Πανθόν

Ξύπνησα σαν άνθρωπος - ώσπερ βόδι μάλλον - και εκεί που σκεφτόμουν τα ματσαμουτσατσούνια του πρωινού της Τετάρτης, μου πέρασε απ' το μυαλό πως να αποκαλώ χαριτωμένα τον μίστερ που γνώρισα εδώ και μιάμιση εβδομάδα.

Δεν θα παρεισφρήσω σε λεπτομέρειες, καθώς πέντε πράγματα κατάφερα να τα καταλάβω από τη προηγούμενη φορά που ξεκίνησα κάτι νέο και χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Θα πω μόνο ότι χαίρομαι πολύ που άρχισα να γνωρίζω αυτόν το άνθρωπο.

Και αφού λοιπόν μου πέρασε απ' το μυαλό η χαριτωμενιά (ήταν το υποκοριστικό που χρησιμοποιούσε η Φρίντα Κάλο για να φωνάζει τον δικό της, panzon), εν δευτερολέπτω, φτάνω στο πισι, ανοίγω τα blogs και πέφτω τσουπ εδώ. Καλέ! Φτάνει με τις συμπτώσεις πλέον! Νισάφι!


(Να σημειώσω ότι με τον πανθόν μου, έχουν συμβεί 2-3 ανατριχιαστικές συμπτώσεις, ξέρεις, αυτό το "σαλαλάλα τι να σημαίνει αυτό, το άλλο το παράλλο". Αλλά ποιος τα βράζει αυτά. Ασε για να δούμε τι θα δούμε πάλι.)

Σημαντική λεπτομέρεια: Δε σου πα, είναι Έλλην.