Περασμένες μου αγάπες

Σαν τη μέλισσα που φλερτάρει με το τριαντάφυλλο. Έτσι ένοιωθα. Εγώ το τριαντάφυλλο κι εσύ η μέλισσα. Εκεί, σ'εκείνο το πάρκο. Ανάμεσα στον κόσμο. Στη δική μας μοναξιά. Στον δικό μας κόσμο. Κι ο ήλιος έφευγε..

Η πλάτη μου στο δέντρο κι εσύ, κατακτητής μπροστά μου.
Όλο μου το οπτικό πεδίο, εσύ.
Ένοιωθα σκληρό το φλοιό του δέντρου πίσω, απ' τη δύναμη των χειλιών σου.
Είπες.. [...]
Δεν ήξερες τι έλεγες.

Ο ήλιος έφευγε..
Κι εσύ, ήθελες να προλάβεις να με φωτογραφίσεις..
Κι εγώ, κοίταζα τον ήλιο. Και αφενόμουν..
Γελούσες.
Ερωτευόμουν.


Ανάμεσα στο πλήθος, είδα το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα του κόσμου,
στον καθρέφτη των ματιών σου.

Τα μάτια σου σπίθες.
Χωρίς να αποτελώ αιτία.

Περπατούσαμε. Το χέρι σου, άγγιζε κρυφά το δικό μου. Κρυφά.
Περήφανα.
Δυο σκίουροι που ερωτοτροπούν

Στιγμές πρώτες.
Στιγμές ανεξίτηλες.


Μου δώρισες πολλές στιγμές. Μου αγόρασες κάτι να σε θυμάμαι.

Τα φιλιά σου, η αγγαλιά σου, λιμάνι και απάγκιο.
Απάγκιο ψεύτικο.
Μπάζα που θα έπερνε μαζί της η θάλασσα με τη πρώτη τρικυμία..

Κι ο ήλιος, είχε φύγει χωρίς να έρθει ποτέ..



Αφιερωμένο στον άνθρωπο που με σημάδεψε τόσο, ώστε κάθε φορά που περπατάω στα δρομάκια της Ρώμης που περπατήσαμε κάποτε μαζί, τον σκέφτομαι. Αφιερωμένο στο δάκρυ που έχυσα μπαίνοντας ξανά στο μαγαζί που μου αγόρασε το προβατάκι. Αφιερωμένο στον Πραχινούλη που αγόρασα για να ξορκίσω τις θύμησες.