Μη με ξυπνάς...

Έ λ ε ο ς...

Ξυπνάς απ' τις 830. Δικαίωμά σου. Πρέπει να πλύνεις τα πιάτα. Υποχρέωσή σου. Γιατί πουλάκι μου όμως πρέπει να ξυπνήσω κι εγώ μαζί σου δηλαδή;;;;;

Ο διάδρομος, καθώς και η κουζίνα, είναι εφοδιασμένοι έκαστος από μια ωραιότατη πορτούλα, η χρήση της οποίας είναι απλή. Κλείνεις, ανοίγεις. Ξανακλείνεις, ξανανοίγεις. Και αφού πλένεις για μισή ώρα με το ρολόι τα πιάτα, λες και είχαμε γάμο τη προηγούμενη μέρα, χτυπάς ωραιότατα και το φραπεδάκι σου, ντριγκι ντριγκι ντριγκι μέσα στο ποτήρι.

Ντριγκι ντριγκι το ποτήρι, ντριγκι ντριγκι και τα νεύρα μου όμως.... Άιντε πάει στο διάλο, ας σηκωθώ νωρίς να πιάσω τη μέρα απ' τα μαλλιά...
Τσούκου τσούκου τσούκου τσούκου, περνάει το πρωινό, τρώμε σαν άνθρωποι το μεσημέρι, ε, λίγο το φαγητό που ήταν βαρύ, λίγο η θερινή ραστώνη, να μη κλείσεις λίγο το βλέφαρο; ΌΟΟΟΟοοοοοοοοχι κύριέ μου. Καθώς ο συγκάτοικος πρέπει να κάνει μπάνιο την ώρα που κοιμάσαι! Ασχέτως αν δεν έχει ζεστό νερό γιατί χάλασε η εγκατάσταση. Δεν μπορούσε να αντέξει ούτε λεπτό επιπλέον χωρίς μπάνιο.

Μη σου πω δηλαδή ότι πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να σιδερώσεις ντάλα μεσημέρι, να χτυπάς ντούπου ντούπου το σίδερο στη σιδερώστρα, για να καταφέρεις την τέλεια τσάκιση στο μπλουζάκι ε. Καθότι, εκείνη είναι η ώρα που δεν έχει κάτι να δεις η τιβι και πρέπει να γεμίσεις το χρόνο σου θορυβωδώς....

Μα συγνώμη δηλαδή, γιατί να σκέφτομαι μόνο εγώ για το αν θα ενοχλήσω ή όχι, για το αν θα κλείσω τη πόρτα της κουζίνας, για να μη μυρίσει-ακουστώ- στο σπίτι;;;;Γιατί πρέπει να ξυπνάω με ταχυκαρδία;;; εεεεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;

Αλλά...Υπομονή αγαπητοί μου. Έρχονται και καλύτερες ημέρες...

(Όπως αύριο για παράδειγμα που θα ξεδώσω στην αγαπημένη μου by far ασχολία-επονομαζόμενη και τένις. Αλλά γι' αυτό θα τα πούμε μια άλλη φορά)