Mi Mejor Enemigo - Patagonia 1978 (2005)
Ο πόλεμος πολλές φορές, αν όχι όλες, εξωθεί τους ανθρώπους στα άκρα. Χωρίς να εξηγεί. Χωρίς να περιμένει. Χωρίς να δίνει τόπο και χρόνο στη λογική. Νεύρα τεταμένα. Άνθρωποι που στάλθηκαν να σκοτώσουν συνανθρώπους. Που μερικές φορές μιλούν την ίδια γλώσσα. Η πίστη στην πατρίδα; Η πίστη στο παγκόσμιο ιδανικό του να λέγεσαι Άνθρωπος; Τι πρέπει να κυριαρχήσει; Τι κυριαρχεί;
Η ταινία θα μπορούσε να αποτελεί μυθιστόρημα του Σαμαράκη. Μου θύμησε έντονα το διήγημά του "Το Ποτάμι"
Υπόθεση:
Το 1978 Χιλή και Αργεντινή, βρίσκονται στα πρόθυρα πολέμου, για κάποια νησιά που στις μέρες μας ανήκουν στη Χιλή. Ένα στρατολογημένο απόσπασμα Χιλιανών, αποστέλεται στα σύνορα με την Αργεντινή για να αναφέρει τις κινήσεις του εχθρού. Μετά από κάποιες ατυχίες, χάνονται και δεν μπορούν να αναφέρουν τη θέση τους. Λίγα μέτρα πιο πέρα απ' το χαράκωμά τους, ανακαλύπτουν ότι ένα αντίστοιχο απόσπασμα Αργεντινών τους παρακολουθεί. Η ανάγκη θα οδηγήσει τα δυο αποσπάσματα να αναπτύξουν μια ιδιάζουσα και άμορφη σχέση. Η καρδιά και το μυαλό τους διαμοιράζεται ανάμεσα στη πατρίδα και στην ανθρωπιά. Αλλά όπως κάθε, έστω και παραλίγο πόλεμος, δεν μένει χωρίς "θύματα". Θύματα ψυχής, θύματα ζωής, θύματα πολέμου...
Αξιολόγηση:
Οι απέραντες πεδιάδες (pampas) της νότιας Αμερικής, αποδίδουν ένα μυστήριο, σαν σε όνειρο, οριοθετώντας τους ήρωες της ταινίας στο απόλυτο πουθενά. Ένα πόλεμο στον οποίο κανείς δε γνωρίζει τα σύνορα ούτε της γης, αλλά ούτε και της "προδοσίας". Έξυπνη ταινία, ακόμα και με στιγμές χιούμορ. Κάποιοι από τους χαρακτήρες της ταινίας παραμένουν ανεπεξέργαστοι, ενώ οι βασικοί, με πρώτους τους δύο λοχαγούς οι οποίοι πιστεύω πως κλέβουν τη παράσταση στη συγκεκριμένη ταινία, δείχνουν στο θεατή πως η ταινία, δεν αποτελεί ακόμη ένα πολεμικό έπος, αλλά αντικατοπτρίζει την εσωτερική πάλη των στρατιωτών. Το τέλος της ταινίας αφήνει μετέωρο ένα συναίσθημα πικρίας αλλά ίσως και ελπίδας. Τα χειρότερα του πολέμου. Τα καλύτερα του ανθρώπου.
Το συναίσθημα δεν έχει χρώμα, δεν έχει πατρίδα, δεν έχει γλώσσα, δεν υπακούει σε μίση, πολέμους, έχθρες. Το συναίσθημα είναι ελεύθερο να υπακούει μόνο στη καρδιά. Ο άνθρωπος είναι καρδιά. Είναι συναίσθημα.
Αγαπημένη Ατάκα:
Si, mi Sarjento!!!
Η ταινία παίρνει 4 αστεράκια από εμένα.
imdb
MAD, you know the deal
Σ'αυτό το σημείο, αν και καθυστερημένα, πρέπει να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον Hourglass για την πολύτιμη βοήθειά του. Κάποιες ταινίες που κατά καιρούς ήθελα να δω, δεν θα τις είχα βρει ποτέ αν δεν ήταν αυτός.
