Δράματα

Υπάρχουν πολλών ειδών δράματα στη ζωή. Άλλα με μείζονα και άλλα με ελάσσονα σημασία. Προσωπικά θεωρώ μείζονος σημασία δράματα της τυπολογίας του προηγούμενου άρθρου. Δυστυχώς οι γονείς μου και δη, η μάνα μου, έχει διαφορετική άποψη.

Τα πράγματα είχαν κοπάσει για ένα χρόνο σχεδόν. Δεν αναφερόταν κανένας στο συγκεκριμένο θέμα. Όπως είχαμε συμφωνήσει άλλωστε.. Μέσα στα Χριστούγεννα υπήρξαν διάφορες διαμάχες, για άσχετα θέματα πάντα μεταξύ της μάνας μου κι εμένα. Αλλά προφανώς, επειδή η κατάσταση, η μάνα μου, ο κόσμος όλος, είναι αλληλένδετος και περιπεπλεγμένος όσο δεν περιγράφεται, τίποτα δεν είναι άσχετο.

Την ημέρα λοιπόν που θα έφευγα, τη προηγούμενη Τρίτη, πριν βγω απ' το σπίτι, η μάνα μου μου έδωσε ένα γράμμα το οποίο μου είπε να το διαβάσω όταν φτάσω στην Ιταλία. Υπέθεσα ότι περιελάμβανε σκέψεις της για τον τσακωμό που είχαμε μέσα στα Χριστούγεννα. Με γελάσανε όμως.

Το γράμμα το διάβασα μόλις πάτησα στην Αθήνα. Φυσικά μέσα, δεν έγραφε τίποτε λιγότερο από τη χιλιοστή προσπάθειά της μέσα στα 26 μου χρόνια για νουθεσία σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα. Έγραφε διάφορα τα οποία διάβασα μία φορά και μετά έσκισα το φάκελο και το γράμμα μαζί. Ούτε που θέλω να καθίσω να τα θυμηθώ. Το θέμα είναι ότι με τάραξαν. Και με τάραξαν πολύ. Μέσα στο αεροπλάνο για Ρώμη, ήμουν πολύ κοντά σε μια κρίση πανικού, την οποία ευτυχώς γλίτωσα. Ξαφνικά, είχα επιστρέψει στο 2006...

Μόλις έφτασα στο έδαφος, είχα πάρει την απόφασή μου να μην το αφήσω για άλλη μια φορά έτσι. Δεν σήκωνα το τηλέφωνο όταν με έπαιρνε για να δει αν έφτασα. Πήρα τον πατέρα μου, τον ενημέρωσα ότι έφτασα για να μην ανησυχούν γι' αυτό και αργότερα, όταν με πήρε για χιλιοστή φορά, το σήκωσα, κατάλαβε πολύ καλά ότι ήμουν αν μη τι άλλο θυμωμένος και κλείσαμε.

Εμφανώς το μήνυμα ελήφθη, καθώς από τα συχνά τηλεφωνήματα του πατέρα μου τις επόμενες ώρες, κατάλαβα ότι συζητήθηκε το θέμα και ο πατέρας μου προσπαθούσε για χιλιοστή φορά ο άνθρωπος(που δεν ξέρω που θα βρισκόμουν χωρίς αυτόν...), να ηρεμήσει την κατάσταση.

Εκεί που είχα αρχίσει να ηρεμώ, την Πέμπτη το πρωί μου ξανατηλεφωνεί η μάνα μου. Άρχισε να μου λέει για το γράμμα αλλά της το έκοψα γρήγορα. Άλλωστε όπως με είχε συμβουλέψει και ο ψυχίατρος που είχα γνωρίσει πέρσι, καλό θα ήταν να αποφεύγω να μιλάω για το συγκεκριμένο θέμα. Και για μένα, και για τους γονείς μου.

Πέρασαν ακόμα δυο μέρες, μίλησα χθες με τον πατέρα μου και όπως ήταν αναμενόμενο - άλλωστε το έχω ξαναζήσει πριν ένα χρόνο - μιλούσαμε σαν να μη συνέβαινε τίποτα, αλλά τον άκουγα ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει ένταση..

Τέλειος δεν είμαι. Είμαι ίσως ο πιο ατελής και ο πιο μπερδεμένος άνθρωπος του κόσμου. Ξέρω όμως ότι δε φταίω εγώ. Η μάνα μου πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει σε κάποιον ειδικό. Ένα τέτοιο συμπέρασμα βγάλαμε μετά τον τσακωμό μας τα Χριστούγεννα στο οποίο συμφωνεί ο πατέρας μου και ο αδερφός μου. Και πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν. Έχει πολλά πράγματα μπερδεμένα μέσα της. Δικά της. Στα οποία ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος έχει παίξει ρόλο. Αλλά μόνο ο πατέρας της.. Ο πατέρας της άλλωστε ήταν τόσο παρεμβατικός - περισσότερο κι απ' αυτήν την ίδια - ώστε να οδηγήσει και αυτήν αλλά και τον αδερφό της, σε μια πνευματική αστάθεια..

Ένας αγαπητός μπλόγκερ, που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα αλκοολισμού με τη σύντροφό του, ξέρει πως είναι να έχει μπροστά του ένα άτομο πανέξυπνο, αλλά μη ικανό λόγω καταστάσεων, να συνεννοηθεί επαρκώς..

Αυτή τη στιγμή μου έστειλε ένα μήνυμα για να δει τι κάνω. Δεν "τολμά" να μου τηλεφωνήσει. Προφανώς για να μη με ταράξει.. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι το τηλεφώνημα που με ταράζει αλλά η ένταση.. Δεν καταλαβαίνει ότι παρόλο που θέλει να είναι κοντά μου το κάνει με εντελώς λανθασμένο τρόπο.. Δεν καταλαβαίνει ότι με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά με απομακρύνει από αυτήν, από τον τόπο που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, από την πατρίδα μου κι από τους φίλους μου.. Και δυστυχώς, δεν είμαι εγώ αυτός που πρέπει να τη βοηθήσω να το καταλάβει...