Το κέντρο χιονισμένο, ο κόσμος σαν παλαβός στα καταστήματα, φωτάκια παντού. Πως ήταν πριν 7 χρόνια που ήρθα στην Ιταλία; Ουδεμία σχέση! Έγιναν άνθρωποι καλέ και στόλισαν! Συγκλονιστικό!
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ...
Πώς αλλάζουν τις λάμπες εκεί ψηλά; Και το θέατρο χάθηκε. Και τη θέση του πήρε ένας τεράστιος κήπος από λουλούδια, κάτω απ'τον ουρανό, με τ' αστέρια να τρεμοπαίζουν, ροδαλά, θαμπά, έξυπνα...
Είναι και τα φυτά κανίβαλοι. Αυτά που μες στην καρδιά φωλιάζουν. Σπόροι. Φορές με το νερό ψηλώνουν Άλλοτε το κίτρινο υγρό απ' το είδος τους πίνουν ν' ανθίσουν. Και μες στη ζάλη, θυμούνται.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατί το έσβησες το σχόλιο?
ΑπάντησηΔιαγραφή