύλου!!' "

Ο Βασίλης που με γύρισε σπίτι με πήγε πρώτα για τα λεγόμενα "πατιλίκια" με το αμάξι. Ήταν coooooool. Γλίστρα από δω, γλίστρα από κει μια χαρά μου καλοάρεσε τελικά.