Προχωρώντας

Φωτό: Το καλό αρκουδάκι(orsetto buono) και το καστανό αρκουδάκι(orsetto bruno) στη Βενετία.

Μπορεί να έχω όλες τις αναποδιές του κόσμου πάνω μου. Μπορεί να μη μπορώ να πάρω αυτοκίνητο γιατί η γραφειοκρατία της Ιταλίας για τους Έλληνες είναι σχεδόν υπερφυσική. Μπορεί να έρχονται διοικητικές εκλογές στην Ιταλία και ο αρκουδάκος μου να είναι πνιγμένος στη δουλειά. Μπορεί να πνίγεται και να μη μου δίνει σημασία. Μπορεί να νοιώθω μαλάκας που και που όταν τηλεφωνώ μόνο εγώ για να δω τι κάνει.. Μπορεί να έχω τους γονείς μου εδώ για επίσκεψη και να με ζαλίζει η μητέεεερα καθημερινώς. Μπορεί να με προξενεύει με τη γειτόνισσα.. Μπορεί... Μπορεί... Μπορεί...

Αλλά.... Γαμώτο... Πώς την έχω πατήσει τόσο χοντρά μ' αυτόν τον άνθρωπο..; Σήμερα του τηλεφώνησα, αν και είχα αποφασίσει ότι δεν θα τηλεφωνούσα ούτε θα μιλούσα πρώτος στο νετ για να δω τι θα κάνει. Όταν με άκουσε ψιλοχοντροχάλι καθότι όλο αναποδιές με το αυτοκίνητο πλέον, ενδιαφέρθηκε.. Μου είπε και μόνος του ότι αύριο που είναι αργία δεν έχει δουλειά και πότε θα πάμε στη Ρώμη μια βόλτα για να μας τη δείξει... Βέβαια τα πεθερικά ιδέα δεν θα έχουν, αλλά ok.

Έπαιξα και με τα μηνύματα στο msn βέβαια, βάζοντας κάτι βαρύγδουπα του τύπου "τι κάνεις όταν είσαι μαζί με κάποιον αλλά νοιώθεις μόνος;".


Το μήνυμα πάντως παρελήφθη.

Το Σαββατοκύριακο ήταν στη Βενετία για κάποιες δουλειές και γυρνώντας δήλωσε (πάλι στο msn) ότι θέλει να αλλάξει ζωή και ότι σκέφτηκε πολλά πράγματα, προσωπικά και μη. Και μόλις τώρα διαγράφει και το προφίλ του σε ένα site γνωριμιών... Κάτι που θα έπρεπε να είχα κάνει κι εγώ αλλά κάτι με κρατούσε τόσο καιρό.

Και πάνω που ήθελα να συγχυστώ μαζί του - και ίσως το είχα καταφέρει ελαφρώς - έρχονται όλα αυτά και με κάνουν να τον θέλω τόσο πολύ, τόσο βαθιά, τόσο άπληστα, που δεν με απασχολεί ότι με "γράφει" για τη δουλειά που τον πνίγει και όλα τα υπόλοιπα. Γιατί; Όχι γιατί φοβάμαι μήπως τον χάσω. Αλλά γιατί, από την αρχή, από τη πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα, ήξερα ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να με κάνει να πονέσω, αλλά ποτέ - και το "ποτέ" είναι βαριά λέξη, σαν το "πάντα" - δεν θα έχω αμφιβολία, βαθιά μέσα μου, για τις προθέσεις του..
Άλλωστε, οι προθέσεις είναι αυτές που βοηθούν στο να κρατήσει μια σχέση. Μαζί με την υπομονή και την κατανόηση... Οι ανάγκες μου; Αν τον θέλω "δίπλα" μου; Ωραία, τον θέλω. Αλλά;

Δεν έχει "αλλά". Ο έρωτας δεν έχει λογική... Καμία.

ΥΓ: Με κάνει να θέλω να γίνομαι καλύτερος, κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Με κάνει να θέλω να πολεμήσω ακόμα πιο δυνατά, όλα αυτά που δε μ' αρέσουν στον εαυτό μου.